Προσεχώς

Οι αστικοί μύθοι τρέχουν τόσο γοργά που η λογική δε μπορεί να τους ακολουθήσει. Η τάξη που φοράει για πανωφόρι τους μύθους αυτούς, ανταποδίδει τρυφερά με εργασία, δουλειά, στριμωξίδι, υπερωρίες. Είναι η τάξη που προελαύνει στα πεδία των μαχών, γεμάτη στρώσεις παρθενίας και αγνότητας. Είναι η τάξη που, από γεννησιμιού της έχει καθίσει πάνω στο φαλλό του παπά και του αυτοκράτορα. Τα παιδιά της θέλουν ηγέτη για να υπάρξουν. Διαφωτιστή για να ξυπνήσουν και τσοπάνο για να βρουν το δρόμο τους. Κάθε φασισμός πατάει πάνω στην ανάγκη για ανθρωποβοσκή. Μιαν ανάγκη στημένη απ’ τον αστό που σερβίρει ξαναζεσταμένες αυταπάτες. Το έθνος, τα σύνορα, η φυλή, το αίμα και οι ροδαλοί όρχεις είναι η ταυτότητα που αναζητά ο μονίμως αποκλεισμένος απ’ τη διαχείριση της εξουσίας λαός. Ο άνθρωπος που εργάζεται με δαιμονισμένο πάθος, που ξεψυχά πάνω στο καθήκον, που γαμεί με ήθος την κυρά του, που εκτελεί το χρέος του στην εφορία, στην πατρίδα και στον κοινωνικό αυτοματισμό είναι ο πελάτης όλων των βαρέων βαρών εγκλημάτων. Είναι ο βίαια φιλήσυχος πολίτης που ξεσπαθώνει ιδιωτικώς και αυτορυθμίζεται, ως έρμαιο της κοινωνίας του θεάματος, που τον περιχαρακώνει μέσα στο περίβλημα της μικροιδιοκτησίας του. Είναι αυτός που κάθεται πάνω στα παλούκια του φράχτη και φτύνει τους βάρβαρους μετανάστες. Είναι αυτός που θέλει στρατό και αστυνομία για να διαφυλάξει το υπαρξιακό του γήρας. Είναι αυτός που θρέφει φίδια και αυγά και μεγαλοϊδεατισμούς. Είναι αυτός που κόβει κάθε πρωί φέτες το κορμί του για να ταΐσει τα λυσσασμένα σκυλιά της ανάπτυξης. Είναι ο άνθρωπος του θεού και της σβάστικας. Είναι ο λεβεντομαλάκας άγνωστος στρατιώτης με την αρβανίτικη φορεσιά που έχει μυαλό τσαρούχι. Είναι το γκάζι του οχήματος της υπεραξίας που ο Κύριος το πατάει μέχρι τέρμα. Μέχρις εσχάτων.

 http://anhsyxia.wordpress.com