Του Θανάση Καρτερού
Δεν χρειάζεται ούτε να καταναλώσετε φαιά ουσία, ούτε να βγάλετε τα μάτια σας με τον Μαρξ, ούτε να χάσετε την ώρα σας με τα αισθησιακά βίντεο της ΚΝΕ.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα είναι κυβέρνηση του κεφαλαίου - τελεία και παύλα. Το γιατί θα το δείτε αν εφαρμόσετε τον Κανόνα Κουτσούμπα, που διατυπώθηκε την Κυριακή: Η κυβέρνηση είναι όργανο εξουσίας και όσο η εξουσία -τα εργαλεία της οικονομίας- είναι στα χέρια της αστικής τάξης των μονοπωλίων, τότε και η κυβέρνηση θα είναι όργανό της.
Στα χέρια της αστικής τάξης είναι βέβαια τα μέσα παραγωγής, αλλά αν ο ιδρυτής του Κανόνα προτιμά τα εργαλεία της οικονομίας, αυτό είναι λεπτομέρεια. Το θεμελιακό που προκύπτει από την εφαρμογή του Κανόνα είναι άλλο. Μπορεί πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης να είναι ο Σαμαράς - αυτή θα είναι όργανο της αστικής τάξης. Μπορεί να είναι ο Μιχαλολιάκος - πάλι όργανο της αστικής τάξης θα είναι. Μπορεί να είναι και ο Τσίπρας - ένα και το αυτό. Όσο τα "εργαλεία της οικονομίας" θα βρίσκονται στα χέρια της αστικής τάξης, οποιαδήποτε κυβέρνηση θα είναι όργανο. Της αστικής τάξης.
Προφανώς και, σύμφωνα με τον Κανόνα, μια κυβέρνηση του ΚΚΕ θα είναι κι αυτή όργανο της αστικής τάξης μέχρι να αποσπάσει τα εργαλεία της οικονομίας.
Παραμένουν όμως αδιευκρίνιστα ορισμένα κρίσιμα ζητήματα: Θα παραμείνει όργανο μέχρι να πάρει όλα τα εργαλεία; Για πόσο καιρό; Και τι γίνεται σε περιπτώσεις όπως της Βολιβίας, για παράδειγμα, της Βενεζουέλας, ή της Κούβας, που πολλά εργαλεία ανήκουν -ή ακόμα χειρότερα επιστρέφονται- στην αστική τάξη; Είναι οι κυβερνήσεις εκεί όργανα της αστικής τάξης; Έχουμε ακόμα και στην Κούβα επιστροφή σε καθεστώς οργάνου;
Ή δεν εφαρμόζουμε σωστά τον Κανόνα;
Χρήσιμο θα ήταν συνεπώς να υπάρξει ένας οδηγός χρήσης του Κανόνα. Διότι αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθεί ότι ισχύει ακόμα ο Κανόνας του Λένιν, σύμφωνα με τον οποίο μπορεί στην πολιτική εξουσία να βρεθεί μια τάξη, ενώ τα εργαλεία να τα κατέχει μια άλλη. Και τότε όλα κρίνονται από μια σκληρή αναμέτρηση και είναι -κατά τον Λένιν- "άθλιος οπορτουνιστής" όποιος παρακολουθεί τη μάχη εκ του ασφαλούς, καταγγέλλοντας ότι ΘΑ προδώσουν εκείνοι που τη δίνουν.
Και κηρύσσοντας την επανάσταση της σοκολάτας, θα προσθέταμε...
Απο την ΑΥΓΗ
Δεν χρειάζεται ούτε να καταναλώσετε φαιά ουσία, ούτε να βγάλετε τα μάτια σας με τον Μαρξ, ούτε να χάσετε την ώρα σας με τα αισθησιακά βίντεο της ΚΝΕ.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα είναι κυβέρνηση του κεφαλαίου - τελεία και παύλα. Το γιατί θα το δείτε αν εφαρμόσετε τον Κανόνα Κουτσούμπα, που διατυπώθηκε την Κυριακή: Η κυβέρνηση είναι όργανο εξουσίας και όσο η εξουσία -τα εργαλεία της οικονομίας- είναι στα χέρια της αστικής τάξης των μονοπωλίων, τότε και η κυβέρνηση θα είναι όργανό της.
Στα χέρια της αστικής τάξης είναι βέβαια τα μέσα παραγωγής, αλλά αν ο ιδρυτής του Κανόνα προτιμά τα εργαλεία της οικονομίας, αυτό είναι λεπτομέρεια. Το θεμελιακό που προκύπτει από την εφαρμογή του Κανόνα είναι άλλο. Μπορεί πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης να είναι ο Σαμαράς - αυτή θα είναι όργανο της αστικής τάξης. Μπορεί να είναι ο Μιχαλολιάκος - πάλι όργανο της αστικής τάξης θα είναι. Μπορεί να είναι και ο Τσίπρας - ένα και το αυτό. Όσο τα "εργαλεία της οικονομίας" θα βρίσκονται στα χέρια της αστικής τάξης, οποιαδήποτε κυβέρνηση θα είναι όργανο. Της αστικής τάξης.
Προφανώς και, σύμφωνα με τον Κανόνα, μια κυβέρνηση του ΚΚΕ θα είναι κι αυτή όργανο της αστικής τάξης μέχρι να αποσπάσει τα εργαλεία της οικονομίας.
Παραμένουν όμως αδιευκρίνιστα ορισμένα κρίσιμα ζητήματα: Θα παραμείνει όργανο μέχρι να πάρει όλα τα εργαλεία; Για πόσο καιρό; Και τι γίνεται σε περιπτώσεις όπως της Βολιβίας, για παράδειγμα, της Βενεζουέλας, ή της Κούβας, που πολλά εργαλεία ανήκουν -ή ακόμα χειρότερα επιστρέφονται- στην αστική τάξη; Είναι οι κυβερνήσεις εκεί όργανα της αστικής τάξης; Έχουμε ακόμα και στην Κούβα επιστροφή σε καθεστώς οργάνου;
Ή δεν εφαρμόζουμε σωστά τον Κανόνα;
Χρήσιμο θα ήταν συνεπώς να υπάρξει ένας οδηγός χρήσης του Κανόνα. Διότι αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθεί ότι ισχύει ακόμα ο Κανόνας του Λένιν, σύμφωνα με τον οποίο μπορεί στην πολιτική εξουσία να βρεθεί μια τάξη, ενώ τα εργαλεία να τα κατέχει μια άλλη. Και τότε όλα κρίνονται από μια σκληρή αναμέτρηση και είναι -κατά τον Λένιν- "άθλιος οπορτουνιστής" όποιος παρακολουθεί τη μάχη εκ του ασφαλούς, καταγγέλλοντας ότι ΘΑ προδώσουν εκείνοι που τη δίνουν.
Και κηρύσσοντας την επανάσταση της σοκολάτας, θα προσθέταμε...
Απο την ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου