Καντάτα για τον Ετοιμόρροπο κόσμο

Μας διαμελίζουν αλλά εμείς
μεταμφιεζόμαστε σε ακέραιους
αριθμούς, σε δροσερές πηγούλες,
σε ρέοντα λόγο. Ετοιμάζουμε
πρωινό για την Αγάπη και τον
Έρωτα. Στο μαυσωλείο του σπιτιού
και στο κορμί της σπέρνουμε,
κλαδεύουμε, λύνουμε γρίφους.
Το άνυδρο αιδοίο του κακούργου
καιρού σκίζουμε με ψαλίδι.
Περιμένουμε το καινούργιο
να ’ρθει και το παλιό να σαπίσει.
Περιμένουμε τα πλήθη να προκαλέσουν
σεισμό. Τις ιστοσελίδες να γίνουν
αυτοβούλως κατάφυτα νησιά του
Ιονίου πελάγους. Περιμένω τον
πατέρα μου να ’ρθει απ’ τον κάτω κόσμο
να μ’ αγκαλιάσει ξανά. Να με μάθει
πως ξεχνάνε οι πεθαμένοι τούς
ζωντανούς. Να με μάθει την προπαίδεια,
τα θηλυκά, τις μάχες. Να με μάθει πώς
κόβουν το λαρύγγι του θεού οι εξεγερμένοι.

 Πηγή:http://dromos.wordpress.com