Η φορολογική περιθωριοποίηση της κοινωνίας

 

Η απόφαση για τον φόρο ακινήτων λήφθηκε πρόχειρα και στο πόδι και ο σχεδιασμός και η εκτέλεση αυτής της απόφασης δεν μελετήθηκε ούτε στο ελάχιστο. Όταν οι Έλληνες γραφειοκράτες βλέπουν φορολογικά έσοδα, δεν λογαριάζουν τίποτα. Μου θυμίζει τα κινούμενα σχέδια, που ξαφνικά ο Σκρουτζ έχει κάποια ιδέα για να βγάλει λεφτά και βλέπεις δολάρια στα μάτια του.

Όχι μόνο ο φόρος ακινήτων είναι συνυπεύθυνος για την εξαφάνιση 100.000 θέσεων εργασίας στον κλάδο της οικοδομής (και λέω συνυπεύθυνος διότι η κατασκευαστική δραστηριότητα θα είχε μειωθεί μεν, απλά όχι τόσο πολύ), όχι μόνο έχουν χαθεί ολόκληρες περιουσίες από την πτώση των ακινήτων, όχι μόνο η πτώση αυτή έχει δημιουργήσει πολλά από τα σημερινά προβληματικά δάνεια και τρύπες στους τραπεζικούς ισολογισμούς, αλλά θα κάνει και κάτι ακόμα.

Η αδυναμία πληρωμής όλων αυτών των φόρων θα περιθωριοποιήσει ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, όπως έγραψα πριν μερικές μέρες.

Πάρα πολλοί συμπολίτες μας δεν θα μπορούν να πάρουν φορολογική ενημερότητα, να ανοίξουν έναν τραπεζικό λογαριασμό και γενικά να συνεχίσουν την ζωή τους. Θα είναι σχεδόν αδύνατον (το σχεδόν τι το ήθελα) κάποιος κάτω από τέτοιο ψυχολογικό φόρτο να μπορεί να σκεφτεί και να κάνει το οτιδήποτε. Μάλιστα, ήδη πάρα πολλοί έχουν ορκιστεί (στο βαθμό που είναι δυνατόν) να μην πληρώσουν ξανά ευρώ τσακιστό στο ελληνικό κράτος.

Επίσης, μην σας φανεί παράξενο ότι όλο και περισσότεροι θα καταφεύγουν στην επαρχεία, όχι τόσο για να βρουν εργασία, αλλά για να μην μπορούν να τους βρουν οι πιστωτές τους και το ίδιο το κράτος.

Ο κίνδυνος να βρεθεί offline ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας στο μέλλον είναι πολύ μεγάλο για να το ρισκάρουμε. Αν δεν θα μπορεί το κράτος στο μέλλον να βρει τρόπους να απαλλαχτούν οι πολίτες από όλα αυτά τα φορολογικά βάρη, που σήμερα αδυνατούν να πληρώσουν, θα έχουμε μια εθνική τραγωδία στα χέρια μας, ισάξια μόνο της καταστροφής της Πελοποννήσου επί τουρκοκρατίας.

Και για όσους νομίζουν ότι θα μπορεί αυτή η οικονομία να αναπτυχθεί με το 30% του πληθυσμού στο περιθώριο, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος. Βέβαια όπως όλα τα άλλα, η ελληνική πολιτεία σχεδιάζει με γνώμονα μόνο το σήμερα, μη λογαριάζοντας τις πιο μακροχρόνιες επιπτώσεις των πράξεών της. Διότι σε διαφορετική περίπτωση δεν θα είχαμε βρεθεί εδώ που είμαστε σήμερα.

Αλλά όταν οι πολιτικοί και όλοι μας, θα δουν και θα διαπιστώσουν αυτή την κοινωνική περιθωριοποίηση στην πράξη, θα είναι πολύ αργά για κλάματα, όπως είναι σήμερα πολύ αργά με το συνταξιοδοτικό και το χρέος. Διότι όπως ελάχιστα μπορούν να γίνουν σήμερα στο θέμα των συντάξεων (ακόμα και αν απολυθούν 400.000 εκ του δημοσίου λέω εγώ), άλλο τόσο θα είναι αδύνατον να ξεδιπλώσουν οι σημερινοί πολιτικοί και φορολογικοί σχεδιασμοί.

Διότι ενώ ένα μέρος του πληθυσμού πληρώνει αυτά που τους λένε (στον αγώνα χωρίς αιτία), θα είναι αδύνατον (κυρίως λόγω της υποκρισίας της πολιτικής ηγεσίας αλλά και της μη ικανότητας επεξεργασίας της λογικής από ένα πολύ μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας), ξαφνικά να χαριστούν όλα αυτά τα χρέη, στο όνομα του ότι κάποτε η πολιτεία έκανε λάθος.

Εν ολίγοις, θα βρεθούμε μπροστά σε ένα κοινωνικό αδιέξοδο παρόμοιο με τον γόρδιο δεσμό.

Μην πάει ο νους σας σε επαναστάσεις και κρεμάλες κτλ. Δεν θα γίνουν τίποτα από αυτά (και δεν πρέπει να γίνει), διότι οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν τάσεις αυτοκτονίας. Το θέμα είναι όμως ότι δεν πρέπει να αφήσουμε αυτή την περιθωριοποίηση των συμπολιτών να συνεχιστεί λόγω της αδυναμίας τους να πληρώσουν, διότι στο μέλλον θα είναι αργά και για αυτούς και για εμάς τους υπόλοιπους.

www.inprecor.gr