Οι εκλογές ως καθρέφτης της κοινωνίας…

…και ως αφορμή για το δέον γενέσθαι

του Αναγνώστη Λασκαράτου
Κάναμε σκληρή κριτική στη Ρένα Δούρου για τα ανόητα ανοίγματά της στο μεσαιωνικό σκοταδισμό, τη θεωρούμε δίκαιη την κριτική μας και δεν παίρνουμε πίσω ούτε μια λέξη. Τώρα όμως η εκπρόσωπος της Αριστεράς, έστω και πασπαλισμένη με όλα τα μικροαστικά φτιασίδια του πολιτικού της νεοπλουτισμού, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πρόσωπο που  ξεκίνησε την καριέρα του ως κλητήρας τράπεζας και ανελίχθηκε σε αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών, σε γενικό γραμματέα Αθλητισμού, σε μέλος της επιτροπής διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων, της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και της οργανωτικής της επιτροπής που μας οδήγησαν στον εθνικό, ηθικό, πολιτιστικό, πολιτικό και οικονομικό θρίαμβο του 2004. Αναγνωρίζω πως ο κ.Σγουρός, εκτός από νικητής στη μάχη της κοινωνικής ανέλιξης, είναι και ανθρωπιστής («Η Αττική παράγει μόνο μετανάστες, αλλά αυτοί δεν ανεβαίνουν στα ράφια») και πως συνεισέφερε ως μάρτυρας υπεράσπισης στην εθνική υπόθεση της αθώωσης από την αδέκαστη ελληνική Δικαιοσύνη των παραγόντων της ομάδας Άρσης Βαρών, που έπεσε κι αυτή, όπως και πολλοί ακόμη Έλληνες αθλητές και αθλητικοί παράγοντες, θύμα σατανικής ανθελληνικής (κινεζικής εν προκειμένω) μηχανορραφίας. Επειδή όμως μια χώρα που επιλέγει ελεύθερα αυτούς που την κατέστρεψαν είναι καταδικασμένη για να ζει την άθλια ζωή της, να κάνει συνεχώς συμφωνίες με το Διάβολο, πιστεύω πως στις εκλογές της Κυριακής κανείς τίμιος πατριώτης δεν έχει το δικαίωμα να μην κάνει αυτό που πρέπει, να φυγομαχήσει ή να παραστήσει τον αφ’υψηλού θεατή, που δεν λερώνει τα χέρια του ακόμη και την ώρα της μάχης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΠΑΣΟΚ παλιότερα όταν ανέβηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν πρόλαβε να δικτυωθεί με τις τοπικές κοινωνίες, ενώ το ΚΚΕ εκμεταλλευόμενο τους δεσμούς του με το λαό ανένηψε από την ήττα των βουλευτικών εκλογών. Έτσι οι υπαρκτές και υπολογίσιμες αριθμητικά επιλογές που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, κουτσές και στραβές έστω, είναι μόνο δυο: ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, από τη στιγμή που οι Οικολόγοι-ΔΗΜΑΡ μας άφησαν χρόνους, (άλλοι θα φύγουν προς την κυοφορούμενη «Κεντροαριστερά» και άλλοι προς το ΣΥΡΙΖΑ), η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο κ.Αλαβάνος  κινούνται στην κεντρική πολιτική σκηνή (γιατί κοινωνικά υπάρχουν και δρουν)  στη σφαίρα του γραφικού και τα ποτάμια έδειξαν πως ξέρουν την τέχνη να συμπεριφέρονται όταν χρειαστεί σαν υπόνομοι. Αυτές οι δυο επιλογές, αν και δεν θεωρώ πως θα δώσουν στο εγγύς μέλλον καμία ελπιδοφόρα κυβερνητική διέξοδο, θα λειτουργήσουν ως ανάχωμα στην επελαύνουσα βαρβαρότητα, τόσο στον τομέα των δημοκρατικών θεσμών όσο και στο τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό χάσμα που ανοίχτηκε.

Μια ματιά στον εκλογικό αυτοδιοικητικό χάρτη του πρώτου γύρου, αναδεικνύει με σαφήνεια την εικόνα των τοπικών κοινωνιών, που σέρνονται αδιόρθωτες οικειοθελώς όχι μόνο πίσω από ιδιοτελή συμφέροντα, μηχανισμούς, καταστάσεις και πρόσωπα, αλλά ακόμη και από εγκληματικές συμμορίες που εχθρεύονται την ανθρωπότητα. Οι ευρωεκλογές όμως φαίνεται πως θα δώσουν μια σαφή πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ (το πώς αυτή θα επηρεαστεί από τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου είναι δύσκολο να το πεις), αναδεικνύοντας τη διχασμένη προσωπικότητα ενός μέρους των Νεοελλήνων που νομίζουν πως μπορούν να τα έχουν καλά και με το Θεό και με το Διάβολο και ενός άλλου που προτιμάει απ’ευθείας το δεύτερο.

Το κόμμα του κ.Τσίπρα επέλεξε τον εύκολο δρόμο να χαϊδέψει την κοινωνία αντί για τον πάρα πολύ δύσκολο δρόμο του διαφωτισμού της. Ακόμη και μετά την απογοήτευση του πρώτου γύρου, ο ανώριμος αρχηγός του προτίμησε να μιλήσει με ποδοσφαιρική ορολογία, παίζοντας στο γήπεδο αξιών των, ακαταμάχητων εκεί, αντιπάλων του, ακολουθώντας το δρόμο που ολέθριοι σύμβουλοι του υπέδειξαν. Είμαστε όμως δυστυχώς και εμείς δέσμιοι της υφιστάμενης πραγματικότητας και οφείλουμε να διαλέξουμε στρατόπεδο. Προσωπικά χωρίς δισταγμό (και δεν είμαι σε θέση να συμβουλέψω κανέναν), παρά τις διαφωνίες μου και τις διαφορές μου, θα ρίξω την ψήφο μου με γνώμονα να χτυπήσω όσο πιο σκληρά μπορώ σε όλα τα μέτωπα το θηρίο, όλης της κλίμακας των εκδοχών του παλιού διεφθαρμένου και ανορθολογικού πελατειακού κράτους, των εκμεταλλευτών και των καλλιεργητών της αμάθειας, του φόβου, της δουλοφροσύνης, της φτώχειας και της ροπής των ανθρώπων στην εύκολη προσωρινή λύση του Κακού. Ξέρω πως η ψήφος μου μπορεί να γίνει εφαλτήριο της επηρμένης μωρίας των διαχειριστών της, που αντί να στρωθούν να δουλέψουν προτείνοντας λύσεις, αποκαλύπτοντας στους πολίτες την αβυσσαλέα διαφθορά των ισχυρών, λέγοντας την αλήθεια και αλλάζοντας συνειδήσεις, θα ζητούν τυχοδιωκτικά εκλογές ενώ ούτε συμμαχίες με προοπτική έχουν χτίσει, ούτε οι ίδιοι ή πολύ περισσότερο αυτοί που θα τους δώσουν μια ευκαιριακή και χαλαρή ψήφο μειοψηφικής πρωτιάς,  είναι έτοιμοι ή έστω γνωρίζουν να κάνουν αυτό που πρέπει. Δεν βλέπω όμως τι άλλο θα μπορούσα να κάνω από τη στιγμή που δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που να συνδυάζουν αθωότητα, γνώση και αποτελεσματικότητα και γιατί όσο κι αν κατανοώ τις επιφυλάξεις του ΚΚΕ απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορώ να δεχθώ τη συμπλεγματική άρνηση κάθε συνεργασίας σε τοπικό ή συνδικαλιστικό επίπεδο, ούτε τον αναχωρητισμό και την αποστείρωση από την πραγματικότητα μέσα στο μαυσωλείο της άκριτης σοβιετικής νοσταλγίας.

ΥΓ
Στο Χαλάνδρι, εκεί που δίπλα στη Ρεματιά υπάρχει και δρα δημιουργικά και ειρηνικά προάγοντας τον πολιτισμό η «Κατάληψη Πραπόπουλου», σε αυτό το Δήμο λειτουργεί και αποδίδει το μοναδικό σε όλη την Ελλάδα ενωτικό σχήμα (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Οικολόγοι, Αλαβάνος, Ελευθεριακοί, Ανένταχτοι), με μακρόχρονη, συνεπή, μαχητική, ανιδιοτελή (κυκλική εναλλαγή δημοτικών συμβούλων), τολμηρή (αντίθεση στους Ολυμπιακούς αγώνες) δράση και με κοινωνική (‘Μαζί να τα φάμε») και πολιτιστική («Στέκι») προσφορά, ένα υποδειγματικό πρόπλασμα μιας αυριανής ρεαλιστικής Ουτοπίας στο χώρο της Αυτοδιοίκησης που μπορεί να λειτουργήσει, αν πάρει το Δήμο, αν πετύχει εκεί κι αν βρει μιμητές, σαν φυτώριο αρχών, μεθόδων και ιδεών. Κατάφερε λοιπόν και μπήκε στο δεύτερο γύρο (18%) και δίνει τη μάχη όλων μας απέναντι στον υποψήφιο της Δεξιάς (27%). Ας το στηρίξουν όσοι και  όσο μπορούν, δεν είναι μια απλή τοπική μάχη.

 http://roides.wordpress.com