Το
τελευταίο της όπλο, αυτό της επικοινωνιακής προπαγάνδας, φαίνεται να
χάνει μέρα με τη μέρα που περνάει, η κυβέρνηση των Ολετήρων.
Είναι
πλέον πάνδημη η λοιδορία της σουξεδιάρικης ιστορίας τους από εχθρούς
και φίλους. Εκτός από πηγαία, είναι και καθολικά τα γέλια που προκαλεί
όχι μόνον στα καθ’ ημάς, αλλά και στην Εσπερία, η φαιδρή εμμονή της
κυβερνητικής προπαγάνδας στο παραμύθι για έξοδο στις αγορές το 2014, την
ίδια ώρα που η διάψευση είναι ηχηρή κι έχει έρθει εγκαίρως από
τα πιο επίσημα χείλη: “Η προσδοκία για την Ελλάδα είναι ότι μερικώς,
ενδέχεται να έχει πρόσβαση στις αγορές από το 2015″, αναφέρει με τον
επισημότερο τρόπο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η
έτερη θεωρία, αυτή των δύο άκρων, προκάλεσε πανταχόθεν σαρκαστικά
γέλια, φέρνοντας στο νου κακογραμμένο σενάριο, αντιγραμμένο από
εγχειρίδια αντικατασκοπίας άλλων εποχών αντικομμουνιστικής υστερίας και
κυνηγιού μαγισσών. Ασφαλώς, δεν μπόρεσε να φτουρήσει και γρήγορα
ξεπεράστηκε από την ίδια την οδυνηρή μας πραγματικότητα, η κατάπτυστη
θεωρία, αφού η φτώχεια, η ανέχεια και η οδύνη μέσα στην οποία έχουν
βυθίσει με τις πολιτικές και τις τακτικές τους ολόκληρη την Ελλάδα οι
τραγελαφικοί που μας κυβερνούν, δεν κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στους
δεξιούς και τους αριστερούς.
Η
τρομοϋστερία και η προσπάθεια των κυβερνητικών αρλεκίνων, των
συνεπικουρούμενων από τους ψιττακούς των μέσων μαζικής εξαπάτησης, να
υποδείξουν στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως έχοντα σχέσεις με
την ένοπλη τρομοκρατία, καταρρίφθηκαν κι αυτά από την ίδια την ζοφερή
μας καθημερινότητα που επιμένει να μας θυμίζει ότι το κράτος τους είναι ο
μόνος τρομοκράτης στην ατελέσφορη προσπάθειά τους να κρατηθούν στην
εξουσία, επιβάλλοντας παράνομους κι ανεπίδεκτους είσπραξης φόρους, για
να πετύχουν το περιλάλητο πρωτογενές πλεόνασμα αηδίας, το οποίο –κοντός ψαλμός, αλληλούια- θα αποδειχθεί κι αυτό, λογιστική απάτη και αποκύημα της νοσηρής τους φαντασίας.
Το
άλλο μεγαλεπήβολο σχέδιο των πολιτικών τσαρλατάνων, για την εξάρθρωση
της ακροδεξιάς, αυτής που οι ίδιοι εξέθρεψαν με τις πράξεις και τις
παραλείψεις τους, ήταν η αστειότερη προσπάθειά τους, από τη στιγμή που
το κόμμα του έγκλειστου Μιχαλοτέτοιου καλπάζει, κατά τα λεγόμενα των
δημο(σ)κόπων κι από τη στιγμή που δικός τους βο(υ)λευτής
βρήκε την καταλληλότερη στιγμή ο θεομπαίχτης, ίσως σε μια απέλπιδα
προσπάθεια να φρενάρει τη διαρροή των ψηφοφόρων του, για να χαρακτηρίζει
τη χούντα των συνταγματαρχών ως «επανάσταση», προκαλώντας… σιγή
ασυρμάτου –μαζί και τον δικό μας γέλωτα- στο αποδεκατισμένο κυβερνητικό
στρατόπεδο, που κατά τ’ άλλα, έχει κηρύξει (sic) τον πόλεμο στην
ακροδεξιά!
Εξίσου
διασκεδαστικές είναι και οι «κατηγορίες» που εξαπολύουν οι φωστήρες της
“μονταζιέρας” κατά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης,
“ανακαλύπτοντας” ότι είναι άθεος, όταν ο ίδιος έχει ομολογήσει από μόνος
του και σε ανύποπτο χρόνο τα πιστεύω του, αλλά κυρίως, όταν το ελληνικό
Σύνταγμα προστατεύει την ανεξιθρησκία, τον θρησκευτικό αγνωστικισμό και
κατά λογική συνέπεια την αθεΐα. Βροντερά ήταν και τα γέλια που
προκάλεσε η σπουδή διάφορων ηλεκτροφόρων(!)
ρασοφόρων να σπεύσουν να κατακεραυνώσουν κι αυτοί τους άθεους και να
υπερασπιστούν τους ένθεους, αυτούς που κάθε μέρα προκαλούν τρόμο, θάνατο
και φρίκη, καταπατώντας, οι υποκριτές, μια προς μια, τις δέκα εντολές του Θεού που (δεν) πιστεύουν, βυθίζοντας, μέρα με τη μέρα στο πένθος ολόκληρη την κοινωνία μας.
Αυτά και άλλα μικρότερα και φαιδρότερα εξυφαίνονται κάθε μέρα που περνά από τους πανικόβλητους επίγονους του Γκέμπελς που παρεπιδημούν στα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου,
αλλά καιρός είναι πια να σταματήσομε τα γέλια κι ας δυσκολευόμαστε,
έχοντας απέναντί μας την γελοιωδέστερη κυβέρνηση όλων των εποχών!
Καιρός
είναι να αφήσομε τα γέλια, λοιπόν, μαζί να σκουπίσομε και τα δάκρυα της
οδύνης μας και ν’ αναλογιστούμε ότι κάθε μέρα που περνά, πεθαίνουν
εξαιτίας αυτής της κυβέρνησης των φασουλήδων, περισσότεροι συνάνθρωποί
μας.
Καιρός είναι να φυσήξομε όλοι μαζί. Διότι μόνο ένα φύσημα αρκεί, για να τους πάρει και να τους σηκώσει ο γεροντοδιάολος! Το κολάζ του “Πρωθυπουργού” με τον Γιόζεφ Γκέμπελς είναι από τη ΟΚΤΑΝΑ
raskolnick
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου