Από τον Τάσο Θεοδωρόπουλο
Είναι άλλο πράγμα το να σε βιάζουν ασάλιωτα κι άλλο το να σε υποχρεώνουν στο δικαστήριο να παραδεχτείς πως ... επρόκειτο για συναινετική διείσδυση.
Μόνο που επειδή για το θάνατο των φοιτητών στη Λάρισα από τις αναθυμιάσεις της ψησταριάς, δεν προβλέπεται να γίνει κανένα δικαστήριο, ο τηλεμανάβης βιβλίων, σύζυγος τηλεπαρουσιάστριας συνθέτριας με ροπή στο trash και στον ελεύθερο του χρόνο, βουλευτής, Άδωνις Γεωργιάδης ανέλαβε τον ρόλο του συνηγόρου υπεράσπισης του κράτους, μέσα από το λαϊκό δικαστήριο του twitter, αποδεικνύοντας τις επικίνδυνα καρτουνίστικες επιδόσεις του σε έναν καινούργιο ρόλο. Με τα ίδια τραγελαφικά αποτελέσματα.
Με τη διαφορά πως αυτή τη φορά, τα καμώματα του Μπουμπούκου, δεν σηκώνουν καμία πλάκα. Δε σηκώνουν για την ακρίβεια, τίποτα λιγότερο από λαϊκό ξεσηκωμό, όσο παλιακή κι αν σου φαίνεται αυτή η έκφραση. Δεν τολμώ καν να σκεφτώ ποια θα ήταν η αντίδραση μου απέναντι του, αν ήμουν φίλος, γνωστός, η συγγενής των νεκρών φοιτητών στη Λάρισα. Σίγουρα θα ήταν μια αντίδραση που θα μας οδηγούσε, το λιγότερο στα δικαστήρια, για προσβολή νεκρού. Ή μήπως πρέπει να σκεφτώ ποια θα ήταν η αντίδραση μου; Γιατί είμαι, όλοι μας είμαστε, φίλοι, γνωστοί συγγενείς των παιδιών αυτών. Και των χιλιάδων ανθρώπων που πέθαναν ακούσια ή εκούσια μέσα στα χρόνια της κρίσης, θυσιασμένοι στην πρόοδο της Ελλάδας. Δηλαδή στην τσέπη των τραπεζιτών και των βιομηχάνων, στο μεγαλύτερο ουσιαστικά ολοκαύτωμα, που έχει ζήσει η χώρα, μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης, δηλώνει στο tweeter πως ο θάνατος των φοιτητών δεν είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής, υπονοώντας ξεκάθαρα, πως είναι αποτέλεσμα της προσωπικής τους βλακείας, (των νεκρών έτσι; Για να μην ξεχνιόμαστε), κοπρίζει ουσιαστικά πάνω στη μνήμη όλων των νεκρών αυτής της τετραετίας λοιμού. Συγκαλύπτοντας ακόμα μια δολοφονία. H πολιτική φταίει για αυτούς που αυτοκτόνησαν από την απελπισία τους; Φυσικά όχι. H ψυχική τους ανισορροπία. Η πολιτική φταίει για όσους πέθαναν από έλλειψη ιατρικής ασφάλειας, φαρμάκων και τροφίμων; Εννοείται πως όχι. Η απρονοησία τους να έχουν βάλει ένα φράγκο στην άκρη. Σε όλες τις περιπτώσεις πάντως, φαντάζομαι πως η κλασσική συνθέτρια και σύζυγός του, Ευγενία Μανωλίδου, μπορεί να βρει μιας πρώτης τάξεως αφορμή για να συνθέσει ένα ρέκβιεμ δημοσία δαπάνη. Ενώ ο ίδιος ο Άδωνις, θα βρει ένα νέο διαφημιστικό σλόγκαν για την τηλεπώληση των τόνωσης εθνικού φρονήματος πατσαβουροβιβλίων του: «Αγοράστε και διαβάστε για να ξεστραβωθείτε και να μην είστε βλάκες σαν αυτά τα χαμένα που άναψαν το μαγκάλι μέσα στο σπίτι τους και ψόφησαν από τις αναθυμιάσεις».
Αναμενόμενη η δήλωση του Άδωνι για την ψησταριά, εφ’ όσον συνάδει με τον μάλλον καβουρδισμένο του εγκέφαλο.
Σε μια χώρα της οποίας οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων της κυβέρνησης, στις πρόσφατες ομιλίες τους, ούτε μια φορά δεν αναφέρθηκαν στους νεκρούς της κρίσης. Προτιμώντας τις κορώνες για γενικές και αόριστες θυσίες του ελληνικού λαού.
Και τις προσωπικές τους, κραγμένες αντιπαραθέσεις σαν τις πουτάνες του μπουρδέλου που ξεμαλλιάζονται για το ποια θα πάρει τον καλό τον πελάτη τον φραγκάτο για να δείξουν πόσο εργατικές είναι στη μεγαλοτσατσά. Αφήνοντας εκ των πραγμάτων στο γραφικό εκτόπισμα του Άδωνι, το ρόλο του επιστάτη που στέκεται στην πόρτα κάτω από τα κόκκινα φανάρια καλωσορίζοντας τους πελάτες. Θυμοσοφώντας με προσβλητικές μαλακίες, και ξεφυλλίζοντας τα βιβλία του για να περάσει η ώρα της βάρδιάς του. Την ώρα που από τα ηχεία του μπουρδέλου, ακούγεται η κλασσική μουσική της συζύγου του, προκειμένου να δημιουργηθεί αισθησιακή ατμόσφαιρα πολιτισμού. Και να καλυφθούν τα βογκητά από τα σαδομαζό πηδήματα και τους βιασμούς στα μέσα δωμάτια.
Είναι άλλο πράγμα το να σε βιάζουν ασάλιωτα κι άλλο το να σε υποχρεώνουν στο δικαστήριο να παραδεχτείς πως ... επρόκειτο για συναινετική διείσδυση.
Μόνο που επειδή για το θάνατο των φοιτητών στη Λάρισα από τις αναθυμιάσεις της ψησταριάς, δεν προβλέπεται να γίνει κανένα δικαστήριο, ο τηλεμανάβης βιβλίων, σύζυγος τηλεπαρουσιάστριας συνθέτριας με ροπή στο trash και στον ελεύθερο του χρόνο, βουλευτής, Άδωνις Γεωργιάδης ανέλαβε τον ρόλο του συνηγόρου υπεράσπισης του κράτους, μέσα από το λαϊκό δικαστήριο του twitter, αποδεικνύοντας τις επικίνδυνα καρτουνίστικες επιδόσεις του σε έναν καινούργιο ρόλο. Με τα ίδια τραγελαφικά αποτελέσματα.
Με τη διαφορά πως αυτή τη φορά, τα καμώματα του Μπουμπούκου, δεν σηκώνουν καμία πλάκα. Δε σηκώνουν για την ακρίβεια, τίποτα λιγότερο από λαϊκό ξεσηκωμό, όσο παλιακή κι αν σου φαίνεται αυτή η έκφραση. Δεν τολμώ καν να σκεφτώ ποια θα ήταν η αντίδραση μου απέναντι του, αν ήμουν φίλος, γνωστός, η συγγενής των νεκρών φοιτητών στη Λάρισα. Σίγουρα θα ήταν μια αντίδραση που θα μας οδηγούσε, το λιγότερο στα δικαστήρια, για προσβολή νεκρού. Ή μήπως πρέπει να σκεφτώ ποια θα ήταν η αντίδραση μου; Γιατί είμαι, όλοι μας είμαστε, φίλοι, γνωστοί συγγενείς των παιδιών αυτών. Και των χιλιάδων ανθρώπων που πέθαναν ακούσια ή εκούσια μέσα στα χρόνια της κρίσης, θυσιασμένοι στην πρόοδο της Ελλάδας. Δηλαδή στην τσέπη των τραπεζιτών και των βιομηχάνων, στο μεγαλύτερο ουσιαστικά ολοκαύτωμα, που έχει ζήσει η χώρα, μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης, δηλώνει στο tweeter πως ο θάνατος των φοιτητών δεν είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής, υπονοώντας ξεκάθαρα, πως είναι αποτέλεσμα της προσωπικής τους βλακείας, (των νεκρών έτσι; Για να μην ξεχνιόμαστε), κοπρίζει ουσιαστικά πάνω στη μνήμη όλων των νεκρών αυτής της τετραετίας λοιμού. Συγκαλύπτοντας ακόμα μια δολοφονία. H πολιτική φταίει για αυτούς που αυτοκτόνησαν από την απελπισία τους; Φυσικά όχι. H ψυχική τους ανισορροπία. Η πολιτική φταίει για όσους πέθαναν από έλλειψη ιατρικής ασφάλειας, φαρμάκων και τροφίμων; Εννοείται πως όχι. Η απρονοησία τους να έχουν βάλει ένα φράγκο στην άκρη. Σε όλες τις περιπτώσεις πάντως, φαντάζομαι πως η κλασσική συνθέτρια και σύζυγός του, Ευγενία Μανωλίδου, μπορεί να βρει μιας πρώτης τάξεως αφορμή για να συνθέσει ένα ρέκβιεμ δημοσία δαπάνη. Ενώ ο ίδιος ο Άδωνις, θα βρει ένα νέο διαφημιστικό σλόγκαν για την τηλεπώληση των τόνωσης εθνικού φρονήματος πατσαβουροβιβλίων του: «Αγοράστε και διαβάστε για να ξεστραβωθείτε και να μην είστε βλάκες σαν αυτά τα χαμένα που άναψαν το μαγκάλι μέσα στο σπίτι τους και ψόφησαν από τις αναθυμιάσεις».
Αναμενόμενη η δήλωση του Άδωνι για την ψησταριά, εφ’ όσον συνάδει με τον μάλλον καβουρδισμένο του εγκέφαλο.
Σε μια χώρα της οποίας οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων της κυβέρνησης, στις πρόσφατες ομιλίες τους, ούτε μια φορά δεν αναφέρθηκαν στους νεκρούς της κρίσης. Προτιμώντας τις κορώνες για γενικές και αόριστες θυσίες του ελληνικού λαού.
Και τις προσωπικές τους, κραγμένες αντιπαραθέσεις σαν τις πουτάνες του μπουρδέλου που ξεμαλλιάζονται για το ποια θα πάρει τον καλό τον πελάτη τον φραγκάτο για να δείξουν πόσο εργατικές είναι στη μεγαλοτσατσά. Αφήνοντας εκ των πραγμάτων στο γραφικό εκτόπισμα του Άδωνι, το ρόλο του επιστάτη που στέκεται στην πόρτα κάτω από τα κόκκινα φανάρια καλωσορίζοντας τους πελάτες. Θυμοσοφώντας με προσβλητικές μαλακίες, και ξεφυλλίζοντας τα βιβλία του για να περάσει η ώρα της βάρδιάς του. Την ώρα που από τα ηχεία του μπουρδέλου, ακούγεται η κλασσική μουσική της συζύγου του, προκειμένου να δημιουργηθεί αισθησιακή ατμόσφαιρα πολιτισμού. Και να καλυφθούν τα βογκητά από τα σαδομαζό πηδήματα και τους βιασμούς στα μέσα δωμάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου