Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που η Δεξιά χρησιμοποιούσε τον Μαρξ ως τεκμήριο εγγραμματοσύνης και «κεντρώου» προσανατολισμού.
«Διάβαζα με επιμονή και υπομονή τους αριστερούς στοχαστές. Και το λέω αυτό γιατί πραγματικά θέλει πολύ κουράγιο να διαβάσει κανείς ολόκληρο το…Κεφάλαιο του Μαρξ […] Διάβαζα τους στοχαστές αυτούς όχι μόνο για να γνωρίζω την “άλλη πλευρά”, αλλά γιατί πίστευα -και πιστεύω ακόμη- ότι στα κείμενα αυτά υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια που πρέπει να λαμβάνουμε, όλοι όσοι ασχολούμαστε με τα κοινά, πολύ σοβαρά υπόψη».
Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου
Αυτά τα ενθουσιώδη δεν τα γράφει κάποιος φιλομαθής πρωτοετής της ΔΑΠ. Τα λέει ο Κώστας Καραμανλής στο λογοτεχνικό περιοδικό «Διαβάζω», τον Δεκέμβρη του 2005, όταν δηλαδή ο ίδιος είναι ακόμα πρωθυπουργός και η ΝΔ αυτοπροβάλλεται ακόμα ως του «μεσαίου χώρου». Και σκληρότεροι δεξιοί όμως, όπως ο Βύρων Πολύδωρας, μέχρι πρότινος δεν είχαν πρόβλημα να αναγνωρίσουν ότι, αν μη τι άλλο, «ο Μαρξ υπήρξε πολύ σημαντικός πολιτικός φιλόσοφος». Κανείς τους, καθώς φαίνεται, δεν είχε ρωτήσει τότε τον Παπαμιμίκο.
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου