Η σφαγή στο Παρίσι προκαλεί κραυγές περί ενός εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Η διεθνής αστική τάξη πλανάται μεταξύ απελπισίας και αγανάκτησης, μεταξύ φόβου και εκκλήσεων για εκδίκηση. Από όλες τις πλευρές ακούμε κραυγές περί ενός «δίκαιου πολέμου» για την αντιμετώπιση του «ιερού πολέμου». Δύση εναντίον Ανατολής, χριστιανική παράδοση εναντίον ισλαμικού φονταμενταλισμού και αντίστροφα. Η Γαλλία θέλει να εκδικηθεί τα θύματα καταφέροντας στρατηγικό πλήγμα στην καρδιά του ISIS. Το ISIS επιτίθεται στο Παρίσι για να εκδικηθεί την γαλλική κυβέρνηση για την απόφαση που έλαβε να συμμετάσχει κι αυτή στον πόλεμο στην Συρία. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια σύγκρουση μεταξύ των συμφερόντων ενός εκκολαπτόμενου ιμπεριαλισμού που αρχίζει να κάνει τα τραγικά του βήματα διεκδικώντας την κυριότητα της Μέσης Ανατολής και των συμφερόντων του δυτικού ιμπεριαλιστικού κόσμου, που επί χρόνια εποφθαλμιά το πετρέλαιο της περιοχής, το οποίο αποτελεί και το κίνητρο των στρατιωτικών του επεμβάσεων.
Στην πραγματικότητα, αυτός ο πόλεμος έχει αρχίσει εδώ και χρόνια. Η Γαλλία, οι ΗΠΑ, η Αγγλία, και σήμερα η Ρωσία του Πούτιν, είναι πολεμοκάπηλες δυνάμεις που καταστρέφουν το παρόν για να εξασφαλίσουν οικονομικά το μέλλον (πετρέλαιο και φυσικό αέριο). Προηγουμένως ήταν το Ιράκ και το Αφγανιστάν και αργότερα η Λιβύη. Σήμερα είναι η Συρία και αύριο θα είναι κάποια άλλη περιοχή ή χώρα που διαθέτει κάποια μίνιμουμ οικονομική και στρατηγική σημασία.
Η υποκριτική Δύση θρηνεί τα αθώα θύματά της, αλλά ξεχνά ότι το τέρας που τα σκότωσε δημιουργήθηκε με την δικιά της υποστήριξη και τα έβαλε μαζί του μονάχα όταν αυτό πήρε έναν ανεξάρτητο δρόμο. Η Δύση επίσης ξεχνά ότι η φονικότατη επίθεση στο Παρίσι είναι το αποτέλεσμα της δικής της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Εκείνη έχει μετατρέψει την Μέση Ανατολή σε μόνιμο πεδίο πολεμικών συγκρούσεων για να της αφαιρέσει τον πλούτο της προτού την εγκαταλείψει στην έσχατη αθλιότητα εν μέσω της ερήμωσης που προκαλεί ο πόλεμος, της πείνας και της απουσίας άλλου μέλλοντος για τους κατοίκους της από την φυγή από αυτές τις χώρες.
Η βαρβαρότητα του ISIS οφείλεται στα οικονομικά και πολιτικά του συμφέροντα ως εκκολαπτόμενο ιμπεριαλιστικό κράτος που διατείνεται ότι εκπροσωπεί τις μη προνομιούχες μάζες που έχουν βρει καταφύγιο στην θρησκεία ως μοναδικό μέσον σωτηρίας και έχουν εκποιήσει την αξιοπρέπειά τους ως τάξη που αποτελεί αντικείμενο επίγειας εκμετάλλευσης με την φρούδα ελπίδα μιας μεταθανάτιας ευτυχίας. Μεταξύ των βάρβαρων μέσων που μετέρχεται περιλαμβάνεται και η διεξαγωγή ενός «ασύμμετρου» πολέμου εναντίον αμάχων σκοτώνοντάς τους σαν πρόβατα επί σφαγήν.
Η βαρβαρότητα όμως προσλαμβάνει και την μορφή του δυτικού ιμπεριαλισμού, ο οποίος διεξάγει πολέμους ολικής καταστροφής, παίρνοντας την ζωή χιλιάδων αμάχων με μοναδικό στόχο να ικανοποιήσει τα δικά του καπιταλιστικά συμφέροντα και να παρατείνει την ζωή ενός οικονομικού συστήματος που δεν μπορεί αλλιώς να επιβιώσει παρά προκαλώντας οικονομικές κρίσεις, πείνα, ανεργία και σκληρότατη εκμετάλλευση εκατομμυρίων εργαζομένων. Οι πόλεμοι αυτοί μπορούν να αντιμετωπισθούν μονάχα από τα ίδια τα θύματα της εκμετάλλευσης που έχουν περιέλθει σε ένδεια εξαιτίας του καπιταλιστικού συστήματος.
Η σφαγή στο Παρίσι θα πρέπει να αποτελέσει τροφή για σκέψη για όλους όσοι ακούνε τα τραγικά νέα χωρίς να προσπαθούν να πάνε λίγο παραπέρα.
Πρώτον, η γαλλική άρχουσα τάξη, όπως και η υπόλοιπη διεθνής αστική τάξη, θα χρησιμοποιήσει αυτό το φρικτό μακελειό προκειμένου να εντείνει τις πολεμικές της δραστηριότητες. Ενώ όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις φαίνεται να είναι εναντίον του ISIS, στην πραγματικότητα κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη επιδιώκει να αποκομίσει τα δικά της ξεχωριστά οφέλη σε μια περίοδο παρατεταμένης οικονομικής κρίσης κατά την οποία δεν διαφαίνονται ακόμα σοβαρές ενδείξεις ανάκαμψης.
Δεύτερον, η βαρβαρότητα που εκδηλώθηκε στο Παρίσι απηχεί την βαρβαρότητα των αεροπορικών επιθέσεων στα πεδία των μαχών της Συρίας, που σκοτώνουν χιλιάδες αμάχους, πλήττουν νοσοκομεία και προκαλούν παντού ολέθριες «παράπλευρες απώλειες».
Το ζήτημα δεν είναι να κάνουμε λόγο περί βαρβαρότητας μιλώντας στον πληθυντικό, κρίνοντας ποιος είναι ο πιο βάρβαρος ή ποιος είναι ο πιο κακός. Το θέμα δεν είναι ποια είδηση είναι πιο φρικτή στις μεταδόσεις των μέσων ενημέρωσης (η εκτέλεση κρατουμένων ή η σφαγή αμάχων σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου ή σε μια συναυλία) ή να διαλέξουμε, εν είδη ενός τραγικού «βιντεοπαιχνιδιού», ποιος αεροπορικός βομβαρδισμός είναι πιο φρικτός (εκείνος που σκοτώνει δεκάδες οικογένειες ή αυτός που κατακαίει εκατοντάδες βοσκούς μαζί με τα κοπάδια τους). Η βαρβαρότητα είναι μία.
Η βαρβαρότητα που πρέπει να αντιπαλέψουμε δεν είναι άλλη από την ίδια την καπιταλιστική βαρβαρότητα, ανεξαρτήτως των ιδεολογικών ή θρησκευτικών μέσων που χρησιμοποιεί κάθε φορά αναλόγως για την εξυπηρέτηση των εκάστοτε συμφερόντων. Η συνεχιζόμενη κρίση του καπιταλισμού, που καταστρέφει τις παραγωγικές δυνάμεις, λαμβάνει την θανατηφόρο μορφή του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ο καπιταλισμός προκαλεί την κρίση. Καθώς η κρίση εντείνεται επιδεινώνονται και οι ιμπεριαλιστικοί ελιγμοί. Ο ιμπεριαλισμός δημιουργεί τον ιμπεριαλισμό κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή του. Η βαρβαρότητα δημιουργεί βαρβαρότητα σε έναν φαύλο κύκλο. Ο μόνος τρόπος για να βγούμε από αυτόν είναι η ανάπτυξη της ταξικής πάλης.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες, θύματα της εκμετάλλευσης, που είναι τα αθώα θύματα των σφαγών και των πολέμων, πρέπει να διαχωρίσουν την θέση τους από αυτές τις βάρβαρες κοινωνίες. Πρέπει να βρουν έναν τρόπο να βγουν από το κλουβί μέσα στο οποίο τους έχει κλείσει η καπιταλιστική κοινωνία. Πρέπει να σκεφθούν την δυνατότητα μιας εναλλακτικής λύσης απέναντι στην σημερινή κοινωνία και την αφόρητη βαρβαρότητά της. Πρέπει να σκεφθούν με ταξικούς όρους, με τους όρους ενός ταξικού πολέμου εναντίον του πολέμου και εναντίον εκείνων που τον υποκινούν ζητώντας από την άλλη την συμπάθεια και την κατανόησή τους. Πρέπει να αντιπαλέψουν τον πόλεμο μαζί με τις ιδεολογίες και τα θρησκευτικά επικαλύμματα που τον δικαιολογούν. Αυτός είναι ο δρόμος -ο μόνος δυνατός δρόμος- για την ανάπτυξη μιας ανεξάρτητης πάλης της τάξης που αποτελεί το αντικείμενο της εκμετάλλευσης εναντίον των πολέμων και του οικονομικού συστήματος που τους γεννά.
Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2015
Fabio Damen
Η μετάφραση έγινε από τα αγγλικά
Paris Attacks: BARBARISM, BARBARISM AND STILL MORE BARBARISM
http://www.leftcom.org
Τίτλος πρωτοτύπου:
Attentati di Parigi: barbarie, barbarie e ancora barbarie
http://www.leftcom.org/it/articles/2015-11-14/attentati-di-parigi-barbarie-barbarie-e-ancora-barbarie
πηγή:
https://engymo.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου