Της Άννας Χατζησοφιά
Χθες,
μετά από πολύ καιρό, κάθισα να δω ειδήσεις σ΄ αυτό που λέμε prime time.
Μάλιστα βιάστηκα να ανοίξω παρά τρία το κουτί, γιατί δεν ήθελα να χάσω
την πρώτη είδηση, που δεν ξέρω γιατί, η μωρά, νόμιζα ότι θα ήταν το
Φαρμακονήσι. Ίσως γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Ποια ελπίδα, θα μου πείτε. Η ελπίδα ότι έχουμε ακόμα ψηλά τις ανθρωπιστικές αξίες; Η ελπίδα ότι θα έχει υποβάλει την παραίτησή του ο υπουργός Ναυτιλίας (τουλάχιστον); Η ελπίδα ότι ο πρωθυπουργός της χώρας που συνομιλεί με την Παναγία θα κήρυττε την χώρα σε εθνικό πένθος;
Φυσικά, ως ήταν επόμενο, διαψεύστηκα παταγωδώς, γιατί δεν ξέρω ποιας χώρας ήταν η ασυνείδητη προβολή που μου γέννησε αυτή την ελπίδα. Ίσως της χώρας του Neverland, πάντως όχι της χώρας του Ελλάντ.
Πρώτη είδηση στο megamou, ο Χριστόδουλος Ξηρός. Πάνω από ένα τέταρτο αφιέρωσε το δελτίο ειδήσεων στο μεγάλο ανθρωποκυνηγητό που εξαπέλυσε ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, για την σύλληψη του υπ΄ αριθμόν ένα - κατά το megamou και τον Νίκο Δένδια- κινδύνου για την ελληνική κοινωνία. Το δελτίο επαίρονταν ότι τα μέτρα ασφαλείας είναι εφάμιλλα αυτών της εποχής των Ολυμπιακών αγώνων, τότε που καμάρωνε και ο (τότε) μέσος έλληνας πολίτης για το ζέπελιν που πετούσε πάνω απ΄ την πόλη και φούσκωνε από εθνική υπερηφάνεια για ελληνοχριστιανικό σώου της έναρξης. Όσοι διαμαρτυρόμασταν τότε για την Φαραωνική Ολυμπιάδα, ήμασταν απλά σκατόψυχοι και μίζεροι και Κασσάνδρες, όπως παραμένουμε και σήμερα που γκρινιάζουμε για το κυριακάτικο άνοιγμα των μαγαζιών.
Αφού το εμπέδωσα ότι το υπ΄ αριθμόν ένα πρόβλημα, είπαμε, της ελληνικής κοινωνίας, δεν είναι η ανθρωπιστική κρίση και η ανεργία, αλλά η τρομοκρατία, το δεύτερο θέμα, φαντάστηκα και πάλι η μωρά, δεν μπορεί, θα είναι το Φαρμακονήσι. Χέσε τον ανθρωπισμό, αλλά το τόσο ρόμπα που γίναμε διεθνώς, δεν μπορεί να το παραβλέψουν.
Φυσικά και μπορούσαν, και η σειρά των ειδήσεων ήταν η ακόλουθη: Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ομαδικές απολύσεις, που δεν πολυκατάλαβα με ποια ακριβώς διαδικασία θα τις αιτούνται οι εργοδότες, αλλά νομίζω ότι αυτό ήταν και το ζητούμενο, να μην πολυκαταλάβουμε, μωρές παρθένες και μη. Τέταρτο θέμα ο άπιστος Ολάντ. Εδώ σταθήκαμε αρκετή ώρα γιατί είναι μείζονος σημασίας, τόσο που είχε και υποθέματα:
Α) Πόσες και πόσης αξίας αντίκες έσπασε η Βαλερί Μπαμ Τριαλαρό στα Ηλύσια Πεδία από τα νεύρα της για το κέρατο; Τρία εκατομμύρια, έλεγε ο ένας, άντε καλέ σιγά, κάτι χιλιάδες, κατέβαζε την αξία ο άλλος, κι εγώ η μωρά αναρωτιόμουν αν αυτό το χρέος θα το πληρώσει ο γάλλος Πρόεδρος κι αν είναι επαχθές ή όχι.
Β) Οι γυμνές φωτογραφίες της ερωμένης.
Γ) Η αύξηση των πωλήσεων του κράνους που φορούσε στην βέσπα ο Ολάντ.
Εδώ η ψυχανάλυση σηκώνει τα χέρια ψηλά. Τι έχει στο μυαλό του ο μέσος γάλλος αγοράζοντας το κράνος; 1) Ότι θα γίνει Πρόεδρος της Γαλλίας; 2) Ότι θα τα φτιάξει κι αυτός, χωρίς να είναι Πρόεδρος της Γαλλίας, με μία τόσο ωραία και τόσο νεώτερη του ηθοποιό; 3) Κάτι άλλο;
Το κάτι άλλο μου διευκρινίστηκε παρακολουθώντας στη συνέχεια το δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑϊ, από περιέργεια για το σε ποια σειρά θα παίξει η τραγωδία στο Φαρμακονήσι. Η δημοσιογράφος λοιπόν μας πληροφόρησε ότι το κράνος του Ολάντ είναι μάρκας Dexter. Εδώ η ψυχανάλυση σηκώνει δις τα χέρια ψηλά. Η εταιρεία κατασκευής του εν λόγω κράνους το ονόμασε έτσι από το κράνος που φορούσε ο σήριαλ κίλερ στο ομώνυμο σήριαλ, όταν τεμάχιζε τα θύματα του για να μην λερωθεί από το αίμα.
Πέμπτο θέμα η τουρκική Βουλή, έκτο Ινδία, ο εφιάλτης των ομαδικών βιασμών. Ακολουθούσε η κακοκαιρία στην Αμερική, η πώληση των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων στα σούπερ μάρκετ, ο Σταθάκης, και ο δάσκαλος στην Άρτα που πιστεύει ότι το ξύλο -ειδικά αν υποχρεώνεις μαθητές να το ρίχνουν σε συμμαθητή τους- βγήκε απ΄ τον Παράδεισο.
Μετά από σαράντα πέντε λεπτά από την έναρξη του δελτίου, ώρα που έχει πια κουραστεί ο τηλεθεατής, και πηγαίνει για νερό ή προς νερού του, ενδέκατο θέμα έπαιξε η είδηση για το Φαρμακονήσι και δεν κράτησε πάνω από δύο λεπτά. Όσο κρατάει δηλαδή και η επίσκεψη του τηλεθεατή στην τουαλέτα.
Είδαμε, τόσο όσο, τον τραγικό πατέρα που έχασε τα τρία παιδιά και την γυναίκα του στα παγωμένα νερά, και αμέσως μετά το τόσο όσο, ένα λεπτό ήταν περίπου, βγήκε ο κληρονομικώ δικαίω υπουργός Ναυτιλίας, με το άψογο μαλλί Τζον-Τζον, να μας πει ότι πολλοί θέλουν να δημιουργήσουν πολιτικό θέμα στην Ελλάδα, κι ότι κανείς δεν θέλει να ανοίξουν τα σύνορά μας και να απολαμβάνουν οι λαθρομετανάστες ασύλου στην χώρα μας.
Δεν ξέρω τι εννοούσε ο κ υπουργός, αν οι μετανάστες έρχονται για να πνιγούν επίτηδες στην Ελλάδα και να δημιουργήσουν πολιτικό θέμα, αλλά σίγουρα υπάρχουν πολλοί συμπατριώτες μας που δεν θέλουν να απολαμβάνουν άσυλο οι μετανάστες, εκτός αν τους πάρουμε στα σπίτια μας εμείς οι λαθρολάγνοι.
Γιατί έτσι παν αυτά: αν γουστάρεις μετανάστες, τους παίρνεις σπίτια σου, αν γουστάρεις ακροδεξιούς που τους θέλουν νεκρούς στα σύνορα, τους παίρνεις σύμβουλους στην κυβέρνησή σου.
Τελειωμένες καταστάσεις, που λέει κι η Πάολα, και περνάμε στο επόμενο θεματάκι που είναι οι 58. Ο Σπύρος Λυκούδης πήρε περισσότερο χρόνο στις ειδήσεις από τους δώδεκα νεκρούς.
Δεν ξέρω ποια ήταν η 13τη είδηση στο megamou, γύρισα στο ΣΚΑΙ γιατί πλησίαζε εννιά η ώρα. Μία από τα ίδια, Χριστόδουλος και ξηρό ψωμί, πρώτο και μέγιστο. Δεύτερο κι εδώ το ΤΤ, στη συνέχεια εξοπλιστικά, Σταθάκης, οργή ασφαλισμένων από την απεργία των γιατρών του ΕΟΠΠΥ, όχι η απεργία των γιατρών αλλά η οργή ήταν η είδηση, αποκρατικοποιήσεις και τα δύο πρόσωπα του ΣΥΡΙΖΑ, με Μπάμπη στο πάνελ, και το Φαρμακονήσι να περνάει σε κορδέλα και καθόλου πένθιμη.
Η αλήθεια είναι ότι στο εν λόγω κανάλι έπαιξε μία θέση πιο ψηλά, στη δέκατη. Στην πρώτη θέση δεν έπαιξε πουθενά. Όπως και να το κάνουμε, άλλο ειδικό βάρος έχουν τα έξι θύματα του Χριστόδουλου Ξηρού, ως λευκοί να υποθέσω, από τα δώδεκα θύματα της ελληνικής Λαμπεντούζα. Δύο προς ένα. Σαν πολεμικά αντίποινα.
Η επόμενη είδηση ήταν για την εκτέλεση από την πολιτεία του Τέξας του μεξικανού θανατοποινίτη με νοητική υστέρηση.
Θα κλείσω απότομα αυτό το κομμάτι, με την αυθόρμητη σκέψη που μου γεννήθηκε όταν άκουσα κι αυτή την τελευταία είδηση. Σταματήστε τον πλανήτη να κατέβω.
Πηγή: Rednotebook.gr
Ποια ελπίδα, θα μου πείτε. Η ελπίδα ότι έχουμε ακόμα ψηλά τις ανθρωπιστικές αξίες; Η ελπίδα ότι θα έχει υποβάλει την παραίτησή του ο υπουργός Ναυτιλίας (τουλάχιστον); Η ελπίδα ότι ο πρωθυπουργός της χώρας που συνομιλεί με την Παναγία θα κήρυττε την χώρα σε εθνικό πένθος;
Φυσικά, ως ήταν επόμενο, διαψεύστηκα παταγωδώς, γιατί δεν ξέρω ποιας χώρας ήταν η ασυνείδητη προβολή που μου γέννησε αυτή την ελπίδα. Ίσως της χώρας του Neverland, πάντως όχι της χώρας του Ελλάντ.
Πρώτη είδηση στο megamou, ο Χριστόδουλος Ξηρός. Πάνω από ένα τέταρτο αφιέρωσε το δελτίο ειδήσεων στο μεγάλο ανθρωποκυνηγητό που εξαπέλυσε ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, για την σύλληψη του υπ΄ αριθμόν ένα - κατά το megamou και τον Νίκο Δένδια- κινδύνου για την ελληνική κοινωνία. Το δελτίο επαίρονταν ότι τα μέτρα ασφαλείας είναι εφάμιλλα αυτών της εποχής των Ολυμπιακών αγώνων, τότε που καμάρωνε και ο (τότε) μέσος έλληνας πολίτης για το ζέπελιν που πετούσε πάνω απ΄ την πόλη και φούσκωνε από εθνική υπερηφάνεια για ελληνοχριστιανικό σώου της έναρξης. Όσοι διαμαρτυρόμασταν τότε για την Φαραωνική Ολυμπιάδα, ήμασταν απλά σκατόψυχοι και μίζεροι και Κασσάνδρες, όπως παραμένουμε και σήμερα που γκρινιάζουμε για το κυριακάτικο άνοιγμα των μαγαζιών.
