Το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη κυλά ανάμεσά μας;

«Να δούμε τα κοινωνικά προβλήματα με τη λογική, χωρίς δογματισμούς και αγκυλώσεις. Μετανάστες, ναρκωτικά, σκουπίδια»

  από το μίνι «μανιφέστο» του  Σταυρου Θεοδωράκη
Το «ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη κυλά ανάμεσα μας;
Στην αρχή οι περισσότεροι που διάβασαν την είδηση νόμιζαν ότι πρόκειται για ένα ακόμα ιντερνετικό αστείο. «Ο Σταύρος Θεοδωράκης μετατρέπει τους πρωταγωνιστές  σε κόμμα και κατεβαίνει στις ευρωεκλογές». Η διαφορά είναι ότι το κόμμα θα λέγεται «Το ποτάμι» και τιμονιέρης (δεν θα πούμε μεγάλος) στο «κανό καγιάκ» που θα επιχειρήσει να το διασχίσει θα είναι ο ίδιος ο Σταύρος Θεοδωράκης ο οποίος δήλωσε ότι αποσύρεται από το Mega, τα Νέα και το protagon. Ακόμα και τώρα διατηρούμε τις επιφυλάξεις μας αν η κίνηση είναι αυθεντική ή αν πρόκειται για ένα τολμηρό δημοσιογραφικό χάπενινγκ , ώστε να διαφημίσει την επόμενη εκπομπή του και να  δείξει «πως χτίζεται ένα πολιτικό κόμμα» εκ του μηδενός. Το Βήμα παρουσίασε την κίνηση ως το πρώτο «τηλεοπτικό – ιντερνετικό κόμμα της Ελλάδας «.
Η χρονική συγκυρία της ανακοίνωσης, το πρόχειρο έμβλημα που αποτελεί μια παραλλαγή του ευρώ,  ο λίγος χρόνος που απομένει ως τις εκλογές και ο απόλυτος αιφνιδιασμός των ΜΜΕ δημιουργούν εύλογα ερωτήματα.
Σε κάθε περίπτωση θα αντιμετωπίσουμε την κίνηση ως αληθινή στο βαθμό που παρουσιάζεται ως τέτοια.
Σε όσους δεν πιστεύουν σε συμπτώσεις η ανακοίνωση έγινε μόλις μια μέρα μετά το οριστικό ναυάγιο της «πρωτοβουλίας των 58» που πολύ γρήγορα έμειναν 30 και μετά σκορπίσανε και αυτοί.  Προφανώς η απόφαση είχε παρθεί αρκετό καιρό πριν.  Πολλοί είχαν αναρωτηθεί αν θα μπορούσαν διασημότητες όπως ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος της δεκαετίας του ’90, ο Λαζόπουλος της δεκαετία του 2000 να κάνουν τηλεοπτικό κόμμα.  Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν είναι τηλεοπτικό φαινόμενο του μεγέθους του Λαζόπουλου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ένα πρόσωπο με μια απήχηση σε ορισμένα κοινωνικά στρώματα.
«Μπορεί να υπάρξει πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν;»
Αυτό είναι το ερώτημα-«κλειδί» που θέτει ο ίδιος ο Σταύρος Θεοδωράκης. Είναι διαφημιστικό σλόγκαν που κινείται στην ίδια λογική με το «πολιτική χωρίς πολιτικούς» του κόμματος «Δημιουργία Ξανά» που ίδρυσε ο Θάνος Τζήμερος το οποίο παρά την προνομιακή προβολή από τα ΜΜΕ δεν κατάφερε να εισέλθει στη βουλή.

Το ότι δεν έχει κομματικό παρελθόν αμφισβητείται. Δεν ξέρουμε αν ήταν μέλος της οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ στα νιάτα του αλλά οπωσδήποτε ήταν προβεβλημένο στέλεχος του μηχανισμού στήριξης και προπαγάνδας του καθεστώτος ΠΑΣΟΚ.  Παραμένει στέλεχος του μιντιακού κατεστημένου, ποτέ δεν έκοψε τον ομφάλιο λώρο που τον συνδέει με το «Συγκρότημα» και ας έχει πλέον μια σχετική αυτονομία από τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη  (που δεν είναι και στα καλύτερά του). Άλλωστε αν αντικαταστήσεις το «κομματικό» παρελθόν με το «τηλεοπτικό» οι διαφορές στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο αγεφύρωτες.

Τι προτείνει;

Το μανιφέστο Θεοδωράκη γραμμένο στο μεγαλύτερο μέρος σε πρώτο πρόσωπο διακατέχεται από την ίδια ψευδο-αυθόρμητη πόζα (και «πρόζα») και ναρκισσισμό που έχουν και οι τηλεοπτικοί του μονόλογοι.

«Αν αποτύχω στις ευρωεκλογές θα προσπαθήσω να επιστρέψω στη δημοσιογραφία» είναι η πιο ειλικρινής φράση μέσα στο κείμενο.  Τα υπόλοιπα είναι ένα απλοποιημένο rewriting των φιλελεύθερων διακηρύξεων του Στέφανου Μάνου, του Θάνου Τζήμερου και των «58» που επικαλούνται την «κοινή λογική».

Ας περιμένουμε να δούμε πρώτα το νέο κόμμα προτού ρίξουμε πάνω την πέτρα του αναθέματος;

Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν αποτελεί «λευκή περίπτωση».  Το πόρταλ που δημιούργησε protagon.gr έχει συγκεκριμένη ιδεολογική ταυτότητα.  Πέρα από την επίκληση των ατομικών δικαιωμάτων και του κοινωνικού φιλελευθερισμού  “Οι πρωταγωνιστές» βρέθηκαν στα μεγάλα ζητήματα σχεδόν πάντα απέναντι στα συλλογικά, εργατικά μεγάλα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.  Η αντίθεση στην Αριστερά που ενώνει τους περισσότερους εκ των «Πρωταγωνιστών» συνήθως αναδεικνύεται από το πόρταλ μέσω πλάγιων οδών και όχι τόσο εξόφθαλμα και απροκάλυπτα όπως σε άλλα προπαγανδιστικά μέσα.  Το “Protagon” ιδεολογικά άλλωστε εκφράζει κυρίως τους πρώην «κεντροαριστερούς» οι οποίοι βρίσκονται κομματικά άστεγοι στην εποχή της κρίσης και πλέον βρίσκουν καταφύγιο σε μια λάιτ εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού με «ανθρώπινο πρόσωπο».

Το κόμμα Θεοδωράκη, στο βαθμό που είναι πραγματικότητα και όχι φάρσα, είναι εύκολο να πεις ότι αποτελεί την επόμενη εφεδρεία του συστήματος μετά τους «58» και εντάσσεται στην προσπάθεια αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού και ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού. Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν θα έπαιρνε ποτέ ένα τόσο μεγάλο ρίσκο αν δεν είχε διαβεβαιώσεις ότι δεν θα έχει από πίσω του σημαντική στήριξη.  Ο Πρωταγωνιστής ισχυρίζεται ότι το κόμμα του θα χρηματοδοτηθεί αποκλειστικά από τους πολλούς από τους οποίους ζητάει (όπως ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα από ένα έως δέκα ευρώ.
«Στην Ευρώπη όπως και στην Ελλάδα, εχθροί μας είναι οι λαϊκιστές, οι εθνικιστές, οι ευρωσκεπτικιστές» γράφει ο Σταυρος Θεοδωράκης αν και η δική του δημαγωγία δεν είναι λιγότερο «λαϊκίστικη», απλά αντιλαϊκή στην ουσία της.
mao.gr