Όλα μέλι γάλα στο Μελιγαλά

Του Κώστα Βαξεβάνη Σε ποιόν ανήκει ο Μελιγαλάς; Στην Χρυσή Αυγή, ή στη ΝΔ; Ποιός είναι ο πάτρωνας του νεοεμφυλιοπολεμικού μίσους; Στον Άδωνη Γεωργιάδη που θυμάται τον Μελιγαλά στις αναρτήσεις του στο twitter, ή στον Παναγιώταρο που αρπάζει τα μικρόφωνα για να βροντοφωνάξει πως δική τους είναι η γιορτή; Τι έγινε και εκεί που όλα ήταν μέλι γάλα, τους τάραξε ο Μελιγαλάς; Μα το πολύ απλό. Η ΝΔ, επιλέγοντας μια ακροδεξιά ατζέντα, προσπαθεί να περιθωριοποιήσει τη Χρυσή Αυγή, σηκώνοντας τα λάβαρα της μάχης απέναντι στους ανθέλληνες. Όπου ανθέλληνες, οι άλλοι έλληνες. Ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης δήλωσε «η ιστορία και οι Νεκροί μας, ανήκουν στην Πελοπόννησο και όχι σε κάποιους Χρυσαυγίτες;» Ποιοί είναι οι νεκροί τους; Ποιούς θεωρεί δικούς του ο πρώην ΕΚΚΕτζής Τατούλης, και σε ποιούς θέλει προνομιακά να αποδώσει τιμή, μαζί με σύσσωμη τη ΝΔ σχεδόν; Ας δούμε τα ιστορικά γεγονότα λίγο, για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι ανιστόριτοι και όχι απαραίτητα οι μικροί. Στις 26 Αυγούστου του 1944, πάρθηκε η απόφαση να αποχωρήσουν τα γερμανικά στρατεύματα από την Ελλάδα. Για την ασφαλή αποχώρησή τους, έδωσαν βαρύ οπλισμό στα Τάγματα Ασφαλείας, τους συνεργάτες τους δηλαδή επί κατοχής. Οι Ταγματασφαλίτες ήταν αυτοί που την εποχή εκείνη, αφού συγκρούονταν στο πλάι των Ναζί με τους αντάρτες, έβγαζαν ανακοίνωση «εκ των ημετέρων δυνάμεων, εις γερμανός νεκρός». Τόσο απλά και ξεκάθαρα. Οι δυνάμεις των ανταρτών, υπό τον Άρη Βελουχιώτη, δρώντας ως Συμμαχικό Στράτευμα (το επιβεβαίωσε λίγο αργότερα η συμφωνία της Γκαζέρτας),υπό της εντολές της Ελληνικής Κυβέρνησης της Μέσης Ανατολής, πήρε εντολή να χτυπήσει τις εχθρικές δυνάμεις στην Πελοπόννησο. Δόθηκαν μάχες με τα Τάγματα Ασφαλείας, τα οποία τελικώς κατέφυγαν στο Μελιγαλά, που ήταν η έδρα των παλιών ιταλικών στρατευμάτων κατοχής και της Βέρμαχτ. Στις μάχες που δόθηκαν μεταξύ 13 και 15 Σεπτεμβρίου, τα Τάγματα Ασφαλείας, αναγκάστηκαν αφού πολέμησαν όσο μπορούσαν στο πλευρό των Ναζί να παραδοθούν. Μια βδομάδα πριν είχαν κάνει εκτεταμένες σφαγές στην Πελοπόννησο. Η παράδοσή τους ακολουθήθηκε από σφαγές. Κάτοικοι της περιοχής αλλά και αντάρτες, έσφαξαν με μανία (πέρα από κάθε κανόνα δικαίου πολέμου) τους αιχμάλωτους συνεργάτες των Ναζί. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ιατροδικαστικής υπηρεσίας,708 σκοτώθηκαν στο Μελιγαλά. Νεκροί από τις συγκρούσεις, παράπλευρες απώλειες και αιχμάλωτοι που εκτελέστηκαν. Περίπου 600 από τους νεκρούς δεν προέρχονταν από τον Μελιγαλά, άρα ήταν στρατιωτικές δυνάμεις των Ταγμάτων Ασφαλείας. Όταν λίγους μήνες αργότερα, τα Τάγματα Ασφαλείας στα πλαίσια του αντικομμουνισμού βαφτίστηκαν εθνικές πατριωτικές δυνάμεις, ο Μελιγαλάς εμφανίστηκε ως μνημείο φρίκης και σφαγών από τους αντάρτες. Για δεκαετίες, σύσσωμη η Δεξιά, προσκυνούσε στο μνημείο του Εμφυλίου, το οποίο εμφάνιζε την απόδειξη των σφαγών με το κονσερβοκούτι. Μετά το 1982,η ΝΔ, αποφάσισε να απέχει από αυτές τις γιορτές. Μοναδικός προσκυνητής έμεινε την εποχή εκείνη ο νεαρός βουλευτής Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος μέσω του γραφείου του έστελνε δελτίο τύπου για να ενημερώσει πως θα παραβρεθεί «στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστές». Τα χρόνια πέρασαν, η ψυχραιμία επικράτησε, ο εμφύλιος έδειξε να μένει πίσω, αλλά απ ό,τι φαίνεται για λόγους πολιτικής τακτικής ο Μελιγαλάς επανέρχεται για να αποδείξει πως οι σχέσεις ΝΔ και Χρυσής Αυγής μπορούν να είναι μέλι γάλα ακολουθώντας την κοινή ατζέντα της ακροδεξιάς. Προς το παρόν μαλώνουν ποιανού χαρά είναι τα μνημόσυνα στο Μελιγαλά. Σε ποιόν ανήκουν οι νεκροί ταγματασφαλίτες. Βρείτε τα…