ΣΥΡΙΖΑ: Ιδεολογική καθαρότητα και πολιτικοκοινωνική ηγεμονία !!!

Ζούμε στο εσωτερικό ενός πανίσχυρου μηχανισμού καταστροφής, βιώνουμε ατομικά και συλλογικά τις συνέπειές του, όμως δεν μπορούμε να συλλάβουμε και να συνειδητοποιήσουμε -στη λαίλαπα της καθημερινότητας- τις ιστορικές…καταστροφικές μεταβολές που συντελούνται σε οικονομικό, κοινωνικό και ιδεολογικό επίπεδο.

Του Μενέλαου Γκίβαλου 

Οι πολιτικές – κομματικές αντιπαραθέσεις και ο καθημερινός διάλογος επικεντρώνονται -και δικαίως- στα μείζονα οικονομικά προβλήματα: Την τραγική εκτίναξη της ανεργίας, την εξοντωτική μείωση μισθών και συντάξεων, το κλείσιμο καταστημάτων και επιχειρήσεων, τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, την ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας, των ενεργειών δικτύων, των δημόσιων υποδομών. Κι όλα αυτά ενώ το χρέος διαρκώς αυξάνεται και το ΑΕΠ μειώνεται… Παράλληλα, όμως, και με βίαιους ρυθμούς (που μόνο σε περιόδους πολεμικών αναμετρήσεων και καταστροφών παρατηρούνται), διαλύεται η ταξική – κοινωνική δομή και ολόκληρες κοινωνικές τάξεις και στρώματα χάνουν κάθε συλλογικό δεσμό, εκτοπίζονται από τον εργατικό- παραγωγικό – επιχειρηματικό χάρτη και «ιδιωτικοποιούνται», μεταβάλλονται σε άτομα που ανήκουν μόνο στη διάθεση των μηχανισμών της Αγοράς.
Η επιχείρηση «κατεδάφισης» των παραγωγικών- οικονομικών και κοινωνικών δομών έχει ως στόχο να μετατρέψει την κοινωνία σε ένα συμπίλημα, σε μια άμορφη «μάζα», σε μια «συνάθροιση» ατόμων-ιδιωτών που θα αγωνίζονται για την προσωπική τους επιβίωση.
Το έτος 2014 θα αποτελέσει τον ιστορικό σταθμό της οριστικής εξαφάνισης των μικρομεσαίων και της αποδιοργάνωσης της μεσαίας τάξης.
Με το «εσωτερικό Μνημόνιο», που ορίζει τις 300 «διαρθρωτικές αλλαγές» του ΟΟΣΑ, τίθεται ουσιαστικά εκτός του επιχειρηματικού χάρτη μια σειρά επαγγελματικών δραστηριοτήτων (έμποροι, φαρμακοποιοί, βιβλιοπώλες, αρτοποιοί, κρεοπώλες, κτηνοτρόφοι, ελαιοπαραγωγοί κ.λπ.) ενώ θεσπίζονται μέτρα που θα αποτελειώσουν ακόμη και αυτούς που μπόρεσαν να επιβιώσουν μέχρι σήμερα.
Ασφαλώς πίσω από τα γνωστά προσχήματα περί ανταγωνισμού, μείωσης τιμών κ.λπ. υπάρχουν οι μεγάλες επιχειρηματικές- μονοπωλιακές δραστηριότητες που θα επωφεληθούν για να κερδοσκοπήσουν ασύδοτα στο άμεσο μέλλον.
Ενδεικτικό παράδειγμα της κατάπτωσης και της αναξιοπιστίας των μνημονιακών-κυβερνητικών επιτελών αποτελεί η κατάργηση της ενιαίας τιμής των βιβλίων… Το βιβλίο, όπως και κάθε κοινωνικό και πολιτισμικό αγαθό στις ημέρες μας, δεν συνιστά παρά εμπόρευμα και «ανήκει» στους μηχανισμούς της Αγοράς… Ας επωφεληθούν λοιπόν οι μεγάλες αλυσίδες και ας κλείσουν οριστικά όλα τα μικρότερα βιβλιοπωλεία και οι εκδοτικοί οίκοι… Αλίμονο στους «καθυστερημένους» (Γαλλία, Γερμανία) που διατηρούν την ενιαία τιμή βιβλίου, έχοντας παράλληλα διαμορφώσει ένα πυκνό δίκτυο βιβλιοθηκών σε κάθε γωνιά της χώρας τους…
Η μεσαία τάξη, με τη σειρά της, δεν πλήττεται μόνο οικονομικά, αλλά θίγονται και τα βασικά πολιτικοϊδεολογικά της χαρακτηριστικά. Η ατομική ιδιοκτησία, η προσωπική περιουσία, οι εγγυήσεις του αστικού κράτους προς το βασικό κοινωνικό του έρεισμα αποτελούν σήμερα παρελθόν… Ο νεοφιλελεύθερος ολετήρας μικρή σχέση έχει με το αστικό- φιλελεύθερο πρότυπο και τις θεσμικές-δημοκρατικές του αρχές.
Η διάλυση των παραδοσιακών κοινωνικοοικονομικών πλαισίων και θεσμών σε συνδυασμό με την πλήρη υποταγή των κομμάτων της διακυβέρνησης σε μια εξωγενή οικονομικοπολιτική κυριαρχία, έχει δημιουργήσει ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΚΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗΣ.
Οι επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, με την ιδιαίτερα έντονη πολιτική διάσταση που αποκτά η ψήφος των ευρωεκλογών, θα κρίνουν τη δυνατότητα κάλυψης αυτού του κενού.
Η ιστορική συγκυρία δίνει τη δυνατότητα και την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να διαδραματίσει βασικό ρόλο στην αναδιαμόρφωση της σχέσης μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής. Ο κατακερματισμένος κοινωνικός ιστός, οι αποδιοργανωμένες, θεσμικά και οικονομικά, κοινωνικές τάξεις θα πρέπει να βρουν μια κοινή, συγκλίνουσα, προοπτική διεξόδου από την πορεία ολικής καταστροφής.
Μια πολιτική εξουσία, μια αντιμνημονιακή κυβερνητική εξουσία θα μπορέσει να συναρθρώσει τον κοινωνικό ιστό και να διαμορφώσει μια ευρύτερη κοινωνική συμμαχία μόνον εάν μπορέσει να ασκήσει μια ευρύτερη ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ που εκτείνεται πέραν κάποιων στενών κομματικών πολιτικοϊδεολογικών ορίων.
Η διαμόρφωση μιας ευρύτερης εθνικής-πατριωτικής στρατηγικής, η επεξεργασία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου παραγωγικής επιβίωσης και ανάπτυξης, μέσα στο οποίο οι πληττόμενες σήμερα κοινωνικές τάξεις θα αναγνωρίσουν την προοπτική τους, αποτελούν τους αναγκαίους ιστορικούς όρους για το σταμάτημα της καταστροφής και την προοπτική της διεξόδου.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει την τρέχουσα περίοδο αυτό το ιστορικό πρόβλημα. Ασφαλώς το άνοιγμα προς την κοινωνία, προς ένα πλειοψηφικό κοινωνικό δυναμικό που ψήφιζε μέχρι πριν τέσσερα χρόνια μαζικά το ΠΑΣΟΚ, δεν συνεπάγεται απόρριψη των βασικών αρχών, αντιλήψεων και ιδεολογικών όρων του κόμματος. Δεν συνεπάγεται, επίσης, «χρησιμοποίηση» πολιτικών προσώπων που έχουν σοβαρές ευθύνες στο πρόσφατο παρελθόν και τα οποία αναζητούν σήμερα όρους πολιτικής τους επιβίωσης στον ΣΥΡΙΖΑ.