Αφού το εμπέδωσα ότι το υπ΄ αριθμόν ένα πρόβλημα, είπαμε, της ελληνικής κοινωνίας, δεν είναι η ανθρωπιστική κρίση και η ανεργία, αλλά η τρομοκρατία, το δεύτερο θέμα, φαντάστηκα και πάλι η μωρά, δεν μπορεί, θα είναι το Φαρμακονήσι. Χέσε τον ανθρωπισμό, αλλά το τόσο ρόμπα που γίναμε διεθνώς, δεν μπορεί να το παραβλέψουν.
Φυσικά και μπορούσαν, και η σειρά των ειδήσεων ήταν η ακόλουθη: Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ομαδικές απολύσεις, που δεν πολυκατάλαβα με ποια ακριβώς διαδικασία θα τις αιτούνται οι εργοδότες, αλλά νομίζω ότι αυτό ήταν και το ζητούμενο, να μην πολυκαταλάβουμε, μωρές παρθένες και μη. Τέταρτο θέμα ο άπιστος Ολάντ. Εδώ σταθήκαμε αρκετή ώρα γιατί είναι μείζονος σημασίας, τόσο που είχε και υποθέματα:
Α) Πόσες και πόσης αξίας αντίκες έσπασε η Βαλερί Μπαμ Τριαλαρό στα Ηλύσια Πεδία από τα νεύρα της για το κέρατο; Τρία εκατομμύρια, έλεγε ο ένας, άντε καλέ σιγά, κάτι χιλιάδες, κατέβαζε την αξία ο άλλος, κι εγώ η μωρά αναρωτιόμουν αν αυτό το χρέος θα το πληρώσει ο γάλλος Πρόεδρος κι αν είναι επαχθές ή όχι.
Β) Οι γυμνές φωτογραφίες της ερωμένης.
Γ) Η αύξηση των πωλήσεων του κράνους που φορούσε στην βέσπα ο Ολάντ.
Εδώ η ψυχανάλυση σηκώνει τα χέρια ψηλά. Τι έχει στο μυαλό του ο μέσος γάλλος αγοράζοντας το κράνος; 1) Ότι θα γίνει Πρόεδρος της Γαλλίας; 2) Ότι θα τα φτιάξει κι αυτός, χωρίς να είναι Πρόεδρος της Γαλλίας, με μία τόσο ωραία και τόσο νεώτερη του ηθοποιό; 3) Κάτι άλλο;
Το κάτι άλλο μου διευκρινίστηκε παρακολουθώντας στη συνέχεια το δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑϊ, από περιέργεια για το σε ποια σειρά θα παίξει η τραγωδία στο Φαρμακονήσι. Η δημοσιογράφος λοιπόν μας πληροφόρησε ότι το κράνος του Ολάντ είναι μάρκας Dexter. Εδώ η ψυχανάλυση σηκώνει δις τα χέρια ψηλά. Η εταιρεία κατασκευής του εν λόγω κράνους το ονόμασε έτσι από το κράνος που φορούσε ο σήριαλ κίλερ στο ομώνυμο σήριαλ, όταν τεμάχιζε τα θύματα του για να μην λερωθεί από το αίμα.
Πέμπτο θέμα η τουρκική Βουλή, έκτο Ινδία, ο εφιάλτης των ομαδικών βιασμών. Ακολουθούσε η κακοκαιρία στην Αμερική, η πώληση των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων στα σούπερ μάρκετ, ο Σταθάκης, και ο δάσκαλος στην Άρτα που πιστεύει ότι το ξύλο -ειδικά αν υποχρεώνεις μαθητές να το ρίχνουν σε συμμαθητή τους- βγήκε απ΄ τον Παράδεισο.
Μετά από σαράντα πέντε λεπτά από την έναρξη του δελτίου, ώρα που έχει πια κουραστεί ο τηλεθεατής, και πηγαίνει για νερό ή προς νερού του, ενδέκατο θέμα έπαιξε η είδηση για το Φαρμακονήσι και δεν κράτησε πάνω από δύο λεπτά. Όσο κρατάει δηλαδή και η επίσκεψη του τηλεθεατή στην τουαλέτα.
Είδαμε, τόσο όσο, τον τραγικό πατέρα που έχασε τα τρία παιδιά και την γυναίκα του στα παγωμένα νερά, και αμέσως μετά το τόσο όσο, ένα λεπτό ήταν περίπου, βγήκε ο κληρονομικώ δικαίω υπουργός Ναυτιλίας, με το άψογο μαλλί Τζον-Τζον, να μας πει ότι πολλοί θέλουν να δημιουργήσουν πολιτικό θέμα στην Ελλάδα, κι ότι κανείς δεν θέλει να ανοίξουν τα σύνορά μας και να απολαμβάνουν οι λαθρομετανάστες ασύλου στην χώρα μας.
Δεν ξέρω τι εννοούσε ο κ υπουργός, αν οι μετανάστες έρχονται για να πνιγούν επίτηδες στην Ελλάδα και να δημιουργήσουν πολιτικό θέμα, αλλά σίγουρα υπάρχουν πολλοί συμπατριώτες μας που δεν θέλουν να απολαμβάνουν άσυλο οι μετανάστες, εκτός αν τους πάρουμε στα σπίτια μας εμείς οι λαθρολάγνοι.
Γιατί έτσι παν αυτά: αν γουστάρεις μετανάστες, τους παίρνεις σπίτια σου, αν γουστάρεις ακροδεξιούς που τους θέλουν νεκρούς στα σύνορα, τους παίρνεις σύμβουλους στην κυβέρνησή σου.
Τελειωμένες καταστάσεις, που λέει κι η Πάολα, και περνάμε στο επόμενο θεματάκι που είναι οι 58. Ο Σπύρος Λυκούδης πήρε περισσότερο χρόνο στις ειδήσεις από τους δώδεκα νεκρούς.
Δεν ξέρω ποια ήταν η 13τη είδηση στο megamou, γύρισα στο ΣΚΑΙ γιατί πλησίαζε εννιά η ώρα. Μία από τα ίδια, Χριστόδουλος και ξηρό ψωμί, πρώτο και μέγιστο. Δεύτερο κι εδώ το ΤΤ, στη συνέχεια εξοπλιστικά, Σταθάκης, οργή ασφαλισμένων από την απεργία των γιατρών του ΕΟΠΠΥ, όχι η απεργία των γιατρών αλλά η οργή ήταν η είδηση, αποκρατικοποιήσεις και τα δύο πρόσωπα του ΣΥΡΙΖΑ, με Μπάμπη στο πάνελ, και το Φαρμακονήσι να περνάει σε κορδέλα και καθόλου πένθιμη.
Η αλήθεια είναι ότι στο εν λόγω κανάλι έπαιξε μία θέση πιο ψηλά, στη δέκατη. Στην πρώτη θέση δεν έπαιξε πουθενά. Όπως και να το κάνουμε, άλλο ειδικό βάρος έχουν τα έξι θύματα του Χριστόδουλου Ξηρού, ως λευκοί να υποθέσω, από τα δώδεκα θύματα της ελληνικής Λαμπεντούζα. Δύο προς ένα. Σαν πολεμικά αντίποινα.
Η επόμενη είδηση ήταν για την εκτέλεση από την πολιτεία του Τέξας του μεξικανού θανατοποινίτη με νοητική υστέρηση.
Θα κλείσω απότομα αυτό το κομμάτι, με την αυθόρμητη σκέψη που μου γεννήθηκε όταν άκουσα κι αυτή την τελευταία είδηση. Σταματήστε τον πλανήτη να κατέβω.
Πηγή: Rednotebook.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου