Ορισμένοι φλερτάρουν με τη γελοιότητα, όπως ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην Ευρωβουλή Μάνφρεντ Βέμπερ
Τάσος Παππάς στην Εφημερίδα των Συντακτών
Κάποτε η συντηρητική παράταξη είχε μεγάλους ηγέτες. Να θυμηθούμε ορισμένους: Αντενάουερ, Ντε Γκάσπερι, Ντεγκώλ, Θάτσερ, Αντρεότι.
Δείτε σήμερα ποιοι διοικούν τα συντηρητικά κόμματα. Ασπόνδυλοι, γκρίζοι, χαμηλού επιπέδου γραφειοκράτες, με λογική υπαλλήλου. Ορισμένοι φλερτάρουν με τη γελοιότητα, όπως ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην Ευρωβουλή Μάνφρεντ Βέμπερ.
Ο μόνος που εξαιρείται από τον κανόνα της μετριότητας είναι ο Βόλφανγκ Σόιμπλε. Έχει στρατηγική, έχει μέθοδο, οργανώνει την πολιτική του με συστηματικό τρόπο, χτίζει μεθοδικά συμμαχίες. Σύμφωνα με την τυπολογία του μεγάλου θεωρητικού Αζάια Μπερλίν, ο Σόιμπλε είναι περισσότερο σκαντζόχοιρος (σταθερός σε μια αλήθεια που την προφυλάσσει) και λιγότερο αλεπού (με δυνατότητα να ελίσσεται). Κοντολογίς είναι ένας αντίπαλος υψηλού κύρους που πρέπει να τον σέβεσαι και να τον υπολογίζεις.
Κάποτε η σοσιαλδημοκρατική παράταξη είχε μεγάλους ηγέτες που ήταν και διανοούμενοι. Στα παλιά χρόνια ο Κάουτσκι και ο Μπερνστάιν (ο εκτελεστής της διαθήκης του Ένγκελς), αργότερα ο Βίλυ Μπράντ, ο Ούλαφ Πάλμε, ο Μπρούνο Κράισκι, ακόμη και οι αμφιλεγόμενοι Φρανσουά Μιτεράν και Ανδρέας Παπανδρέου.
Σήμερα κοιτάς τους ηγέτες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και σε πιάνει θλίψη. Οι άνθρωποι αυτοί κουβαλάνε μια βαριά κληρονομιά με αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων και κατακτήσεις, όπως είναι το κοινωνικό κράτος, και έχουν καταφέρει-περί κατορθώματος πρόκειται- να μετατρέψουν τα κόμματα τους σε πολιτικά πτώματα. Όπου κυβερνούν κάνουν τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό των αγορών και των ελίτ του χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπου συγκυβερνούν με τη Δεξιά απλώς παρίστανται και χαιρετίζουν και όπου βρίσκονται στην αντιπολίτευση δεν τα ξεχωρίζεις από τα συντηρητικά κόμματα.
Στα ιδρυτικά κείμενα του ιστορικού ρεύματος της σοσιαλδημοκρατίας υπάρχουν δύο βασικές αρχές: η καταπολέμηση των ανισοτήτων και η κοινωνική δικαιοσύνη. Οι δύο αυτές αρχές έχουν εξοριστεί από το δημόσιο λόγο της και βεβαίως από την κυβερνητική πρακτική της.
Τάσος Παππάς στην Εφημερίδα των Συντακτών
Κάποτε η συντηρητική παράταξη είχε μεγάλους ηγέτες. Να θυμηθούμε ορισμένους: Αντενάουερ, Ντε Γκάσπερι, Ντεγκώλ, Θάτσερ, Αντρεότι.
Δείτε σήμερα ποιοι διοικούν τα συντηρητικά κόμματα. Ασπόνδυλοι, γκρίζοι, χαμηλού επιπέδου γραφειοκράτες, με λογική υπαλλήλου. Ορισμένοι φλερτάρουν με τη γελοιότητα, όπως ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην Ευρωβουλή Μάνφρεντ Βέμπερ.
Ο μόνος που εξαιρείται από τον κανόνα της μετριότητας είναι ο Βόλφανγκ Σόιμπλε. Έχει στρατηγική, έχει μέθοδο, οργανώνει την πολιτική του με συστηματικό τρόπο, χτίζει μεθοδικά συμμαχίες. Σύμφωνα με την τυπολογία του μεγάλου θεωρητικού Αζάια Μπερλίν, ο Σόιμπλε είναι περισσότερο σκαντζόχοιρος (σταθερός σε μια αλήθεια που την προφυλάσσει) και λιγότερο αλεπού (με δυνατότητα να ελίσσεται). Κοντολογίς είναι ένας αντίπαλος υψηλού κύρους που πρέπει να τον σέβεσαι και να τον υπολογίζεις.
Κάποτε η σοσιαλδημοκρατική παράταξη είχε μεγάλους ηγέτες που ήταν και διανοούμενοι. Στα παλιά χρόνια ο Κάουτσκι και ο Μπερνστάιν (ο εκτελεστής της διαθήκης του Ένγκελς), αργότερα ο Βίλυ Μπράντ, ο Ούλαφ Πάλμε, ο Μπρούνο Κράισκι, ακόμη και οι αμφιλεγόμενοι Φρανσουά Μιτεράν και Ανδρέας Παπανδρέου.
Σήμερα κοιτάς τους ηγέτες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και σε πιάνει θλίψη. Οι άνθρωποι αυτοί κουβαλάνε μια βαριά κληρονομιά με αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων και κατακτήσεις, όπως είναι το κοινωνικό κράτος, και έχουν καταφέρει-περί κατορθώματος πρόκειται- να μετατρέψουν τα κόμματα τους σε πολιτικά πτώματα. Όπου κυβερνούν κάνουν τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό των αγορών και των ελίτ του χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπου συγκυβερνούν με τη Δεξιά απλώς παρίστανται και χαιρετίζουν και όπου βρίσκονται στην αντιπολίτευση δεν τα ξεχωρίζεις από τα συντηρητικά κόμματα.
Στα ιδρυτικά κείμενα του ιστορικού ρεύματος της σοσιαλδημοκρατίας υπάρχουν δύο βασικές αρχές: η καταπολέμηση των ανισοτήτων και η κοινωνική δικαιοσύνη. Οι δύο αυτές αρχές έχουν εξοριστεί από το δημόσιο λόγο της και βεβαίως από την κυβερνητική πρακτική της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου