Τερατοσκορπίσματα-Τερατομαζέματα

Παναγιώτης Μαυροειδής   Ποια από τα στοιχεία που αξιοποιεί η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για να ‘’κοντύνει’’ τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, προέκυψαν ξαφνικά και αποτελούν νέα δεδομένα για να μπορέσει να γίνει κάτι που δεν μπορούσε χθες;

Κανένα απολύτως!

Με ένα ψάξιμο αρχάριου στο διαδίκτυο βρίσκει κανείς σε πέντε λεπτά όχι μόνο τις 32 υποθέσεις που στάλθηκαν στον εισαγγελέα, αλλά 1.032 και ορισμένες αρκετά σοβαρότερες που ‘’ξεχάστηκαν’’.

Η ελληνική κοινωνία θα χρωστάει πολλά στον Παύλο Φύσσα, αν και νεκρός πλέον από το μαχαίρι της Χρυσής Αυγής, για όσα βγαίνουν σήμερα στη φόρα για τη δράση των ναζιστών. Πολύ περισσότερα θα οφείλει για τη μεγάλη δημοκρατική αφύπνιση....

Οι δολοφονίες ωστόσο και η δράση της ΧΑ δεν ξεκίνησαν τώρα.

Τι αποδεικνύουν η κυβέρνηση, το κράτος και οι όψιμοι ...αντι-ναζιστές μεγαλοδημοσιογράφοι, με αυτή τους τη δράση κατά της Χρυσής Αυγής, χρησιμοποιώντας ήδη γνωστά στοιχεία και στον τελευταίο άνθρωπο;

Μα την απόλυτη γνώση που είχαν και την ακέραιη ευθύνη και ενοχή τους για ότι άφηναν απείραχτο και ατιμώρητο έως τώρα!

Τα τερατο-σκορπίσματα είναι δικά τους. Όχι μόνο τα γέννησαν ‘’αντικειμενικά’’, με τα μνημόνια, την κρίση και την απόγνωση. Αλλά τα τάισαν, τα εξάγνισαν, τα έκρυψαν, τα χρησιμοποίησαν. Έτσι ώστε η οργή που έφευγε από την πόρτα να μαζεύεται ξανά από το παράθυρο του υπογείου.

Τα τερατάκια όμως παραμεγάλωσαν. Τους εκθέτουν πλέον ανοιχτά, αλλά και διεκδικούν προκλητικά να λάβουν ισχυρό μερίδιο στην κουτάλα της εξουσίας. Έχει έρθει η ώρα για τα τερατο-μαζέματα. Μέχρις ενός σημείου φυσικά.

Έχουμε ζήσει ήδη μια άγρια ανατροπή των κοινωνικών συσχετισμών κάτω από τις σημαίες και τα λάβαρα της εξυπηρέτησης του χρέους, της παραμονής στην ευρωζώνη και την είσοδο στην ‘’υγιή επιχειρηματικότητα’’. Αλλά, ποιος νόμισε ότι φτάσαμε στο τέλος;

Το ‘’όραμα’’ της μεταμνημονιακής εποχής, έχει τούτο το δόγμα: Εργοδότες χωρίς υποχρεώσεις, εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα, σε μια Ελλάδα Μπανανία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε καθεστώς Ειδικής Οικονομικής Ζώνης, με τη δημοκρατία στο απόσπασμα.

Ο αστικός κόσμος, η τρόικα και όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις, αδυνατούν να παρουσιάσουν ένα οποιαδήποτε success story. Αντίθετα, μαζί με την βύθιση της οικονομίας κατά 25%, την λειτουργία του παραγωγικού ιστού στο 50-60%, τους 1.350.000 ανέργους, τη ληστεία των μισθών και την αρπαγή δημόσιας περιουσίας και δημόσιων αγαθών, είναι πλέον αντιμέτωποι και με ένα οικονομικό αδιέξοδο που μπορεί να αποδειχθεί εφιαλτικό. Η προοπτική μιας νέας τροϊκανής δανειοδότησης με ακόμη βαρύτερους όρους ή εξόδου στις αγορές για δανεικά με δυσβάσταχτα επιτόκια, είναι δρόμοι στρωμένοι με πολλές νάρκες.

Κοινωνική οργή: ο αφανής τροφοδότης της πολιτικής αστάθειας

Το πολιτικό σκηνικό είναι ασταθές, παρά την επιτυχημένη αυταρχική πυγμή απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες. Οι τελευταίοι, παρά την σχετική καθήλωση τους την προηγούμενη περίοδο (με ευθύνη και της λογικής του ‘’ώριμου φρούτου’’ και του δόγματος ‘’θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα’’), δείχνουν τάσεις επιστροφής στο πολιτικό σκηνικό.

Οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης ‘’επιτέλους σίγησαν’’, με την ανέλπιστη βοήθεια στην κυβέρνηση και δυνάμεων της Αριστεράς στο εσωτερικό του κινήματός τους. Πρόλαβαν όμως να σπείρουν επικίνδυνα πράγματα. Αν φουντώσουν οι μαθητικές καταλήψεις, η κυβέρνηση θα εύχεται να είχε την ΟΛΜΕ απέναντι, παρά μια μαθητική νεολαία που δε χειραγωγείται εύκολα.

Η δολοφονική δράση της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, με αποκορύφωμα την εκτέλεση από μεριάς της του Παύλου Φύσσα, δεν ήρθε σε τυχαία στιγμή. Ήρθε για να τρομάξει τον κόσμο και ειδικά την Αριστερά, μπορεί όμως να λειτουργήσει και ανάποδα.

Ακροδεξιό Νεο-Δημοκρατικό  βέλος σε ένα  ‘’τόξο συναίνεσης’’

Μια κατάσταση όπου ένα καράβι είναι σε φουσκοθαλασσιά, δεν προσφέρεται για αλτρουισμούς. Ειδικά αν οι επιβάτες είναι τόσο
ετερογενές πλήθος, συμπεριλαμβάνοντας βασιλιάδες, πριγκηπέσες, σκλάβους, μαχαιροβγάλτες και φυλακισμένους. Ο καθένας θα κοιτάξει την
πάρτη του.

Είναι φανερό πως η ΝΔ ήταν από καιρό προετοιμασμένη γι αυτή τη στιγμή και έχει πολιτικό σχέδιο.

Αφού γέννησε, εκλογικά και πολιτικά, αλλά και ιδεολογικά, αξιακά τη Χρυσή Αυγή, αφού τη χρησιμοποίησε για να αλλάξει την ατζέντα της συζήτησης στο συντηρητικό πλαίσιο, θέλει πλέον να την αξιοποιήσει στην επιχείρηση «νεο-δεξιός συνασπισμός με ακροδεξιά
χαρακτηριστικά», με πυρήνα την ΝΔ, χωρίς βοήθεια από ρετάλια τύπου ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ.

Αυτό όμως έχει δύο προϋποθέσεις:

Αφενός, η ΝΔ πρέπει να ‘’κοντύνει’’ τη Χρυσή Αυγή και αφετέρου, πρέπει να την ελέγξει.

Η ΝΔ έχει το προβάδισμα των κινήσεων, απέναντι σε μια αντιπολίτευση που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μπαίνει σε λογικές ‘’συνταγματικού τόξου’’.

Η συγκρότηση ενός επιθετικού νεο-δεξιού αντιδραστικού μπλοκ, με αξιοποίηση, συνδρομή και ταυτόχρονα έλεγχο της Χρυσής Αυγής, δεν αρκεί ωστόσο ως πολιτική λύση στον αστικό κόσμο και τους ευρωπαίους στυλοβάτες του.

Είναι, όπως πάντα, απαραίτητη η συγκρότηση ενός δεύτερου πυλώνα της αστικής πολιτικής με σχετική αυτοτέλεια, ώστε να γίνεται ασφαλής υποδοχέας της λαϊκής δυσαρέσκειας. Αλλιώς, ‘’πολιτική σταθερότητα’’, δεν μπορεί να υπάρξει. Και εδώ υπάρχουν θέματα που δεν έχουν λυθεί...

Όλα δείχνουν πως βρίσκεται σε εξέλιξη μια επιχείρηση απότομης μεταβολής της πολιτικής διάταξης.

Η δημοσίευση και ο τρόπος αξιοποίησης μιας ανακοίνωσης της ‘’Κοινότητας Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων’’, με μια χαρακτηριστική γλώσσα, ταυτόχρονα αντιμνημονιακή και φασίζουσα αντιρατσιστική και στρατοκρατική, δημιουργεί σαφείς συνειρμούς και με το ζήτημα της Χρυσής Αυγής.

Ποιό είναι το μήνυμα; ‘’Κοιτάξτε, ο λαϊκίστικος αντι-μνημονιακός λόγος και ιδιαίτερα η απαξίωση της κυβέρνησης, των κομμάτων που τη στηρίζουν και των θεσμών επιβολής της πολιτικής τους, είναι ο δούρειος ίππος ενός αόρατου φασιστικού πραξικοπήματος, που απειλεί τη δημοκρατία μας και πρέπει να παταχθεί. Τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές θα τις λύσουμε αργότερα. Τώρα εξουδετερώνουμε το φασιστικό κίνδυνο και την απειλή
εκτροπής’’.

Πολύ σύντομα, όλο και περισσότερο, θα πυκνώνουν ‘’ειδήσεις’’ από τις οποίες θα προκύπτουν δύο δήθεν ‘’αναμφισβήτητα’’ συμπεράσματα:

Πρώτον: Ότι ο αντιμνημονιακός ριζοσπαστισμός, ταυτίζεται σχεδόν με το φασισμό και απειλεί τη δημοκρατία και τους θεσμούς της.

Δεύτερο: Το ‘’άκρο’’ της ναζιστικής Χρυσής Αυγής συμπληρώνεται από το επικίνδυνο ‘’άκρο’’ της επαναστατικής αριστεράς, των αναρχικών και άλλων.
 

Αν αυτός ο άξονας συζήτησης καταστεί βασικός στην εξέλιξη των πραγμάτων, τα ..τρυγόνια θα είναι τρία και όχι μόνο δύο:

Η ΝΔ καθίσταται ο βασικός πυλώνας αναφοράς της ερχόμενης περιόδου.

Η αριστερόστροφη πολιτική δυναμική στη κοινωνία δορυφοροποιείται, περιορίζεται και ακυρώνεται σε ρόλο υπεράσπισης της ‘’συνταγματικής νομιμότητας’’.

Και μια κολοβωμένη Χρυσή Αυγή στερεώνει μια επικίνδυνη εικόνα ‘’μόνης εναντίον όλων’’.

Η ανοιχτή κοινωνική και οικονομική δικτατορία του κεφαλαίου και της τρόικας, επισείοντας το κίνδυνο μιας φασιστικής στρατιωτικής δικτατορίας που η ίδια έθρεψε, ζητά πολιτική συναίνεση για μια πολιτική κοινοβουλευτική δικτατορία πρωτόγνωρης μορφής.

Κάτι σαν Αίγυπτος;

Στην Αίγυπτο, για πολλούς υπήρξε ένα μεγάλο παράδοξο. Ο στρατός, συνεχιστής της μαυρίλας του Μουμπάρακ και της συμμαχίας με ΗΠΑ -Ισραήλ, παρουσιάστηκε ως εγγυητής της κοσμικότητας του κράτους, ενάντια στην απειλή ενός ακραίου ισλαμικού κράτους.

Τα πράγματα οδηγήθηκαν σε ένα σημείο όπου Νασερικά φιλελεύθερα ρεύματα και αριστερές ομάδες διαφόρων τύπων, τάχτηκαν με το στρατό, το αιματηρό πραξικόπημα και τη στυγνή δικτατορία, για να ‘’γλυτώσουν’’ από τον θρησκευτικό εξτρεμισμό. Με την ίδια σχεδόν ευκολία, που σε μια προηγούμενη φάση αρκετοί από αυτούς έδιναν υποστήριξη στους Αδελφούς Μουσουλμάνους για ‘’να φύγει ο Μουμπάρακ’’.

Σε μια κατάσταση, όπου ο στρατός κλέβει τη σημαία της κοσμικότητας και του μοντερνισμού και το υπερ-αντιδραστικό μουσουλμανικό ρεύμα λυμαίνεται τον αγώνα για το ψωμί και την καθημερινή επιβίωση, τι έχει μείνει αλήθεια για την Αριστερά για την Αίγυπτο, παλιάς και νέας εκδοχής;

Μη μας φαίνεται μακρινό και απόκοσμο το ερώτημα για τις εξελίξεις στην Ελλάδα.

Ψωμί και δημοκρατία για όλους ή τίποτα...

Δράση για τη δημοκρατία και την ελευθερία, μαζί και αντιφασιστική δράση, αγκαλιά με τους οικονομικούς και κοινωνικούς δολοφόνους, τα καθεστωτικά κόμματα και τις κυβερνήσεις τους, δεν μπορεί να υπάρξει.

Και αντίστροφα:

Ο αγώνας ενάντια στην ανεργία, τη μνημονιακή ανέχεια, τη φτώχεια, τη λιτότητα, δεν μπορεί να είναι άχρωμος και άοσμος. Αλλά σε αποφασιστική αναμέτρηση με την δικτατορία και το δεσποτισμό του κεφαλαίου, τον πολιτικό ολοκληρωτισμό του συστήματος, την ευρωκρατική επιβολή και το φασιστικό τέρας.

Στη νέα καμπή στην οποία μπαίνει η ταξική και πολιτική αντιπαράθεση, απαιτείται ανεξάρτητη και αυτοτελής πολιτική γραμμή της αριστεράς.

Σε σύνδεση με το κοινωνικό κίνημα.

Με αιτήματα και στόχους που θα απαντούν ταυτόχρονα στην επιβίωση, στην ανάγκη ανατροπής και επιβολής ενός άλλου δρόμου.

Για μια ανατροπή με συγκεκριμένο χρώμα και πρόσημο: Αντικαπιταλιστική, εργατική, δημοκρατίας και ελευθερίας.

Πιο απλά: Ψωμί και δημοκρατία για όλους ή τίποτα...              αριστερό blog             

Δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ 29/9/13 με πρωτότυπο τίτλο:

«‘’Τόξο συναίνεσης’’-Ακροδεξιό Νεο-Δημοκρατικό  βέλος  ή αντικαπιταλιστική ανατροπή;»