«Απεταξάμην το Σατανά; Τσου…»

«Θέλετε να μπαίνουν οι παράνομοι μετανάστες ελεύθερα;» ρώτησε με ύφος ανακριτή ο κ. Ευαγγελάτος τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων. Μήπως οι δύο δημοσιογράφοι θεώρησαν ότι έτσι θα «στριμώξουν» το νεαρό επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης; Ατύχησαν. Υπάρχει κάτι που λέγεται…«αυτοπεποίθηση» για αυτό που είναι το δίκαιο και η διάθεση να το υπερασπιζόμαστε δημόσια.

Του Χρήστου Καραγιαννίδη

Πέρα από την ενοχλητική επιμονή χρήση του απάνθρωπου όρου «λαθρομετανάστες» από τους δύο δημοσιογράφους, αυτό που μου προξένησε πραγματικό ενδιαφέρον ήταν ότι δε σταμάτησαν λεπτό να ρωτούν σχεδόν μονοθεματικά για ζητήματα εκτός του πεδίου της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ακολουθώντας τη μονταζιέρα οι δημοσιογράφοι, κατά δήλωση τους, επέμεναν να ρωτούν αν ο Γαβριήλ θα βάλει αστυνομική στολή και θα κυνηγά το παραεμπόριο και τους καταληψίες. Κι όσο οι απαντήσεις δεν τους άρεσαν τόσο πιο ακραία διατυπώνονταν τα ερωτήματα. Τόσο αποστομωτικές όμως ήταν και οι απαντήσεις. Είναι προφανές πως η αντικειμενικότητα σε τέτοιου είδους συνεντεύξεις είναι σύντομο ανέκδοτο όπως επίσης και η άρνηση των, δημοσιογράφων να δεχτούν τις διαφορετικές απόψεις. Έτσι λοιπόν, οι καταλήψεις δημοσίων χώρων είναι έγκλημα καθοσιώσεως και πρέπει να πατάσσονται πάραυτα αλλά οι «πωλήσεις» δημόσιας περιουσίας με ευτελή αντίτιμα χαρακτηρίζονται αναπτυξιακή πολιτική. Το ν’ αρπάξει δηλαδή ένας ή περισσότεροι ιδιώτες, με δανεικά κι αγύριστα και απευθείας ανάθεση, τον ΑΔΜΗΕ δεν αποτελεί παράνομη ενέργεια;

Ξαναγυρνώ και κλείνω με την επίμαχη συνέντευξη. Είναι φανερό πως οι υποψήφιοι της αριστεράς θα υποβάλλονται μια άτυπη ιερά εξέταση μέχρι την Κυριακή των εκλογών από τα ΜΜΕ που στηρίζουν τη μνημονιακή κυβέρνηση. Η στάση και οι απαντήσεις του Γαβριήλ είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα αντιμετώπισης τέτοιων συμπεριφορών. Όχι γιατί ξεφεύγει από τις ερωτήσεις αλλά γιατί, αντίθετα, απαντά ξεκάθαρα και θαρρετά σε όσα οι αντίπαλοι μας θεωρούν δικό τους γήπεδο.

Η πολιτική μάχη θα ξεπερνά πολλές φορές τα ζητήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης, θέτοντας μερικές φορές την ανάγκη υπεράσπισης των αξιών της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης αλλά και τη διάσωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Να μη φοβηθούμε λοιπόν να μιλήσουμε στη γλώσσα μας να μη φοβηθούμε να προτάξουμε αξίες της αριστεράς, να μη φοβηθούμε να συγκρουστούμε με ένα σύστημα που καταρρέει.
Παραφράζοντας λίγο τον Γαβριήλ θα πω πως δε θέλουμε να κερδίσουμε τη δημαρχία αλλά θέλουμε να κερδίσουμε τις καρδιές και συνειδήσεις των Αθηναίων πείθοντας τους ότι έχουμε δίκιο.