Με σταυρό εσείς; Με Σταύρο εμείς!

Ρίγη ανακούφισης σαρώνουν την χώρα αφού μετά το χτεσινό φαρμάκι που ποτίστηκαν οι πολίτες ανά την Ελλάδα από το διαζύγιο του Βενιζέλου με την πλούσια θεία, ήρθε σήμερα η ανακοίνωση της καθόδου του Σταύρου Θεοδωράκη στις Ευρωεκλογές.

Όχι πως τον νοιάζει να εκλεγεί. Θα παραδώσει την έδρα του είπε. Είναι όμως που θέλει να σώσει τη χώρα γιατί παντού ακούει φωνές που τον ρωτάνε πότε θα το κάνει. Και μετά την αποτυχία της Ελιάς κι ένα λεωφορείο που έχασε και άργησε στο ραντεβού της, αποφάσισε να κάνει αυτό που του ζητάνε. Οι φωνές.
Στο μανιφέστο του ο μαχητικός δημοσιογράφος, που θα αφήσει τη δημοσιογραφία για να δώσει τη λύση που του ζήτησαν όλοι οι άνθρωποι που συναντάει, έγραψε για όλα. Μίλησε για όλα. Ή σχεδόν για όλα.
Μίλησε για όλα εκτός από το απόλυτο έλλειμμα δικαιοσύνης που έχει η χώρα εδώ και χρόνια. Εκτός από το άθλιο ξεπουπούλιασμα του κοινωνικού κράτους που λαμβάνει χώρα αυτήν ακριβώς τη στιγμή που αποφάσισε να πολιτευτεί. Εκτός από την συνειδητή υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του μέσου πολίτη. Εκτός από την “δημοκρατία εκτάκτου ανάγκης” που χαρακτηρίζει τη διακυβέρνηση της χώρας.
Επίσης, καιρό τώρα ο δαίμων της δεοντολογίας δεν μίλησε ποτέ για τις επιθέσεις σε δημοσιογράφους για αποκαλύψεις που ποτέ δεν έπεσαν στην αντίληψή του, για την καταστολή κάθε κοινωνικής διαμαρτυρίας και την άγρια βία της αστυνομίας, για το ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου στον οποίο μόλις σήμερα ο Σαμαράς έβαλε πωλητήριο.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν άκουσε ποτέ για τη λίστα Λαγκάρντ και τα επεισόδια του Βαξεβάνη με την Δικαιοσύνη. Δεν είδε ποτέ τις καταγγελίες του Unfollow για το λαθρεμπόριο πετρελαίου. Δεν διάβασε ποτέ πως η χώρα μας κατατάσσεται στην 99η θέση παγκοσμίως στην ελευθερία του Τύπου.
Πριν λίγα χρόνια, ο Σταύρος Θεοδωράκης βρέθηκε σε μια παρέα παιδιών, σαν αυτά που συναντάει, και τους μιλούσε για τις χαρές και τον τρόπο που ασκεί το επάγγελμά του.
Κάποια στιγμή, προσπαθώντας να περιγράψει την χαρά της εργασίας στο Mega του Μπόμπολα και του Βαρδινογιάννη εξήγησε πως σε επίπεδο θεματολογίας ξέρει με ποιόν τρόπο να κινηθεί. Πετρέλαια “δεν πιάνω”, σκουπίδια  “δεν αγγίζω”. Ποδόσφαιρο “άστο για άλλους”, κατασκευαστικές “δεν παρακολουθώ” και τα καράβια είναι “κακή ιδέα”. Αλλά από όλα τα υπόλοιπα θέματα έχει να το λέει πως είχε πάντα την ελευθερία να επιλέξει ότι θέμα γουστάρει. Συνεπώς έχει μεγάλη σημασία το τι δεν λέει κάποιος, και ειδικά ένας Σταύρος Θεοδωράκης.
Ο ψαγμένος δημοσιογράφος με το χαλαρό στυλάκι και το σακίδιο στην πλάτη εμφανίζεται σαν έτοιμος από καιρό, να ταράξει τα νερά της πολιτικής ζωής του τόπου και να δώσει το φιλί της ζωής στους απανταχού ψυχορραγώντες Σημιτικούς. Ούτε τις 9 του μακαρίτη δεν περίμενε ο κυρ Σταύρος.
Πάντως, με την ονομασία του κόμματός του οφείλω να αναγνωρίσω πως έκανε τη διαφορά. Άλλοι χτίζουν γέφυρες με τους πελάτες τους. Ο Σταύρος έφτιαξε «Ποτάμι». Μάλλον για να δώσει το έργο στον Μπόμπολα.
 rebeliskos