Χαλκιδική: Τα ψέματα του Σαμαρά, ο εκβιασμός των Καναδών και ο Ταγίπ Ερντογκάν

Της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου – «Unfollow»

Στα σπαράγματα του δημόσιου διαλόγου, με όση υπομονή κι αν οπλιστείς αναζητώντας τα κομμάτια εκείνα που θα σε βοηθήσουν να συνθέσεις το παζλ, να καταλάβεις τι στην ευχή συμβαίνει εκεί πάνω δεν  θα τα καταφέρεις. Και δεν θα καταφέρεις να καταλάβεις γιατί δεν τους  ενδιαφέρει να στο εξηγήσουν. Ούτε τους πολιτικούς προσκεκλημένους των πάνελ, αλλά ούτε και τους δημοσιογράφους που τα «στήνουν».

Οι μεν πολιτικοί  του κυβερνητικού συνασπισμού προσπαθούν λυσσασμένα να σε πείσουν ότι  πρόκειται περί μιας συμφέρουσας για τη χώρα επένδυσης. Οι δε πολιτικοί της αντιπολίτευσης μοιάζει να συμμετέχουν σε αυτές τις συζητήσεις με τους προκαθορισμένους όρους, λες και το κάνουν για να μην έχουν τύψεις ότι δεν το «πάλεψαν».

Λες και πια δεν ξέρουν ότι αφού ολοκληρώσει ο Άδωνις Γεωργιάδης τα ψέματα και τις ανακρίβειες περί των 400 εκατ. που θα παίρνει το ελληνικό  δημόσιο από τους φόρους κάθε χρόνο, τις  5.000 θέσεις εργασίας που θα δοθούν στην Ελλάδα του 27% ανέργων, «με μισθούς πολύ παραπάνω από 586 σχεδόν 1.000 κατά μέσο όρο» και την τάχατες έγκριση πλειάδας επιστημόνων επί των περιβαλλοντικών όρων, θα γυρίσει αριστουργηματικά τη συζήτηση στη βία και με το δάχτυλο προτεταμένο θα ζητήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ να την κατάδικε για ακόμα μία φορά. Οι τηλεοπτικοί οικοδεσπότες σε απόλυτη ενορχήστρωσει πότε θα ρίχνουν φιτιλιές και πότε θα ακουμπούν την πλάτη στην καρέκλας να απολαύσουν την τηλεοπτική ζούγκλα.

Κι εσύ, έχεις μία από δύο επιλογές: ή να συνταχθείς πίσω από τη θέση «ας  θυσιάσουμε και λίγο δάσος μπας και πάει μπροστά η χώρα» ή «δεν πιστεύω τίποτα από όσα λέτε, θα ψάξω μόνος μου». Ή με τη μία θέση ή με την άλλη. Όπως ακριβώς δηλαδή συμβαίνει και με τους κατοίκους της Χαλκιδικής. Υπαρχουν οι  υπέρμαχοι της «επένδυσης» και οι «πολέμιοι» αυτής.

Ο κυβερνητικός συνασπισμός και οι πάντα διαθέσιμες πένες έχουν διαλέξει μεριά. Γνώμονας τους ασφαλώς δεν είναι τα πέντε μεροκάματα που θα πέσουν στην περιοχή – που, ειρήστω  εν παρόδω, ακόμα και στην ολοσέλιδη καταχώρηση της εταιρείας «Eldorado GOLD-Ελληνικός Χρυσός» στο Πρώτο Θέμα, για 1.200 γίνεται λόγος. Οι 5.000 θέσεις εργασίας υπολογίζονται αυθαίρετα από την εταιρεία ως υποστηρικτικές και σε ακαθόριστο βάθος χρόνου. Αλλά πάλι ας μην προτρέχουμε. Ίσως να έχει καλύτερη πληροφόρηση ο κ. Γεωργιάδης.

Όσο όμως η κοινή γνώμη πολώνεται πίσω από τα ψευδοδιλλήματα θέσεων εργασίας, ανάπτυξης και αναίτιας υστερίας οικολόγων του ΣΥΡΙΖΑ, το παιχνίδι παίζεται πίσω από κλειστές πόρτες. Και το παιχνίδι αυτό είναι πολύ πέρα από αυτά που αφήνουν τελικά να πέσουν ως ψίχουλα στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου.

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ;

Όπως ήδη αποκαλύψαμε στο προηγούμενο μας τεύχος, μέσω μιας πηγής με εχέγγυο την ανωνυμία αποφάσισε να μας ξεδιπλώσει άγνωστες πτυχές διαπραγμάτευσης, η καναδική εταιρεία «Eldorado Gold» είχε θορυβηθεί την προεκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και την πιθανή κρατικοποίηση των μεταλλείων, σε περίπτωση που κατάφερνε να βγει νικητής των εκλογών. Το τελικό αποτέλεσμα ένιωσε ότι την απομακρύνει από τον κίνδυνο και έτσι ρίχτηκε ξανά στη «δουλειά» με σκοπό να διασφαλίσει την μπίζνα. Κι όταν λέμε «δουλεία» μη φανταστείτε τίποτα βρώμικα πράματα. Το ίδιο το Σύνταγμα μας διεκδικεί να χρησιμοποιήσει στις υπηρεσίες της.

Ένας νόμος του 1953 (Ν.Δ 2687/1953), που σκοπό του έχει την προστασία των ξένων κεφαλαίων, μοιάζει για τη μεταλλευτική εταιρεία η λύση στο πιθανό μελλοντικό πρόβλημα της. Αν καταφέρει να υπαχθεί σε αυτόν, όπως άλλωστε τόσες και τόσες άλλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας (ενδεικτικά αναφέρουμε την TVX Gold. -προκάτοχο της εκμετάλλευσης στη Χαλκιδική-, τη Χάγιατ, που έχει τα Καζίνο, αλλά και τη Χόχτιφ, που εκμεταλλεύεται το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος») θα έχει δέσει τον ΣΥΡΙΖΑ χειροπόδαρα. Όπως μας είπε άλλωστε η πηγή μας: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι επαναστατικό κόμμα. Σοσιαλδημοκρατία  υπόσχεται. Από τη στιγμή λοιπόν που θα έχει καταφέρει η «Eldorado Gold» (μητρική της «Ελληνικός Χρυσός») να υπαχθεί στο περιβόητο άρθρο 107, ο ΣΥΡΙΖΑ τι θα κάνει; Επανάσταση για να τους διώξει;».

Στην ουσία αυτό που μας εξηγεί είναι ότι η υπαγωγή στο νόμο αυξημένης τυπικής ισχύος γίνεται με προεδρικό διάταγμα και ως εκ τούτου δεν θα μπορεί μια επόμενη κυβέρνηση να στερήσει από την εταιρεία τα οφέλη (χαμηλό φορολογικό συντελεστή που καθορίζεται στο 10% αλλά και διασφαλισμένη την επένδυση με αυτούς τους όρους για μια δεκαετία), αλλά ούτε και να τη διώξει.

Η αίτηση της εταιρείας προς τον Υπουργό Απασχόλησης Κωστή Χατζηδάκη, στον οποίο υπάγεται η διεύθυνση ξένων κεφαλαίων, δεν έχει ακόμα κατατεθεί. Όπως όμως πληροφορούμαστε, είναι ήδη έτοιμη και υπάρχει ένα πρώτο κλείσιμο ματιού από το υπουργείο.

ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟΝ Η ΕΛΛΑΣ ΜΕ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΒΟΥΛΑ

Αναζητώντας τι είδους νόμος είναι αυτός περί προστασίας ξένων κεφαλαίων, εντοπίσαμε μια από τις πρώτες μελέτες του διδάκτορα νομικής και δικηγόρου κ. Κώστα Μαυριά.

Στο μάλλον κοινό συμπέρασμα των νομικών με τους οποίους συνομιλήσαμε, ότι δηλαδή πρόκειται για ένα νόμο ο οποίος κατ” ουσία δηλώνει ότι η χώρα είναι προτεκτοράτο, μοιάζει να συμφωνεί και ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου, ήδη από το 1975. Εννοούμε ότι ενδεχομένως η πολιτική αστάθεια του 1952, όταν και ενέταξε ο νομοθέτης τον συγκεκριμένο νόμο, ίσως να είχε κάποιο νόημα.

Στο Σύνταγμα του 1975 ωστόσο τι νόημα μπορεί να έχει ένας νόμος που χρησιμοποιείται «για να παρασχεθεί η διαβεβαίωση στο ξένο κεφάλαιο ότι η πολιτική ανεξαρτητοποίηση των νεοσύστατων χωρών δεν θα σημάνει και απαλλοτρίωση της ξένης ιδιωτικής περιουσίας»; Παροχές που φαίνεται να κάνουν όλες οι υπό ανάπτυξη χώρες.

Και όπως αναρωτιέται στη μελέτη του ο κ. Μαυριάς: «Γιατί κανένα άλλο κράτος δεν έχει προβλέψει ειδική συνταγματική προστασία για τις ξένες επενδύσεις και μάλιστα υπό τις ελληνικές προϋποθέσεις, δηλαδή του αμετάβλητου του νομοθετικού καθεστώτος, με μόνη εξαίρεση την παροχή μείζονος προστασίας στο ξένο κεφάλαιο, ενώ όλα κατά κανόνα τα ξένα Συντάγματα δυτικού τύπου περιέχουν διατάξεις που προστατεύουν την ατομική ιδιοκτησία, όπως άλλωστε και το ελληνικό Σύνταγμα. Με άλλα λόγια, το ερώτημα είναι γιατί ο έλληνας συνταγματικός νομοθέτης θεώρησε σκόπιμο να κατοχυρώσει με ειδική μνεία την υπό μορφήν επενδύσεων ξένη ιδιοκτησία αφού ήδη προβλέπει σε άλλη διάταξη του Συντάγματος την προστασία τόσο των ιθαγενών όσο και των αλλοδαπών ιδιοκτητών».

Αν αυτές οι απορίες διατυπώνονται το 1975, σήμερα, εν έτει 2013, να πούμε τι; Δεν θεωρούμαστε εξίσου κυρίαρχο κράτος με τη Γερμανία, τη Γαλλία ή τον Καναδά; Ή μήπως υπάρχουν στ” αλήθεια κάποιοι που θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσει τον καπιταλισμό με το που θα αναλάβει την κυβέρνηση; Γιατί αυτό δεν το πιστεύουν ούτε οι Καναδοί…

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΑ ΧΑΛΙΑ

Ενώ λοιπόν, όπως προείπαμε, το ελληνικό κράτος λειτουργεί και με συνταγματική βούλα με όρους προτεκτοράτου έναντι των ξένων επενδυτών, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς με συνέντευξη του στην Washington Post, δηλώνει πως προτίθεται να προχωρήσει ένα βήμα ακόμα πιο πέρα. «Αντί για την κόκκινη ταινία της γραφειοκρατίας θα τους στρώσουμε κόκκινα χαλιά» δηλώνει και εξηγεί: «Υπάρχουν πολλοί στο εξωτερικό που θέλουν να βοηθήσουν, να επενδύσουν. [...] Θέλουμε να συνειδητοποιήσουν ότι εδώ είναι μια χώρα ευκαιριών. Πάντα έτσι ήταν, αλλά ποτέ δεν επιτρέψαμε ξένες επενδύσεις να έρθουν ση χώρα. Το κάναμε δύσκολο γι” αυτούς. Βαρέθηκαν».

Πραγματικά εδώ μπερδευτήκαμε. Ή εμείς κάτι καταλαβαίνουμε λάθος ή ο  πρωθυπουργός είναι ελλιπώς ενημερωμένος. Για να μην αλλάξουμε θέμα περνώντας στα 163 εκατ. ευρώ που χρωστάει η εταιρεία που διαχειρίζεται το αεροδρόμιο σε φόρους στο κράτος (όπως δηλώνει η ίδια τουλάχιστον, διαψεύδοντας καταγγελίες περί 500 εκατ. ευρώ), ας δούμε λίγο καλύτερα το παράδειγμα της Χαλκιδικής.

Με το νόμο 3220 που κυρώνεται από την ελληνική Βουλή το 2004, το ελληνικό δημόσιο όχι απλώς παραιτείται από τις βεβαιωμένες απαιτήσεις κατά της TVX Gold (της προκατόχου της «Eldorado Gold-Ελληνικός Χρυσός») για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές ύψους 2,2 εκατ. Ευρώ, αλλά της παρέχει και πλήρη αμνηστία επί των βεβαιωμένων περιβαλλοντικών παραβάσεων της. Σε  ποιο βαθμό λοιπόν εκτιμά ο κ. Σαμαράς ότι η χώρα δεν ήταν φιλική με το ξένους επενδυτές; Γιατί, στα δικά μας μάτια, μάλλον έως και δουλική μοιάζει. Ισως βέβαια να αναφέρεται στις αντιδράσεις κατοίκων και κομμάτων της αντιπολίτευσης απέναντι στο επικείμενο περιβαλλοντικό έγκλημα που θα προκύψει από τη χρήση κυανίου κατά την εξόρυξη του χαλκού και του χρυσού στη Χαλκιδική. Γιατί, για την ώρα, δεν διαφαίνεται να υπάρχει κάποιο άλλο αγκάθι σε αυτή την κατά τα άλλα «αρμονική» σχέση κυβέρνησης και εταιρειών.

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΚΥΑΝΙΟ

Οπως μας επιβεβαιώνει η πηγή μας, η «Εldorado Gold-Ελληνικός Χρυσός» έχει θορυβηθεί τόσο από τις αντιδράσεις των κατοίκων στο έδαφος (και εδώ δεν αναφερόμαστε ασφαλώς μόνο στον πρόσφατο εμπρησμό) αλλά και από την πολιτική πίεση, η οποία ως επί το πλείστον εστιάζει στα ζητήματα του περιβάλλοντος.

Ενδεικτικό του κλίματος μοιάζει να είναι ένα δώρο που απέστειλε η πρεσβεία του Καναδά προς τους βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου μόλις μια εβδομάδα μετά τη συζήτηση της επίκαιρης ερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή. Όπως μας αποκάλυψε η βουλευτής της περιοχής, εκλεγμένη με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κα Κατερίνα Ιγγλέζη, «Η καναδική πρεσβεία μοιάζει να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το θέμα. Μία εβδομάδα μετά την επίκαιρη ερώτηση που κάναμε, έστειλε δώρο σε όλους τους βουλευτές, και τους 300, δώρο με αφορμή τα 70 χρόνια της ελληνοκαναδικής φιλίας. Ήταν ένα πακέτο το οποίο περιείχε ένα ένθετο μεγάλου δημοσιογραφικού οργανισμού αφιερωμένο στην Ελληνοκαναδική φιλία (με άρθρο και για τον χρυσό), ένα τεύχος του ελληνικού National Geographic  με θέμα τον χρυσό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μια επιστολή η οποία εξήρε τη σπουδαιότητα αυτής της επένδυσης σε σχέση με την ελληνοκαναδική φιλία κι ένα CD της Νάνας Μούσχουρη. Το τελευταίο μάλλον μας το έστειλαν για να ηρεμήσουμε μετά από όλα αυτά».

«Και κάπου εδώ» μας εξηγεί ο άνθρωπος που έχει παρακολουθήσει από πολύ κοντά τις συμφωνίες «ξεκινάει και ενός είδους εκβιασμός της εταιρείας προς την κυβέρνηση: Αν το μόνο αγκάθι είναι η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, ο Ερντογάν έχει δεχτεί να γίνει στην Τουρκία (σ.σ. η Εldorado δραστηριοποιείται και στην Τουρκία, ενώ μάλιστα το περασμένο καλοκαίρι κατηγορήθηκε για διαρροή κυανίου ύστερα από κατολισθήσεις στο μεταλλείο του Kisladag, γεγονός που η ίδια διέψευσε). Υπάρχει δε πάντα και η λύση της Αφρικής, που χρησιμοποιείται ως σκουπιδοτενεκές του κόσμου». Γιατί δεν δέχεται η ελληνική κυβέρνηση; «Γιατί έτσι χάνει χρήματα από τους δασμούς. Η λύση που προτείνουν οι Καναδοί σημαίνει να φεύγουν από εδώ τούβλα από χώμα, και η επεξεργασία τους για να προκύψει ο χρυσός και ο χαλκός να γίνεται αλλού. Χάνεται λοιπόν η αξία του μεταλλεύματος. Ο χρυσός δασμολογείται, το χώμα όχι. Είπαν, λοιπόν, «αν δεν φροντίσετε να μας διασφαλίσετε τη δουλειά, πάμε αλλού για επεξεργασία»».

Ο ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ Η ΑΔΕΙΑ-ΕΞΠΡΕΣ

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι βουλευτές όπως ο Αδωνις Γεωργιάδης, όσο κοντά κι αν βρίσκεται στην κυβέρνηση, πληροφόρηση για το τι συμβαίνει κάτω από τραπέζι δεν έχουν. Ας υποθέσουμε ότι δεν γνωρίζει τις μυστικές διεργασίες την υπαγωγή στο άρθρο 107 και τη σκανδαλωδώς ευνοϊκή φορολόγηση, αλλά ούτε και ότι βάσει του μεταλλευτικού μας κώδικα δεν λαμβάνουμε δικαιώματα  επί των εξορύξεων και γι” αυτό δηλώνει ότι το ελληνικό δημόσιο λαμβάνει 400 εκατ. σε φόρους. Ας υποθέσουμε επίσης ότι καλή τη πίστει δέχεται ότι δεν θα υποστεί βλάβη το περιβάλλον, αφού όπως λέει «τόσοι επιστημονικοί φορείς έχουν εγκρίνει το έργο».

Πολιτικά ωστόσο, τόσο τον ίδιο όσο και όλους τους υπόλοιπους που αποφαίνονται είτε διά τηλεοράσεως είτε ακόμα και με twitter επί του θέματος, δεν τους απασχόλησε γιατί η προηγούμενη υπουργός Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη δεν χορηγούσε την άδεια της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), αλλά τη χορήγησε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου εντός 30 ημερών (μαζί με τα σαββατοκύριακα) από την ημερομηνία α λήψης του Υπουργείου το καλοκαίρι του 2011;

Γιατί, όπως πληροφορούμαστε, ένας από τους λόγους για τους οποίοι: προηγούμενη υπουργός δεν υπέγραφε, ήταν μεταξύ άλλων και ένα νομικό κόλλημα.

Και εξηγούμε: Για να λάβει έγκριση μια ΜΠΕ πρέπει να υπογραφεί από τρεις αρμόδιες διευθύνσεις του Υπουργείου. Αντ” αυτού η άδεια που της παρουσιάστηκε είχε την υπογραφή μόνο μίας Επιτροπής, η οποία δεν είχε αποφασιστικό αλλά γνωμοδοτικό χαρακτήρα. Πρόεδρος της χρίστηκε ο διευθυντής Ειδικής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος Επαμεινώνδας Τολέρης. Έμπειρο στέλεχος  του Υπουργείου, καθώς βρίσκεται σε αυτό από την εποχή του Κώστα Λαλιώτη πλην όμως μη αρμόδιος θεσμικά. Όλα αυτά βεβαίως θεραπεύτηκαν τον Αύγουστο του 2011 από τον Γ. Παπακωσταντίνου, ο οποίος, με στόχο τις ταχύτερες αδειοδοτήσεις των εργασιών εξόρυξης, δημιούργησε μια νέα επιτροπή η οποία θα γνωμοδοτούσε απευθείας στον Υπουργό.

Η άδεια στη ΜΠΕ δίδεται υπό την προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιηθεί μια μέθοδος εξόρυξης, αυτή της ακαριαίας τήξης (flash smelting), και όχι αυτή της κυάνωσης. Εδώ όμως ανακύπτει ένα ακόμα ζήτημα. Η μέθοδος αυτή βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο. Δεν γνωρίζει κανείς εάν είναι βιομηχανικά εφαρμόσιμη. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους έχουν προσφύγει οι κάτοικοι στο ΣτΕ. Και καθώς ο νόμος ορίζει ότι, για να δοθούν οι άδειες, πρέπει μέσα σε δύο χρόνια από την υπογραφή της σύμβασης να κατατεθεί πλήρες επενδυτικό σχέδιο -στην προκειμένη να πιστοποιείται ότι η μέθοδος είναι εφαρμόσιμη- τόσο οι άδειες όσο και οι μεταβιβάσεις δάσους εγκρίθηκαν χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί οι τεχνικές μελέτες από τη Διεύθυνση Ορυκτού Πλούτου του υπουργείου.

ΠΟΙΟΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙ ΠΟΙΟΝ;

Λένε ότι η επένδυση είναι για το συμφέρον του τόπου. Διαψεύδει η κυβέρνηση ότι συζητείται η ένταξη της «Eldorado Gold-Ελληνικός Χρυσός» στο νόμο περί προστασίας ξένων κεφαλαίων; Λένε ότι η χώρα πρέπει επιτέλους να πάει μπροστά. Με προχουντικούς, αποικιοκρατικού τύπου νόμους όπως ο 2687; Λένε ότι θα μείνουν λεφτά στον τόπο. Από τη φορολογία τον εργαζομένων, όπως είπε  κ. Παπακωνσταντίνου; Γιατί, βάσει μεταλλευτικού κώδικα, δεν προβλέπεται επί τέτοιο. Λένε ότι όσοι αντιδρούν εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα. Δεν νομιμοποιούνται να αντιδρούν όταν τους λένε ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί το φονικό για την περιοχή κυάνιο τη στιγμή που δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ η μέθοδος που προκρίνεται;

Λένε ότι η εταιρεία κόπτεται για τη διαφάνεια και την κοινωνική συναίνεση. Κάνοντας αγωγή ενός εκατομμυρίου ευρώ σε όποιον τολμήσει να  αμφισβητήσει τα οικονομικά της δεδομένα;

Λένε ότι είναι εθνομηδενιστές όσοι  αντιτίθενται στην «επένδυση». Φτάνει μάλιστα η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας με συνέντευξη της στον ΒΗΜΑ FΜ να ζητά να καταδικαστούν για εθνική προδοσία όσοι έκαψαν τις μπουλντόζες της εταιρείας. Αλήθεια, εσάς  τους πατριώτες σάς απασχόλησε με τι είδους νομικά τερτίπια μεταβιβάστηκαν τα μεταλλεία σε παραμεθόριο (η Χαλκιδική αποχαρακτηρίστηκε το 2011) από την «European Goldfields» στην «Εldorado Gold» χωρίς να πάρουν άδεια από Υπουργείο Αμυνας και χωρίς πράξη Υπουργικού Συμβουλίου;

Τέλος, όταν ο κύριος Σαμαράς μιλάει στην Washington Post  για βοήθεια των ξένων μέσω επενδύσεων, αυτό έχει στο μυαλό του; Να μετατραπεί η χώρα σε αποικία; Γιατί με τους όρους που περιγράψαμε δεν μιλάμε για ευκαιρία για τη χώρα αλλά για χώρα σε τιμή ευκαιρίας.