Νέα Ελλάδα – ακροδεξιά ολοκλήρωση !!!

Η αυτοαπαξίωση και ο ευτελισμός του θεσμού του Κοινοβουλίου φθάνει στα ακρότατα όριά του κάθε φορά που πρόκειται να ψηφισθούν νέα μνημονιακά μέτρα. Ο διασυρμός και ο αυτοεξευτελισμός βουλευτών και…

των κομμάτων της διακυβέρνησης, η παντελής περιφρόνηση των δημοκρατικών θεσμών επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά ότι η πολιτική και ηθική κρίση που μαστίζει ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού μας συστήματος είναι ακόμα πιο επικίνδυνη και πιο βαθιά από την ίδια την οικονομική κρίση.

Του Μενέλαου Γκίβαλου

Στην ευτελή και επαναλαμβανόμενη θεατρική παράσταση με τίτλο «οι διαφωνούντες», κάποιοι βουλευτές που ήδη έχουν ψηφίσει και νομιμοποιήσει μνημονιακά μέτρα -τα οποία οδηγούν νομοτελειακά την οικονομική-παραγωγική δομή σε διάλυση και εξαθλιώνουν την κοινωνία- αναζητούν εναγωνίως ένα «φύλλο συκής», ένα πρόσχημα, μια άνευ σημασίας τροποποίηση κάποιου μέτρου προκειμένου να «αποκαθαρθούν» από τις ευθύνες τους. Πρόκειται για ένα άθλιο πολιτικό παιγνίδι, για μια συναλλαγή που αποβλέπει ευθέως στην εξαπάτηση των πολιτών.
Την εικόνα αυτή συμπληρώνουν, όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις αυτές, οι έκτακτες -με τη μορφή του επείγοντος- κοινοβουλευτικές διαδικασίες, οι συζητήσεις και οι ψηφοφορίες μέσα στο Σαββατοκύριακο, η «συμπύκνωση» μιας σειράς κρίσιμων μέτρων σε τρία μόνο άρθρα, ώστε να ασκείται και ένας άμεσος εκβιασμός σε τυχόν «απείθαρχους».
Τα μέτρα της έκθεσης του ΟΟΣΑ, η περίφημη «εργαλειοθήκη», δεν συνιστά παρά το άνοιγμα των ασύδοτων μηχανισμών του πλήρους ανταγωνισμού σε μια σειρά υπηρεσιών και παραγωγικών δραστηριοτήτων (γάλα, φάρμακα, μεταφορές κ.λπ.) με πρόσχημα τη μείωση των τιμών… Πρόκειται, κυριολεκτικά, για το αποτέλεσμα της παρέμβασης -όπως ομολόγησε υφυπουργός της κυβέρνησης- των ξένων και εγχώριων συμφερόντων σε μια κυβέρνηση, η επιβίωση της οποίας εξαρτάται από τη «συναίνεση» των συμφερόντων αυτών. Όμως, ακόμα πιο κρίσιμα θέματα είναι αυτά που είτε δεν τίθενται στην «ατζέντα» της συζήτησης είτε μετατίθενται σιωπηρά για το φθινόπωρο… μετά τις ευρωεκλογές. Το πρώτο θέμα αφορά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών… Τεράστια ποσά έχουν ήδη διατεθεί από τους δημόσιους προϋπολογισμούς, από το υστέρημα των ελλήνων πολιτών στη χρηματοδότηση των τραπεζών… Επιπλέον 6,5 δισ. ευρώ προβλέπει ο κ. Προβόπουλος ότι απαιτούνται για την ανακεφαλαιοποίηση. Κι όμως οι τράπεζες εξακολουθούν να διοικούνται από ιδιώτες, ενώ και ορισμένοι ιδιώτες που χρεοκόπησαν τις τράπεζές τους μπορούν -μέσω της περίφημης ιδιωτικοποίησης- να αγοράσουν τράπεζες καταβάλλοντας κάτω από 1/3 του ποσού που διέθεσε το Δημόσιο για να αγοράσει τις μετοχές τους.
Το δεύτερο κρίσιμο θέμα αφορά την πλήρη διάλυση και των τελευταίων -και ήδη αποδυναμωμένων- εργασιακών θεσμών.
Η κατάργηση των τριετιών παρατείνεται μέχρι την 31/1/2017. Επιπρόσθετα, όποιος μείνει άνεργος περισσότερο από 12 μήνες θα προσλαμβάνεται, ανεξαρτήτως ηλικίας και εμπειρίας, με τον κατώτατο μισθό των 586 ευρώ! Παράλληλα, από τον Οκτώβριο του 2014 απελευθερώνονται στην πράξη οι ομαδικές απολύσεις (χαρακτηριστικά από 5% σε 10% σε επιχειρήσεις που απασχολούν 100 – 300 εργαζόμενους), ενώ οι νέες «αναδιαρθρώσεις» και συγχωνεύσεις των ασφαλιστικών ταμείων οδηγούν νομοτελειακά σε νέες μειώσεις των συντάξεων και των ασφαλιστικών παροχών. Κι όλα αυτά δεν θεωρούνται νέα μέτρα!
Επεκτείνεται ταυτόχρονα ο θεσμός ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟΥ με διεύρυνση της δραστηριότητας των εταιρειών ενοικίασης εργαζομένων στον κρατικό μηχανισμό αλλά και στα δημόσια έργα με μισθούς Βουλγαρίας και Ρουμανίας… Αυτό είναι το περίφημο success story των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου. Το Μνημόνιο (υποτίθεται ότι) τελειώνει το 2016. Μετά την τελευταία δόση του Μαΐου του 2014 προβλέπεται δανεισμός μόνο από το ΔΝΤ -το οποίο φυσικά θα συνεχίσει να εποπτεύει- που θα διατεθεί για την αποπληρωμή των δανείων.
Ούτε, συνεπώς, το Μνημόνιο τελείωσε ούτε η αυστηρή εποπτεία των δανειστών καταργείται. Θα πρέπει να υπολογίσουμε ότι στην περίοδο 2014-2020 η χώρα μας είναι δεσμευμένη να πληρώσει 80 δισ. σε τόκους, να καταβάλει 20 δισ. που θα προέλθουν από ιδιωτικοποιήσεις και να διαθέσει 60 δισ. ευρώ από το περίφημο πλεόνασμα του προϋπολογισμού. Αναλογικά, δηλαδή, θα πρέπει από το 2016 και μετά να καταβάλλονται από το ετήσιο πλεόνασμα ποσά της τάξεως των 9 δισ. ευρώ! Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρξει πλεόνασμα της τάξεως του 5%, το οποίο θα διατίθεται ολόκληρο για την αποπληρωμή του χρέους…
Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας ότι για να μπορέσουν να δημιουργηθούν τουλάχιστον 50.000 νέες θέσεις εργασίας κατ’ έτος προϋποτίθεται αύξηση του ΑΕΠ κατά 4%, τότε αντιλαμβανόμαστε το τεράστιο, το καταστροφικό αδιέξοδο στο οποίο οδήγησαν τη χώρα και τον λαό της οι κυβερνήσεις των Μνημονίων.
Χωρίς ένα σοβαρό «κούρεμα» του χρέους, χωρίς τη ρήτρα ανάπτυξης στην αποπληρωμή του, χωρίς ένα σχέδιο παραγωγικής ανάπτυξης, με προγραμματισμό και έλεγχο των χρηματοπιστωτικών και επενδυτικών κατευθύνσεων, καμιά λύση δεν μπορεί να υπάρξει στην ελληνική τραγωδία.
Το μνημονιακό- κυβερνητικό σύστημα, όμως, έχει άλλα προβλήματα, αφού επιδιώκει να επιβιώσει ΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ της οικονομίας και της κοινωνίας και ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΥΤΕΛΙΣΜΟΥ των δημοκρατικών θεσμών. Η αστική- φιλελεύθερη δημοκρατία είναι πια περιττό βάρος για την ακροδεξιά μεταμόρφωση της σημερινής Νέας Δημοκρατίας. Χρειάζεται, λοιπόν, αλλαγή «ταμπέλας». Ο Αντ. Σαμαράς υποτονθορύζει τον τίτλο Νέα Ελλάδα για το νεοφιλελεύθερο- ακροδεξιό μόρφωμα που ενδεχόμενα προετοιμάζει, επιδιώκοντας μάλιστα την περίφημη «αμφίπλευρη διεύρυνση»…
paganeli