Υποθέτουμε ότι είμαι ο κυρ-Μήτσος.
Ζω στην Αθήνα με την γυναίκα μου και τα δύο-τρία παιδιά μου.
Για τις ανάγκες του σεναρίου έχω και ένα ας πούμε ψιλικατζίδικο, μια ΕΒΓΑ για τους παλιότερους.
Εκεί δουλεύουμε καθημερινά εγώ και η γυναίκα μου, και κάποιες ώρες κάποιο από τα παιδιά μας.
Με το ψιλικατζίδικο θα ζήσω την οικογένειά μου και θα σπουδάσω τα παιδιά μου.
Όπως ίσως θα καταλάβατε, δεν είναι λίγα αυτά που περιμένω από το εν λόγω κατάστημα.
Για τις ανάγκες του σεναρίου θα πρέπει να δεχθούμε ότι το ελ λόγω κατάστημα θα πρέπει αφού πληρωθούν όλες οι υποχρεώσεις να έχω κέρδος τουλάχιστον 3-5000€ μηνιαίως, ώστε να ζήσει η οικογένειά μου με αξιοπρέπεια.
Δεν μπορώ να ισχυρισθώ πως είμαι ανταγωνιστικός.
Μικρό κατάστημα, μικρές παραγγελίες και είναι αρκετά εύκολο για τον προμηθευτή να με χρεώσει με τιμές αρκετά υψηλότερες, έτσι χάνω συνεχώς πελάτες από τα supermarketsκαι τα άλλα πολυκαταστήματα.
Με την σειρά μου πάλι και επειδή ένα μεγάλο ποσοστό των πελατών είναι γνωστοί, γειτονιά βλέπετε, ψωνίζουν μάλιστα αρκετές φορές πράγματα ευτελούς αξίας δεν χτυπάει στην ταμειακή-φορολογική μηχανή όλες τις πωλήσεις.
Μεγάλη οικογένεια βλέπεις, πολλά έξοδα και στο τέλος του μήνα θα πρέπει να αγοράσω και το ποδήλατο που έχω υποσχεθεί στην Αννούλα.
Εγώ πάλι, είμαι ο κύριος “Ψάχνω Για Ευκαιρίες”.
Βλέπω ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένας κλάδος (εμπορίου) ο οποίος δεν είναι ανταγωνιστικός όσο θα έπρεπε.
Ιδρύω μια εταιρεία και αρχίζω να ψάχνω στην αγορά για κεφάλαια.
Με όσα μάζεψα αγοράζω στην αρχή λίγα ψιλικατζίδικα (μπορεί και άλλου είδους μικρομάγαζα) και αρχίζω να επεκτείνομαι.
Τώρα πια είμαι μεγάλος παίχτης στην αγορά.
Οι προμηθευτές πίνουν νερό στο όνομά μου.
Αγοράζω φθηνότερα και έτσι μπορώ και πουλάω φθηνότερα.
Δεν είναι μόνο αυτό. Πίσω από την ταμειακή δεν υπάρχει πια ο κυρ-Μήτσος με το τσιγάρο στο στόμα, το σορτσάκι και το νύχι των 20 βδομάδων να εξέχει της σαγιονάρας.
Πίσω από την ταμειακή είναι μια δροσερή κοπέλα, που θα κάνει το παν για να σας εξυπηρετήσει. Άλλωστε τα χρήματα που θα βγάλει μαζί με αυτά της οικογενείας της θα την βοηθήσουν να σπουδάσει.
Και φυσικά τίποτε δεν μπορεί να φύγει χωρίς απόδειξη.
Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα κλέβει το κράτος αλλά και εμένα τον ίδιο και την επένδυσή μου.
Και μην φοβάσθε. Δεν έχω λόγο να αυξήσω τις τιμές.
Πάντα θα είμαι αρκετά φθηνός.
Σε αντίθεση με τον κυρ-Μήτσο εμένα μου φθάνουν, ας πούμε, 500€ το μήνα κέρδος από το κάθε σημείο πώλησης.
5.000 σημεία πώλησης, επί 500€ κέρδος τον μήνα, κάνουν περίπου 2,5 εκατομμύρια € τον μήνα κέρδος.
Κάτι που φυσικά θα κάνει τους μετόχους, φυσικά η εταιρεία είναι πολυμετοχική, πραγματικά ευχαριστημένους που επένδυσαν στην ιδέα του “Ψάχνω Για Ευκαιρίες” και στην “Νέα Ελλάδα”.
Πληρώνω μέχρι δεκάρα τους φόρους, παρέχω καλύτερη εξυπηρέτηση, φθηνότερα προϊόντα, δημιουργώ θέσεις εργασίας, κάνω πολλούς μικρομέτοχους ευτυχισμένους.
Γιατί να μην επιλέξετε εμένα;
© HeadWaiter
Ζω στην Αθήνα με την γυναίκα μου και τα δύο-τρία παιδιά μου.
Για τις ανάγκες του σεναρίου έχω και ένα ας πούμε ψιλικατζίδικο, μια ΕΒΓΑ για τους παλιότερους.
Εκεί δουλεύουμε καθημερινά εγώ και η γυναίκα μου, και κάποιες ώρες κάποιο από τα παιδιά μας.
Με το ψιλικατζίδικο θα ζήσω την οικογένειά μου και θα σπουδάσω τα παιδιά μου.
Όπως ίσως θα καταλάβατε, δεν είναι λίγα αυτά που περιμένω από το εν λόγω κατάστημα.
Για τις ανάγκες του σεναρίου θα πρέπει να δεχθούμε ότι το ελ λόγω κατάστημα θα πρέπει αφού πληρωθούν όλες οι υποχρεώσεις να έχω κέρδος τουλάχιστον 3-5000€ μηνιαίως, ώστε να ζήσει η οικογένειά μου με αξιοπρέπεια.
Δεν μπορώ να ισχυρισθώ πως είμαι ανταγωνιστικός.
Μικρό κατάστημα, μικρές παραγγελίες και είναι αρκετά εύκολο για τον προμηθευτή να με χρεώσει με τιμές αρκετά υψηλότερες, έτσι χάνω συνεχώς πελάτες από τα supermarketsκαι τα άλλα πολυκαταστήματα.
Με την σειρά μου πάλι και επειδή ένα μεγάλο ποσοστό των πελατών είναι γνωστοί, γειτονιά βλέπετε, ψωνίζουν μάλιστα αρκετές φορές πράγματα ευτελούς αξίας δεν χτυπάει στην ταμειακή-φορολογική μηχανή όλες τις πωλήσεις.
Μεγάλη οικογένεια βλέπεις, πολλά έξοδα και στο τέλος του μήνα θα πρέπει να αγοράσω και το ποδήλατο που έχω υποσχεθεί στην Αννούλα.
Εγώ πάλι, είμαι ο κύριος “Ψάχνω Για Ευκαιρίες”.
Βλέπω ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένας κλάδος (εμπορίου) ο οποίος δεν είναι ανταγωνιστικός όσο θα έπρεπε.
Ιδρύω μια εταιρεία και αρχίζω να ψάχνω στην αγορά για κεφάλαια.
Με όσα μάζεψα αγοράζω στην αρχή λίγα ψιλικατζίδικα (μπορεί και άλλου είδους μικρομάγαζα) και αρχίζω να επεκτείνομαι.
Τώρα πια είμαι μεγάλος παίχτης στην αγορά.
Οι προμηθευτές πίνουν νερό στο όνομά μου.
Αγοράζω φθηνότερα και έτσι μπορώ και πουλάω φθηνότερα.
Δεν είναι μόνο αυτό. Πίσω από την ταμειακή δεν υπάρχει πια ο κυρ-Μήτσος με το τσιγάρο στο στόμα, το σορτσάκι και το νύχι των 20 βδομάδων να εξέχει της σαγιονάρας.
Πίσω από την ταμειακή είναι μια δροσερή κοπέλα, που θα κάνει το παν για να σας εξυπηρετήσει. Άλλωστε τα χρήματα που θα βγάλει μαζί με αυτά της οικογενείας της θα την βοηθήσουν να σπουδάσει.
Και φυσικά τίποτε δεν μπορεί να φύγει χωρίς απόδειξη.
Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα κλέβει το κράτος αλλά και εμένα τον ίδιο και την επένδυσή μου.
Και μην φοβάσθε. Δεν έχω λόγο να αυξήσω τις τιμές.
Πάντα θα είμαι αρκετά φθηνός.
Σε αντίθεση με τον κυρ-Μήτσο εμένα μου φθάνουν, ας πούμε, 500€ το μήνα κέρδος από το κάθε σημείο πώλησης.
5.000 σημεία πώλησης, επί 500€ κέρδος τον μήνα, κάνουν περίπου 2,5 εκατομμύρια € τον μήνα κέρδος.
Κάτι που φυσικά θα κάνει τους μετόχους, φυσικά η εταιρεία είναι πολυμετοχική, πραγματικά ευχαριστημένους που επένδυσαν στην ιδέα του “Ψάχνω Για Ευκαιρίες” και στην “Νέα Ελλάδα”.
Πληρώνω μέχρι δεκάρα τους φόρους, παρέχω καλύτερη εξυπηρέτηση, φθηνότερα προϊόντα, δημιουργώ θέσεις εργασίας, κάνω πολλούς μικρομέτοχους ευτυχισμένους.
Γιατί να μην επιλέξετε εμένα;
© HeadWaiter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου