Εσύ.

Όπως σου έχουν πεί αρκετοί πρίν από μένα, την Κυριακή επιλέγεις να δεχτείς ή όχι μια πρόταση που δεν υπάρχει πιά στο τραπέζι. Κάνουν λάθος όμως όσοι εννοούν το «Preliminary Dept Sustainability Analysis». Η πρόταση που δεν υπάρχει πλέον στο τραπεζι ειναι η «Ευρώπη των Λαών». Η Ένωση της Δημοκρατίας, της Ευημερίας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αυτή η Νεφελοκοκκυγία των Ναιυρωπαίων, έχει πεθάνει πρό πολλού.

Το πρώτο θανάσιμο πλήγμα ήρθε όταν διάφορα έθνη που τη συναπαρτίζουν διεξήγαγαν δημοψηφίσματα για το μέλλον της, και όταν το αποτέλεσμα δεν ήταν το «πρέπων», το γκρίζο διευθυντήριό της απλά έκανε ότι δε συνέβει το δημοψήφισμα, και δεσμευόταν να το επαναλάβει μέχρι να αποφασίσουν οι πολίτες «το σωστό». Το δεύτερο θανάσιμο πλήγμα ήρθε όταν η προς τα έξω υποστήριξη της «ελεύθερης διακίνησης πολιτών» έγινε Frontex, Δουβλίνα, Φράχτες, νάρκες, στρατόπεδα συγκέντρωσης και υγροί τάφοι. Μετά ήρθε η Κρίση. Μια κρίση που ξεκίνησε από την καρδιά του Deregulated Capitalism, και διέδωσε στη Γηραιά Ήπειρο μια Νέα Πανούκλα: την κοσμοθεωρία ότι οι Τράπεζες αξίζουν κάθε προσπάθεια για σώσιμο ενώ τα κράτη όχι,ότι η «Ελεύθερη Αγορά» δικαιούται να «παίρνει ρίσκα» αλλά όταν τρώει τα μούτρα της να πληρώνεις εσύ τα σπασμένα, και μετά αλώβητη να σου ξαναπουλάει το φάρμακο για την αρρώστια που η ίδια είναι.

Αυτό είναι το βρώμικο μυστικό, αυτός είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο πίσω απ’ το πεντάμηνο θέατρο της διαπραγμάτευσης: ένας-ένας, απρόσεκτοι ή απλά ξεδιάντροποι «παίκτες» το έχουν παραδεχθεί σε διάφορα στάδια: Δεν. Υπάρχει. Χώρος. Για την. Βρωμοδημοκρατία. Σας. Εχουμε δουλειές να κάνουμε, και όπως κάθε μπίζνεσμαν, θέλουμε να ρίξουμε το «κόστος μονάδας». Δίχτυ ασφαλείας, Κράτος Πρόνοιας, Συλλογικές Συμβάσεις και Αξιοπρεπείς Μισθοί; This is so last century, είναι κενά λόγια για να τα απαγγέλουν στη Βουλή των Εφήβων στο ποίημα «τι είναι η Ευρώπη μας;» Φοβισμένοι Μενουμευρωπαίοι Χιλιαστές μαζεύονται στο Ξορκισμένο Σύνταγμα ψάλοντας τη Μάντρα «Φοβόμαστε. Μέσα στο Μαντρί τουλάχιστο υπάρχει η σιγουριά του γνώριμου». Μόνο που «το γνώριμο» είχε την ευκαιρία να δοκιμαστεί επί πέντε ολόκληρα χρόνια.

Η συνταγή του ήταν τόσο πετυχημένη, που οι πολίτες χόρευαν στους δρόμους όταν ξήλωσαν ατιμωτικά τους υπεύθυνους μετά απο μια πενταετία που έτρωγαν ξύλο και χημικά όταν τολμούσαν να διαμαρτυρηθούν για τις διαλυμένες ζωές τους. Και τώρα «η Ήπειρος της Ελευθερίας και  της Δημοκρατίας» σου λέει ότι δεν ψήφισες «σωστά», και μπορείς να τρώς κονσέρβες σκύλου μέχρι να ξηλώσεις την ίδια σου την εκλεγμένη κυβέρνηση, και να παλινοστήσεις τα ίδια ανδρείκελα που «μας φτάσανε μεν ως εδώ» αλλά είναι τα «οικεία πρόσωπα» που ανενδοίαστα προμοτάρουν οι «Θεσμοί» επειδή  θα φροντίσουν χωρίς πολλές κόνξες να παραμείνεις «εκεί».

 Αν όλο αυτό σου βγάζει νόημα, αν σου φαίνεται λογικό, αν ακόμα περισσότερο, σου φαίνεται σωστό και δίκαιο και ο Τρόπος να ζείς τη Ζωή σου, by all means: φήφισε «Ναί» και δέξου αδιαμαρτύρητα την (κατα ομολογία τους) ακόμα σκληρότερη και τιμωρητική «Σιδηρά Παρθένο» που σου ετοιμάζουν για μετά. Αλλά να χαρείς, μη μου ζαλίζεις τον έρωτα ότι το κάνεις για το «Ευρωπαϊκό Μέλλον», την «Προοπτική» και την «Ελπίδα»-δεν έχεις, δε δικαιούσαι  και δεν θα πάρεις τίποτα από αυτά. Και προπαντώς μην τολμήσεις να πείς ότι το κάνεις «για τα παιδιά σου». Όταν το 2008 «τα παιδιά σου» βγήκαν στους δρόμους Προπομποί και Προμηθείς, οι ίδιες καβαντζωμένες μούρες που σου πουλάνε τώρα «Ευρωπη της Ευθύνης», συνέγραφαν τότε ιερεμιάδες για τους «αλήτες που διακόπτουν θεατρικές παραστάσεις».

 Δεν έχω κάτι άλλο να σου πώ, είμαι μόνο ένας άνθρωπος με ένα μπλόγκ, ένα σινιάλο πισω από το Τείχος των καναλιών, των free press, επιφανών τραγουδοποιών και αθλητών που καβαντζώθηκαν στις Ολυμπιάδες, και του Δημάρχου «όλων» των Αθηναίων, που ξεδιάντροπα παίρνει τη Μία θέση όταν η Πόλις έχει σχιστεί στα δύο.

Βρίσε όσο θέλεις τους «ερασιτέχνες, άσχετους, επικίνδυνους» αν αυτό  θα σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα για το γεγονός ότι έχεις εγκολπώσει τόσο την προπαγάνδα, που δε διανοείσαι να αποδώσεις ΚΑΜΙΑ ευθύνη στην «άλλη πλευρά του τραπεζιού». Ο,τι όμως και να έχεις να καταλογίσεις στην κυβέρνηση, ένα πράγμα δε μπορείς να αρνηθείς: Ότι, αντίθετα με τα δικά σου πουλέν, αυτοί έδωσαν σε ΕΣΕΝΑ το δικαίωμα να αποφασίσεις για το μέλλον σου. Σού έδωσαν επιλογή όταν οι άλλοι σου γαυγίζουν τελεσίγραφα.

 Την Κυριακή, σκέψου τουλάχιστο αυτό. Γιατί ό,τι κι αν ψηφίσεις, την Κυριακή, χάρη σ’ αυτούς, μιλας Εσύ.
 derveniotis.wordpress.com