ΣΙΜΟ, ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΦΕΥΓΕΙ!

Japan Times «Παρότι, λογικά, ό,τι συμβαίνει στην Κύπρο, θα έπρεπε να μένει στην Κύπρο, αυτό δεν συμβαίνει. (…) Το πραγματικό ζήτημα δεν είναι η Κύπρος. Το ζήτημα είναι αν αυτό που ξεκίνησε στην Κύπρο, θα παραμείνει στην Κύπρο. Αν όχι, τότε η κατάσταση για την Ευρώπη μόλις έγινε χειρότερη».

Der Spiegel «Ο πρώην επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας Ρόμπερτ Ζέλικ δηλώνει πως ούτε η Κύπρος, ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ισπανία, αλλά η Γαλλία μπορεί να είναι ο πραγματικός ασθενής της Ευρώπης. Το Παρίσι μπορεί να γίνει ο νέος ασθενής της ηπείρου όχι μόνο για τα οικονομικά προβλήματά του, αλλά επειδή σύντομα η χώρα δεν θα είναι πλέον ανταγωνιστική».

Liberation «Μια εντελώς διαφορετική πρόταση για την αντιμετώπιση του γερμανικού ηγεμονισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αναμοχλεύει ο Ιταλός φιλόσοφος, Τζόρτζιο Αγκάμπεν, προτείνοντας στην ουσία τον συνασπισμό των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου σε μία άτυπη “Λατινική Αυτοκρατορία”».

Reuters «Ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου, Ζαν Άσελμπορν δήλωσε ότι η Γερμανία δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει το επιχειρηματικό μοντέλο για άλλες χώρες στην ΕΕ. Δεν θα πρέπει, υπό το πρόσχημα τεχνικών οικονομικών θεμάτων, να πνίγονται άλλες χώρες. Αυτή η πρακτική είναι κατά της ενιαίας αγοράς και της ευρωπαϊκής ενότητας. Το να επιδιώκεις ηγεμονία είναι λανθασμένο και μη ευρωπαϊκό. Η Γερμανία ήταν από τους βασικούς ωφελημένους της ευρωζώνης γιατί το κόστος δανεισμού μειώθηκε και γιατί οι επενδυτές αναζητούν ασφαλές καταφύγιο εν μέσω της κρίσης».

Der Spiegel «Το δράμα της Κύπρου καθιστά πλέον σαφές ότι η κρίση στην ευρωζώνη εξελίσσεται σε έναν αγώνα απέναντι στην γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη. Επιφανειακά, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε μπορεί να φαίνεται ότι εργάζονται για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, στην πραγματικότητα αυτό που κάνουν είναι να δεσμεύουν τα άλλα έθνη με τα δεσμά του χρέους (…)Η ιστορική μνήμη έχει είναι ουσιαστικά εξαλειφθεί. Ακριβώς όπως και πριν από δύο φορές στην πρόσφατη ιστορία μας, οι Γερμανοί συγκρούστηκαν με τους γείτονές τους – ανεξάρτητα από το τίμημα. Είναι ένα μονοπάτι που θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει στο φόβο της γερμανικής πολιτικής ηγεμονίας στην ηπειρωτική Ευρώπη. Πράγματι, η ιδέα της Μέρκελ για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι απλά ότι η Ευρώπη θα πρέπει να υποκύψει στην πολιτική βούληση της Γερμανίας (…)Από αυτή την κρίση του ευρώ αναδύεται μια σύγκρουση αναφορικά με την γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη. Η σύγκρουση αυτή μπορεί να φαίνεται πως έχει οικονομικό υπόβαθρο, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολιτική. Όλο και περισσότεροι πολίτες στη Γηραιά Ήπειρο κατανοούν πλέον ότι η Γερμανία χρησιμοποιεί το ευρώ για να πετάει στον γκρεμό τη μια χώρα μετά την άλλη. Τι άραγε κερδίζουν οι χώρες και οι λαοί που το ευρώ τους ωθεί σε πρωτοφανή για ειρηνικές συνθήκες καταβαράθρωση του βιοτικού τους επιπέδου; Την ίδια ώρα μάλιστα που η Γερμανία όχι μόνο δεν πληρώνει για την κρίση, αλλά ωφελείται με το παραπάνω. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία μόνο από την εξοικονόμηση των δαπανών για τόκους η Γερμανία κέρδισε πέρυσι 10 δισεκατομμύρια ευρώ. Η πραγματικότητα της κρίσης του ευρώ έχει ως εξής: Οι φτωχοί της Αθήνας πληρώνουν την πλούσια Γερμανία».

Pravda «Θα πληρώσει η Ρωσία τον μεγαλοϊδεατισμό της Γερμανίας; Οι Γερμανοί παίρνουν τα ρωσικά χρήματα χωρίς καν να ζητήσουν άδεια. Και η περίπτωση της Κύπρου δεν είναι η μοναδική. Μπορεί οι σχέσεις Ρωσίας-Γερμανίας να είναι “εταιρικές” ωστόσο όταν τα μεγαλεπήβολα σχέδια του ενός εταίρου αδειάζουν τις τσέπες του άλλου, υπάρχει πρόβλημα».

Le Monde «Γερμανικό όνειρο, ευρωπαϊκός εφιάλτης. Tα καλύτερα μυαλά, οι πτυχιούχοι από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας και της Ανατολικής Ευρώπη είναι οι νέοι γκασταρμπάιτερ, αυτοί που σχηματίζουν τη νέα ευρωπαϊκή ελίτ για τη γερμανική οικονομία».

East Journal «Συνεχίζεται η κυπριακή φάρσα, αυτή για την οποία ένα εκατομμύριο κάτοικοι μπορεί να αποτελέσουν απειλή για την ευρωζώνη. Αυτή για την οποία ένα δάνειο 16 δισ. ευρώ γίνεται ιδιαίτερα βαρύ τίμημα για τις ευρωπαϊκές χώρες. Αυτή για την οποία λέγεται ότι είχε στόχο τα ρωσικά κεφάλαια, αλλά που αφήνει σημάδια για το τι μπορεί να χρειαστεί να πληρώσουν στο εξής από την τσέπη τους οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση».

Ινστιτούτο μελετών της διεθνούς πολιτικής ISPI «Αυτό που συμβάλει στην επιτυχία του ευρωσκεπτικισμού είναι μια άτονη και ασυνεπής πολιτική ηγεσία από την πλευράς της Γερμανίας, ικανής να γίνει αισθητή όταν ζητάει αναγκαία μέτρα λιτότητας, αλλά ανίκανης να χαράξει δρόμους για την έξοδο από την κρίση μαζί με ένα καθαρό στρατηγικό όραμα για το μέλλον της Ένωσης».

IL Fatto Quotidiano «Σίγουρα, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει όρια και κάνει λάθη, αλλά πολλές ευθύνες βαραίνουν τα κράτη. Μόνο μια Ευρώπη περισσότερο κοινοτική και λιγότερο κατακερματισμένη, που εκφράζει τα συλλογικά συμφέροντα και τα εθνικά, μπορεί να μας τραβήξει έξω από τον βάλτο της κρίσης η οποία, κι αν το καλοκοιτάξουμε, επιδεινώνεται από τον γερμανικό οικονομικό εθνικισμό. Έτσι, η Κύπρος ανοίγει ένα τελευταίο κεφάλαιο στην πρόκληση της Ευρώπης: από τη μια η Γερμανία και οι “πουριτανοί” (Ολλανδία, σκανδιναβικές χώρες, Αυστρία και Άγγλοι που παίζουν πλαγίως), από την άλλη οι “περιφερειακοί” (όχι μόνο η μεσογειακή Ευρώπη αλλά και εκείνη της Ανατολής). Φαίνεται ότι το Βερολίνο δεν φοβάται τη διάσπαση, φαίνεται ακόμη κι ότι αγκαλιάζει την ιδέα μιας διπλής Ευρώπης, ίσως με ένα διπλό ευρώ και τότε πολλά χαιρετίσματα στην Ένωση».

Όρεξη να έχεις να διαβάζεις. Σε όλο τον κόσμο έχουν αντιληφθεί το ρόλο της Γερμανίας και εκδηλώνουν την ανησυχία τους. Σε όλο τον κόσμο; Όχι! Υπάρχει μια τρύπα στο χάρτη της λογικής που λέγεται Ελλάδα. Μια χώρα που αντιστέκεται στον ευρωσκεπτικισμό για την Ε.Ε. όπως αυτή διαμορφώνεται και πίνει το νερό στο οποίο πλένει τα πόδια της η Μέρκελ.

Οι Έλληνες που ανέλαβαν τη διαχείριση του βίου μας και τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, αδυνατούν, δε θέλουν ή δεν τους συμφέρει να αντιληφθούν το πραγματικό μέγεθος των εξελίξεων. Νομίζουν ότι ο κόσμος είναι τόσος, όσος και το μπόι τους. Δηλαδή, ελάχιστος. Από τον επίσημο κυβερνητικό εκπρόσωπο που δηλώνει «Η κυβέρνηση έχει κάνει τα πάντα. Όλα τα απαραίτητα για να θωρακίσουμε το τραπεζικό μας σύστημα και την οικονομία μας. Η φύση του δικού μας προβλήματος ήταν δημοσιονομική και όχι τραπεζική. Θέλω να ξεκαθαρίσω κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει θέμα κουρέματος καταθέσεων σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης» μέχρι τους ανεπίσημους κυβερνητικούς εκπροσώπους των διάφορων φυλλάδων, κάτι σούργελα που μάλλον δεν τους πληρώνουν αν στο συμπέρασμα των κειμένων τους δεν καταγράφονται ευθύνες της ελληνικής Αριστεράς ακόμη και για τη δυσκοιλιότητα των αφεντικών τους, η μαλακία πάει σύννεφο.

Εν ολίγοις, ο κόσμος καίγεται και το τριχωτό του αιδοίου κάνει περμανάντ. Δεν ξέρω αν είμαστε άξιοι της μοίρας μας, όμως σίγουρα είμαστε όμηροι και θύματα των ανύπαρκτων δυνατοτήτων τους. Και όπως είπε κάποιος, κάποτε: «Υπάρχει κάποιο σημείο, πέρα από το οποίο, η υπομονή παύει να είναι αρετή».

  ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