ΑΚΟΝΙΣΤΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ, ΝΑ ΣΦΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Εάν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια σας για να βλέπετε, τότε θα τα χρειαστείτε για να κλάψετε


Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Αρσένυ Γιάτσενιουκ, ο “δημοκράτης” !!!


Όχι πως είχαμε την παραμικρή αμφιβολία αλλά ομολογώ ότι δεν περίμενα να πέσουν οι μάσκες τόσο σύντομα. Διότι εκείνο που έπεσε στην Ουκρανία δεν είναι ο Λένιν αλλά οι μάσκες, οι φερετζέδες μιας -και καλά- δημοκρατίας, στο όνομα της οποίας γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα, όπως είπε…προσφυώς ο Ροβεσπιέρος.

Από το Cogito ergo sum

Αγανάχτησαν, λοιπόν, με τον Γιανουκόβιτς οι ουκρανοί και για να ξεθυμάνουν πλάκωσαν
τα αγάλματα του Λένιν με τις βαριοπούλες. Λες και τους έφταιξε ο θείος Βλαδίμηρος, ο οποίος πάνε 90 χρόνια που έχει αφήσει τούτον τον μάταιο κόσμο. Ή λες και ο Γιανουκόβιτς είχε την παραμικρή σχέση με τον Λένιν ή γενικώτερα με τον κομμουνισμό. Δεν είναι αυτό καθ’ εαυτό το γκρέμισμα που με ανατριχιάζει. Είναι ο συμβολισμός του. Είναι που άκουσα εκείνους που το γκρέμιζαν να φωνάζουν “ευχαριστούμε την Ευρώπη, ευχαριστούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες, σας ευχαριστούμε όλους πάρα πολύ”. Και είναι η θλίψη που σε πλημμυρίζει όταν βλέπεις προς τα πού στρέφουν τις ελπίδες τους εκείνοι που δεν μπορούσαν να δουν τον δρόμο που τους έδειχνε το τεντωμένο χέρι τού Λένιν.

Ο “δημοκράτης” Γιάτσενιουκ χαιρετάει ναζιστικά

Μπροστάρης τους, ο νέος ισχυρός άνδρας τής Ουκρανίας, ο αρχηγός τής μέχρι χτες αντιπολίτευσης, ο Αρσένυ Γιάτσενιουκ. Ήδη, η πρώτη του “μετεπαναστατική” φωτογραφία κάνει τον γύρο τού διαδικτύου και δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας σχετικά με τα μυαλά που κουμαντάρει: ο τρόπος με τον οποίο χαιρετάει τους οπαδούς του, χαμογελώντας πλατειά, είναι αδύνατο να ερμηνευθεί ως… αρχαιοελληνικός χαιρετισμός. Πόσο γρήγορα επιβεβαιωθήκαμε όλοι όσοι υποστηρίζαμε ότι πίσω από τα επεισόδια που έπνιξαν στο αίμα την Ουκρανία βρίσκονταν οι νοσταλγοί τού Χίτλερ, οι οποίοι ενεργούσαν -και ενεργούν- υπό τις ευλογίες τής “δημοκρατικής” Ευρώπης και των “δημοκρατικών” Ηνωμένων Πολιτειών…
Κι επειδή θα πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι από δω και πέρα θα τον βλέπουμε συχνά-πυκνά μπροστά μας, ας δούμε ποιος είναι στ’ αλήθεια ο Αρσένυ Γιάτσενιουκ, αυτός ο νεαρότατος (τον Μάιο θα κλείσει τα 40) τυχοδιώκτης ουκρανός ο οποίος νομίζει ότι έπιασε τον πάπα από…(άντε μη πω) επειδή σπούδασε οικονομικά και διάβασε τις παπαριές τού Φρήντμαν.
Από τον Σεπτέμβριο ως τον Νοέμβριο του 2001, ο Γιάτσενιουκ τοποθετήθηκε ως υφυπουργός οικονομικών τής Αυτόνομης Δημοκρατίας τής Κριμαίας ενώ στην συνέχεια ανέλαβε την θέση τού υπουργού, στην οποία έμεινε μέχρι τον Ιανουάριο του 2003. Μη ρωτάτε πώς διάβολο γίνεται να αναδεικνύεται υπουργός οικονομικών ένας τελείως άπειρος 26χρονος: στην “δημοκρατία” όλα γίνονται.
Μετά την υπουργική του θητεία -και πάντα με το κατάλληλο σπρώξιμο- ο Γιάτσενιουκ τοποθετήθηκε στην θέση τού αντιπροέδρου τής Εθνικής Τράπεζας της Ουκρανίας και λίγο αργότερα στην θέση τού προέδρου. Τελικά, τον Σεπτέμβριο του 2005 έγινε υπουργός οικονομικών όλης της Ουκρανίας, επί κυβερνήσεως Γιεχανουρόφ. Σ’ αυτό το πόστο έμεινε μόλις 11 μήνες, διάστημα πάντως αρκετό για να καταφέρει να βάλει την Ουκρανία στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και για να ξεκινήσει την διαδικασία ένταξης της χώρας του στη Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με την υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολήζα Ράις

Φτάνουμε στο 2007. Με τις πλάτες των μεγάλων καπιταλιστικών οργανισμών Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και Παγκόσμιας Τράπεζας αλλά και με τις ευλογίες τής Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ, αναλαμβάνει υπουργός εξωτερικών επί προεδρίας Γιούστσενκο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γιούστσενκο ήθελε ως υπουργό εξωτερικών τον Βολοντύμυρ Οχρύτσκο αλλά η βουλή απέρριψε δυο φορές την προεδρική επιλογή. Όμως το καλάμι που είχε καβαλήσει ο Γιάτσενιουκ ήταν πολύ μεγαλύτερο. Έτσι, το 2010 αποφάσισε να βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος. Εκείνες οι εκλογές έδωσαν στον Γιάτσενιουκ ένα απροσδόκητο χαστούκι. Μπορεί οι ευρωπαίοι και οι πολιτειακοί φίλοι του να τον είχαν πείσει ότι αποτελούσε μεσσία για τους ουκρανούς αλλά οι συμπατριώτες του είχαν ανίθετη άποψη και τον εξαφάνισαν από τις κάλπες σε όλες τις επαρχίες: Κίεβο 0,34%, Λβιβ 0,66%, Ντνιεπροπετρόφσκ 0,49%, Πολτάβα 0,30%, Τσερνίχιβ 0,14%, Οδησσός 0,19%… Στην δε “δική του” Κριμαία, το χαστούκι έγινε κατακεφαλιά: 0,02%!
Και όμως, αυτός ο ανύπαρκτος πολιτικά καραγκιοζάκος εμφανίζεται σήμερα ως ο άνθρωπος που θα οδηγήσει την Ουκρανία σε ένα καλύτερο αύριο. Τί σημασία έχει ότι ο ίδιος δεν διαθέτει κουκούτσι μυαλό και δεν καταλαβαίνει πούθε παν’ τα τέσσερα; Αρκεί που παίζει καλά τον ρόλο του ως μαριονέττα.
Ας κλείσουμε το σημερινό μας κείμενο δίνοντάς του τον λόγο. Έτσι, για να γελάσουμε λιγάκι. Τα αποσπάσματα που ακολουθούν προέρχονται από την KyivPost της 4/12/2012Q

- Κάποιοι λένε ότι έχουμε μια τρίτη επιλογή: να μη συνδεθούμε με κανέναν οργανισμό και να μείνουμε ουδέτεροι. Προσωπικά, κάτι τέτοιο μου φαίνεται σαν να καθόμαστε πάνω σε φράχτη: υπάρχουν πραγματικά μεγάλες σφαίρες επιρροής σε δύση και ανατολή…”
- Η σύνδεση της Ουκρανίας με την Τελωνειακή  Ένωση (σ.σ.: δηλαδή με την Ρωσσία) σημαίνει την αναβίωση της Σοβιετικής Ένωσης με έναν ελαφρώς διαφορετικό τρόπο και με διαφορετικό όνομα. Αλλά αυτό σημαίνει ότι η χώρα θα γίνει μέρος τής Ρωσσικής Αυτοκρατορίας. Γνωρίζουμε ιστορία. Ήμασταν εκεί και δεν θέλουμε να επιστρέψουμε εκεί…”
- Η Ουκρανία πρέπει να γίνει μέρος μιας μεγαλύτερης Ευρώπης. Πρώτα απ’ όλα επειδή κάτι τέτοιο σημαίνει αρχές και αξίες (σ.σ.: κρατηθείτε!): υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, ιατρικής περίθαλψης, συντάξεων, εργασίας, ελευθεριών, νέων τεχνολογιών και προόδου…”
paganeli

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου