Το Αιγαίο ξερνάει πτώματα και σου ραγίζει την καρδιά. Το Αιγαίο μοιάζει σπαρμένο με πτώματα, που όζουν, συμπτώματα της υποκρισίας του «πολιτισμένου» κόσμου. Ίσως, κάποιος να βρει σκληρές τις πρώτες λέξεις του κειμένου, να μην ταιριάζουν στην πολιτική ορθότητα, η οποία καμουφλάρει τον κυνισμό, την απανθρωπιά και την ακόρεστη δίψα για κέδρος. Οι άνθρωποι του Αιγαίου και οι περισσότεροι εκπρόσωποι των αρχών δείχνουν μιαν ωριμότητα και ευαισθησία που θρυμματίζουν τον δυτικοευρωπαϊκό καθωσπρεπισμό των κυβερνήσεων και των ολίγιστων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ώμοι των τελευταίων είναι τόσο αδύναμοι που δεν μπορούν να κουβαλήσουν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Μίζεροι και με λογιστική λογική μετράνε τα οφέλη και τις δικές τους ζημιές. Σηκώνουν το χέρι επιτιμώντας την Ελλάδα και τους πληγέντες από την κρίση κατηγορώντας τους πολίτες για πολιτική ανωριμότητα. Κι αυτοί, θρασύδειλοι, παριστάνουν τους γενναίους, τους γενναιόφρονες ηγέτες. Αλλά με το πρώτο φτάρνισμα της πολιτικής τους πελατείας ανακρούουν πρύμνα. Η Μέρκελ δεν μπορεί ούτε βήμα να κάνει μπροστά δίνοντας έστω και κάποια ψιχία. Οι Γερμανοί ψηφοφόροι κινδυνολογούν λέγοντας πως η πολιτική της-ποια πολιτική-να φιλοξενήσει κάποιος πρόσφυγες στη Γερμανία αποτελεί βόμβα στη σταθερότητα και την ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας και κοινωνίας. Κρίμα! Θα τρίζουν τα κόκαλα των σπουδαίων Γερμανών που μεγαλούργησαν βάζοντας το δικό τους πετράδι στο χτίσιμο του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Ατομικιστές, ζώντας κάποιοι απ’ αυτούς με την ιδέα της καινούργιας,
μεγάλης Γερμανίας, δεν νιώθουν τον συγκλονισμό από αυτά που συμβαίνουν
στο σπαρμένο με θάνατο Αιγαίο. Νοιάζονται μόνο να παίρνουν. Όχι να
δίνουν, έστω και ως ανταπόδοση όσων κέρδισαν από τα ναυάγια των
οικονομιών και την πώληση πολεμικού υλικού. Παλιότερα, οι ισχυροί
γίνονταν φιλεύσπλαχνοι στο τέλος της ζωής τους, έστω και για να σώσουν
την ψυχή τους. Ούτε αυτό μπορούν να κάνουν κάποιοι στην Ευρώπη. Και όχι
μόνο αυτό. Η ξετσιπωσιά τους φτάνει στο σημείο να εκβιάζουν την ελληνική
κυβέρνηση να γίνει χωματερή προσφύγων. Αδιαφορούν για τη δημοκρατία,
τις καταστατικές αρχές. Υιοθετούν τον αμοραλισμό «μακριά από μένα κι ας
είναι….». Η μάχη μόλις ξεκίνησε. Της ανθρωπιάς με τον αμοραλισμό.
πηγή:
http://www.artinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου