Το παρόν με το μπαλταδάκι του κ. Βορίδη !!!

Ο τίτλος είναι παράφραση του κ. Πουλικάκου από την Ανατροπή, όπου μιλώντας για το τσεκούρι των νιάτων του κ. Βορίδη και το πώς διαδέχτηκε τον κ. Μιχαλολιάκο στην ΕΠΕΝ χωρίς ποτέ να αποκηρύξει… “το παρελθόν του με το μπαλταδάκι”. Το τσεκούρι δηλαδή.

 by Κωνσταντίνος Αλεξάκος

Ο κ. Βορίδης, ζητώντας το λόγο επί προσωπικού, δεν απάντησε προσωπικά αλλά μάλλον ως εκπρόσωπος της νέας Νέας Δημοκρατίας, εντοπίζοντας το αίτιο ανόδου της Χρυσής Αυγής σε μία δήθεν επικράτηση και ιδεολογική καταπίεση της Αριστεράς του 80. Ψήγματα αυτής της θέσης συναντάμε τακτικά στον Πρωθυπουργικό λόγο, ενώ το περιβάλλον του κ. Σαμαρά χύνει καθημερινά τόννους ηλεκτρονικού και μη μελανιού για να στοιχειοθετήσει μία τέτοια εμμονική – αν όχι ψυχωτική – εκδοχή της πραγματικότητας.

Προφανώς αναφέρονται στην στροφή της χώρας μεταπολιτευτικά, όταν έγινε κυρίαρχο το αίτημα για αποχουντοποίηση του κράτους – αυτής που απέτυχε να κάνει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ο βεριτάμπλ) αναδεικνύοντας έτσι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου σε πρώτη πολιτική δύναμη το 81.Ένα ΠΑΣΟΚ που προφανώς, ως μεταβατικό σχήμα την συγκεκριμένη εποχή, ενσωμάτωσε αναγκαία και τον εθνολαϊκισμό περί “ανάδελφου έθνος” και λοιπά.

Ακολούθησαν το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, το εκσυγχρονιστικό, με τις αντιστάσεις που όλοι αναγνωρίζουν σήμερα ότι υπήρξαν από την κοινωνία, όπως και από τη Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή που το διαδέχτηκε και αντί να “επανιδρύσει” το κράτος, όπως υποσχόταν, το αποσάθρωσε οικονομικά και διοικητικά. Τέλος φτάσαμε στις κυβερνήσεις “των Μνημονίων”. Αυτή είναι η σύντομη περίληψη.

Μου είναι αδύνατο να εντοπίσω την αριστερή επικράτηση που τόσο καταπίεσε τις μάζες και τις οδήγησε στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής, όπως ακούσαμε τον κ. Βορίδη να λέει, αλλά είναι σχετικά εύκολο να καταλάβει κάποιος τί εννοεί, δεδομένης της πορείας του στην πολιτική και το λόγο που έχει αναπτύξει εδώ και 35 χρόνια. Τί τον ενοχλεί. Και είναι δικαίωμα του στην τελική, να είναι όσο ακροδεξιός θέλει. Αρκεί να κρατάει τα μπαλταδάκια στο εξοχικό, για να κόβει ξύλα.

Ουδείς βρέθηκε να αναφέρει το γεγονός ότι η ΧΑ ήταν ανύπαρκτη δημοσκοπικά μέχρι να ξεκινήσει ο κ. Σαμαράς τον “ανένδοτο αγώνα” του εναντίον του Μνημονίου που σήμερα εφαρμόζει. Ακόμα και στις αρχές του 2012 η ΧΑ ήταν στο 1,1%, ενώ στις εκλογές του 2009 τα ποσοστά της ήταν κάτω από 0,2%. Εμφανίστηκε στο Δήμο της Αθήνας και αλλού το 2010, σε εκλογές χαμηλού ενδιαφέροντος που θα μπορούσαν να αναδείξουν ακόμα και το Λεωνίδα Βεργή σε παράγοντα της Τ.Α., αλλά ουδεμία σχέση με τη σημερινή έκρηξη.

Η χυδαιότητα του κ. Βορίδη είναι διπλή. Πρώτον, εργαλειοποιεί μία συγκυρία που έχει κοστίσει ζωές και έχει λάβει πλέον διεθνείς διαστάσεις που μειώνουν την πραγματική θέση της χώρας. Πιο σημαντική, όμως, είναι η στρέβλωση της πρόσφατης ιστορίας μέσα από μία εμμονική εκδοχή που επιλέγει να παραβλέψει το πραγματικό αποτέλεσμα της ένταξης του ακροδεξιού λόγου στο επίκεντρο της πολιτικής της χώρας.

Με άλλα λόγια, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της δράκας του κ. Σαμαρά, προτείνει ως λύση το δηλητήριο που μας έφτασε ένα βήμα πριν την πολιτειακή αποτυχία. Και δεν βρέθηκε ένας να διαφωνήσει μαζί του σε αυτή τη βάση, πλην του κ. Καμίνη που ακόμα δεν έχει καταφέρει να επιβληθεί και να μιλήσει σε ένα τηλεοπτικό πάνελ, και άρα δεν “ακούστηκε”. Οπότε να αναρωτηθώ τελικά: ποια επικράτηση, ποιας αριστεράς κ. Βορίδη; Μαζί σας είναι (σχεδόν) όλοι, και στον διαχρονικά επικρατήσαντα αντιδραστικό σας λόγο. Αυτόν που μέχρι και τον ΠΑΣΟΚ του Αντρέα ενσωμάτωσε κάποτε, για να εκλεγεί και να αποχουντοποιήσει το κράτος.

paganeli