Φύσσα: Πάρτα…

Τα τελευταία χρόνια, χρόνια της κρίσης, τα τηλεοπτικά κανάλια δεν έχουν λεφτά για να κάνουν σειρές. Δυστυχώς τους τα έκοψαν οι τράπεζες. Έχουν όμως οι πολυεθνικές λεφτά, που τις έχουν αυτοί που έχουν τις τράπεζες, για να κάνουν διαφημίσεις. Ευτυχώς, για να μας προσφέρονται ανάμεσα στην παρακολούθηση της τραγωδίας που παίζεται αυτά τα χρόνια στη χώρα, μερικές στιγμές απόλαυσης μιας καλής διαφήμισης. Μιας καλής ατάκας. Ενός ονείρου. Ενός γραφικού τύπου που διαμαρτύρεται. Μιας χαζογκόμενας. Να σπάει η μαυρίλα βρε αδερφέ. Μα πάνω απ’ όλα, να απολαύσουμε το ίδιο το διαφημιστικό μήνυμα.
Έτσι χωνέψαμε το ΔΝΤ χαζεύοντας ηλεκτρικές συσκευές και μονολογώντας “Δε Νομίζω Τάκη”. Έτσι κάναμε μεταρρυθμίσεις στο λογαριασμό του τηλεφώνου μας με την Task Force. Έτσι πλέον έχουμε μια “Αγαπούλα…” με “κουκούλα”, κι έτσι παίζουμε μπάλα σαν τον Πίου το μαύρο πιστόλι. Έτσι πήρε μέχρι κι ο Κίτσος στο χωριό κινητό τηλέφωνο με εφαρμογές καλές, πριν πάρει τάμπλετ και αρχίσει να τρέχει τώρα στα παιχνιδάδικα. Έτσι μάθαμε και τι ξύλο που μας χρειάζεται και πως άμα θέλουμε να μιλάμε όταν κάτι μας ενοχλεί, να το κάνουμε στο σπίτι μας. Στο τηλέφωνο.
Αυτές τις ημέρες είδα μια διαφήμιση που βρήκα πραγματικά πολύ έξυπνη.
Ο Φύσσας και τρεις παίκτες του έχουν κατεβάσει μια ντουζίνα μπουκάλια γνωστής μπύρας και τα έχουν κάνει στοίβα, την ώρα που μερικά μέτρα παραπέρα, όργανα της τάξης πίνουν τον καφέ τους γελώντας με τις μπυροκοιλιές που θα κάνουν οι παίκτες της Εθνικής Ελλάδος.
Σε μια στιγμή, τα μάτια του ενός οργάνου αστράφτουν καθώς βγάζει το γυαλί ηλίου, αφού βλέπει τον Φύσσα να κάθεται στη θέση του οδηγού με τους υπόλοιπους παίκτες να τον ακολουθούν, και να μπαίνουν στο αυτοκίνητο που ετοιμάζεται να οδηγήσει φανερά μεθυσμένος μετά από τόσες μπύρες.
Πλησιάζει στο παράθυρο, τον αγριοκοιτάζει, του κάνει επιτακτικά νόημα να χαμηλώσει το τζάμι και τον υποβάλει σε αλκοτέστ. Αμέσως, κοιτά το μηχάνημα και μένει αποσβολωμένος. Οι μπύρες δεν έχουν αλκοόλ και οι παίκτες της Εθνικής μπορούν να πίνουν όσες από αυτές θέλουνε. Το ίδιο κι όσοι πρόκειται να οδηγήσουν. (Καλά, το τελευταίο το φαντάστηκα, αλλά έτσι κι αλλιώς θα ήταν πολύ ωραίο μήνυμα).
Ακόμα πιο ωραίο πάντως θα ήταν αν, την ώρα που οι παίκτες της Εθνικής κατευθύνονταν προς το αυτοκίνητο, ο μεσήλικας σερβιτόρος της μπυραρίας στην οποία κάθονταν όση ώρα τους χάζευαν οι αστυνομικοί, έτρεχε γρήγορα ξοπίσω τους και καταπάνω στον Φύσσα για να του δώσει μια γροθιά στα πλευρά, φιλικά όπως κάνουν οι συμπαίκτες και τα κολλητάρια, και να τον ρωτήσει άμα βλέπει κανένα καλό διπλό για το σαββατοκύριακο στην Αγγλία. (Inception)
Στο τέλος όλοι μαζί θα μπορούσαν να βρεθούν μποτιλιαρισμένοι σε έναν κλειστό δρόμο εξαιτίας διαδήλωσης, και να καταλήξουν να μοιράζουν μπύρες στους εξτασιασμένους διαδηλωτές.
ΥΓ. Τι εννοείς “ποιός Φύσσας;”
rebeliskos