by kobarsos
Όταν λέμε πως ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, εννούμε ότι ξέρουμε πως μπορεί και να μην έχει στην πραγματικότητα, κάνουμε λίγο τους μαλάκες και υποκρινόμαστε πως έχει. Ο πελάτης. Έχει δίκιο. Αυτός που έχει τα λεφτά.
Έτσι μας μάθανε να συμπεριφερόμαστε. Υποκριτικά. Και εμείς με την σειρά μας δεν το αμφισβητήσαμε. Χαρίζουμε τα δίκια σε κάποιους χωρίς να το αξίζουν, αφού έχουμε να πάρουμε κάτι σαν αντάλλαγμα.
Ύστερα περιμένουμε από αυτό που ονομάζουμε δικαιοσύνη να λειτουργήσει. Δεν πρόκειται ποτέ. Γιατί το δίκιο εξαγοράζεται. Έτσι απλά. Και γιατί ούτε εμείς υπήρξαμε δίκαιοι κριτές. Έχουμε εξαγοραστεί πολλές φορές. Και η παράνοια βρίσκεται στις δικαιολογίες που λέμε στον εαυτό μας, για να πιστέψουμε πως η κρίση μας είναι καθαρή, ενώ ταυτόχρονα σηκώνουμε το δάχτυλο στους υπόλοιπους υποκριτές που δεν βρήκαν καλή δικαιολογία.
Το να έχουμε δίκιο για κάποιον λόγο είναι ζωτικής σημασίας για εμάς. Ίσως γιατί είναι ένα υποκατάστατο της νίκης, οι αντιπαραθέσεις μας μικρογραφίες πολέμων κι εμείς μια πολεμοχαρής φάρα που είναι έτοιμη να διαθέσει τα πάντα για να έχει το δίκιο με το μέρος της.
Τι ανόητοι. Αν μπορούσαμε μόνο να καταλάβουμε πως το δίκαιο και κατ’ επέκταση οι νόμοι και η ηθική, δεν είναι τίποτα άλλο παρά επινοήσεις για να ελέγξουμε αυτά που δεν μπορούν να ελεγχθούν.
Τις ίδιες τις ζωές μας.
dithen2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου