Πως προέκυψαν οι δεξιοί στη χώρα μας; Η συνταγή νομίζω ότι έχει τέσσερα συστατικά:
1. Τους έχοντες (μικρότερο ή μεγαλύτερο) ταξικό συμφέρον,
2. Τους αναντάμ παπαντάμ βασιλικούς,
3. Μεγάλο μέρος των μικροαστών.
4. Μούχλα με τη σέσουλα.
Οι μικροαστοί (που είναι το κυρίαρχο συστατικό) χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες, οι οποίες βέβαια κάλλιστα μπορούν να αλληλοεπικαλύπτονται:
-Στους μικροαστούς που τρέμουν μην και "ξεπέσουν" στην εργατική τάξη.
-Στους μικροαστούς που τρέμουν μην τους πάρει τα σπίτια η εργατική εξουσία.
Απ' τις πολυπληθείς γραμμές των μικροαστών ξεπήδησαν οι περισσότεροι χίτες, ταγματασφαλίτες και τραμπούκοι της αχαλίνωτης δεξιάς. Επί πολλά χρόνια, ακόμα και μετά την "εθνική συμφιλίωση", οι δεξιοί μικροαστοί δεν κατάφεραν να ξελυσσάξουν. Μία βέβαια από τις αιτίες ήταν η θριαμβευτική επέλαση των "αριστερών" μικροαστών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι κάλυψαν το χαμένο έδαφος με ενθουσιασμό. Κάποια στιγμή επιτέλους, μετά από πολλές εναλλαγές στην κάλυψη χαμένου εδάφους, επήλθε η εθνική συμφιλίωση. Μεταξύ των μικροαστών τουλάχιστον. Κι αν ξανακινδυνεύει σήμερα, είναι διότι το έδαφος εξαντλήθηκε κι έσφιξαν οι κώλοι. (Βγήκαν κι οι κληρονόμοι των χιτών κι έκαναν την αποδοχή κληρονομίας που είχαν κρύψει στο ερμάριο μετά το '74). Φυσικά από δεξιό, πόσο μάλλον μικροαστό, αυτοκριτική δεν περιμένει κανείς. Δεν πρόκειται κανείς να βγει να πει: "Ρε πούστη μου, μπουρδέλο την κάναμε τη χώρα με τη δικομματική ρεμούλα". Αντίθετα, αυτό που ξέρουν να λένε είναι: "Όλοι έχουμε τις ευθύνες μας, εξάλλου εμείς δεν ξέραμε, μας εξαπάτησαν οι κομματάρχες". Προδόθηκαν κι αυτοί...
Κι αφού όλοι μας έχουμε τις ευθύνες μας, αυτοί που δεν κυβερνήσαμε έχουμε περισσότερες. Αστοδιάλο, σκόντο θα κάνουμε στις ευθύνες; Τι φταίει λοιπόν για τη σημερινή κατάντια; Μα το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία σοβιετική δημοκρατία της Ευρώπης. Φταίει ο κρατισμός που εμποδίζει τις αναδιαρθρώσεις και η άτυπη κομμουνιστοειδής κυβερνητική γραφειοκρατία που διώχνει τους υγιείς επιχειρηματίες. Η Ελλάς είναι σοβιετία και μάλιστα επιζήσασα! (Σύντροφοι, νικήσαμε και δεν το πήραμε χαμπάρι;).
Παλιά βέβαια η σχετική ρητορική αλλά ζει και βασιλεύει. Κι επ' αφορμή των νέων σχεδίων της κομμουνιστικής κυβέρνησης Σαμαρά για την είσπραξη φοροοφειλών, ήτοι να μπορεί ο οφειλέτης του δημοσίου να πλερώνει σε είδος (ακίνητο), με τη διαφορά όμως της αξίας να μην επιστρέφεται (harder baby), έπεσα σε σχετικό αρθρίδιο. Ακολουθούμενο, ως συνήθως, από σχόλια θλιβερών μικροαστών που ονειρεύονταν να γίνουν αστοί αλλά τους συνέτριψε η βδελλυρά οθωμανοσοβιετία.
Και νά 'σου μέσα στον εσμό ένα σχόλιο με το οποίο γέλαγα επί τρίλεπτο:
"Έρχεται η ευλογημένη ώρα
που οι κομμουνιστές
θα δώσουν πίσω τα σπίτια
που θά 'παιρναν οι κομμουνιστές
αλλά τα πήραν οι νεοφιλελεύθεροι"
1. Τους έχοντες (μικρότερο ή μεγαλύτερο) ταξικό συμφέρον,
2. Τους αναντάμ παπαντάμ βασιλικούς,
3. Μεγάλο μέρος των μικροαστών.
4. Μούχλα με τη σέσουλα.
Οι μικροαστοί (που είναι το κυρίαρχο συστατικό) χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες, οι οποίες βέβαια κάλλιστα μπορούν να αλληλοεπικαλύπτονται:
-Στους μικροαστούς που τρέμουν μην και "ξεπέσουν" στην εργατική τάξη.
-Στους μικροαστούς που τρέμουν μην τους πάρει τα σπίτια η εργατική εξουσία.
Απ' τις πολυπληθείς γραμμές των μικροαστών ξεπήδησαν οι περισσότεροι χίτες, ταγματασφαλίτες και τραμπούκοι της αχαλίνωτης δεξιάς. Επί πολλά χρόνια, ακόμα και μετά την "εθνική συμφιλίωση", οι δεξιοί μικροαστοί δεν κατάφεραν να ξελυσσάξουν. Μία βέβαια από τις αιτίες ήταν η θριαμβευτική επέλαση των "αριστερών" μικροαστών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι κάλυψαν το χαμένο έδαφος με ενθουσιασμό. Κάποια στιγμή επιτέλους, μετά από πολλές εναλλαγές στην κάλυψη χαμένου εδάφους, επήλθε η εθνική συμφιλίωση. Μεταξύ των μικροαστών τουλάχιστον. Κι αν ξανακινδυνεύει σήμερα, είναι διότι το έδαφος εξαντλήθηκε κι έσφιξαν οι κώλοι. (Βγήκαν κι οι κληρονόμοι των χιτών κι έκαναν την αποδοχή κληρονομίας που είχαν κρύψει στο ερμάριο μετά το '74). Φυσικά από δεξιό, πόσο μάλλον μικροαστό, αυτοκριτική δεν περιμένει κανείς. Δεν πρόκειται κανείς να βγει να πει: "Ρε πούστη μου, μπουρδέλο την κάναμε τη χώρα με τη δικομματική ρεμούλα". Αντίθετα, αυτό που ξέρουν να λένε είναι: "Όλοι έχουμε τις ευθύνες μας, εξάλλου εμείς δεν ξέραμε, μας εξαπάτησαν οι κομματάρχες". Προδόθηκαν κι αυτοί...
Κι αφού όλοι μας έχουμε τις ευθύνες μας, αυτοί που δεν κυβερνήσαμε έχουμε περισσότερες. Αστοδιάλο, σκόντο θα κάνουμε στις ευθύνες; Τι φταίει λοιπόν για τη σημερινή κατάντια; Μα το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία σοβιετική δημοκρατία της Ευρώπης. Φταίει ο κρατισμός που εμποδίζει τις αναδιαρθρώσεις και η άτυπη κομμουνιστοειδής κυβερνητική γραφειοκρατία που διώχνει τους υγιείς επιχειρηματίες. Η Ελλάς είναι σοβιετία και μάλιστα επιζήσασα! (Σύντροφοι, νικήσαμε και δεν το πήραμε χαμπάρι;).
Παλιά βέβαια η σχετική ρητορική αλλά ζει και βασιλεύει. Κι επ' αφορμή των νέων σχεδίων της κομμουνιστικής κυβέρνησης Σαμαρά για την είσπραξη φοροοφειλών, ήτοι να μπορεί ο οφειλέτης του δημοσίου να πλερώνει σε είδος (ακίνητο), με τη διαφορά όμως της αξίας να μην επιστρέφεται (harder baby), έπεσα σε σχετικό αρθρίδιο. Ακολουθούμενο, ως συνήθως, από σχόλια θλιβερών μικροαστών που ονειρεύονταν να γίνουν αστοί αλλά τους συνέτριψε η βδελλυρά οθωμανοσοβιετία.
Και νά 'σου μέσα στον εσμό ένα σχόλιο με το οποίο γέλαγα επί τρίλεπτο:
"Έρχεται η ευλογημένη ώρα
που οι κομμουνιστές
θα δώσουν πίσω τα σπίτια
που θά 'παιρναν οι κομμουνιστές
αλλά τα πήραν οι νεοφιλελεύθεροι"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου