Όχι ρε φίλε, δεν φταίει ο καναπές που ο άλλος δεν ξεκουνιέται να
ψηφίσει αριστερά και να διώξει τα μνημόνια που του έχουν γαμήσει τη ζωή.
Δεν είναι ντε και καλά απολιτίκ όποιος δεν ενθουσιάζεται με τον ξύλινο
λόγο και τη ναφθαλίνη του συνδικαλιστικού ναρκισισμού. Δεν είναι
απολιτίκ όποιος δεν συμμετέχει σε συμβολικές απεργίες, ούτε όποιος δεν
κατεβαίνει σε καπελωμένες πορείες να φάει τζάμπα δακρυγόνα και να
γυρίσει σπίτι του ηττημένος.
Απολιτίκ είσαι εσύ, που μιλάς για λαό τη στιγμή που αυτός ο λαός επικοινωνεί καλύτερα με τον Μπέο και τον Ψινάκη, παρά με σένα. Απολιτίκ είσαι εσύ, που βαφτίζεις “λαϊκή συνέλευση” μια χούφτα συντρόφων σου και καταλήγεις να τσακώνεσαι μαζί τους για ιδεολογικές αποχρώσεις που αφορούν μόνο εσάς και κανέναν άλλον. Απολιτίκ είσαι εσύ, που δεν αμφισβητείς παρωχημένες δοξασίες, φθαρμένα σύμβολα και μοντέλα κοινωνικής οργάνωσης που δεν λειτούργησαν ποτέ. Ούτε έχουν καμία ελπίδα να λειτουργήσουν.
Αν θέλεις πραγματικά να συμμετάσχεις σε ένα πολυσυλλεκτικό κίνημα που θα γιγαντωθεί και θα φέρει τα πάνω-κάτω, πρέπει να αφήσεις στην άκρη την αλαζονική σου πεποίθηση ότι κατέχεις τη μοναδική αλήθεια και οι υπόλοιποι οφείλουν να σε ακολουθήσουν. Πρέπει να αφουγκραστείς τι είναι αυτό που εμπνέει τις μάζες, και να τις παρακινήσεις να πιστέψουν σε ένα σύγχρονο όραμα με συγκεκριμένους στόχους. Πρέπει να επιβληθείς πολιτισμικά, εξουδετερώνοντας και αντικαθιστώντας ένα-ένα τα κοινωνικά πρότυπα και ήθη του μιντιακού εκχυδαϊσμού. Πρέπει να αναζητήσεις καινούργιες δομές, και να σεβαστείς την αποτελεσματικότητα του επαγγελματισμού και της αξιοκρατίας. Και πρέπει να σταματήσεις να ασχολείσαι όλη την ώρα με το πόσο λάθος είναι οι αντίπαλοι σου, αφού αυτό σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ότι έχεις δίκιο εσύ. Άσε που τους διαφημίζει κιόλας, ενώ εσύ παραμένεις στην αφάνεια.
Το διακύβευμα έχει πλέον να κάνει με την επιβίωση μας απέναντι στη θηριωδία του ναζισμού. Που μόλις φτάσει την κρίσιμη μάζα της -σιωπηλής έστω- ανοχής από την πλειοψηφία, δεν θα διστάσει να κάνει τη χούντα των συνταγματαρχών να φαίνεται σαν παιδική χαρά. Κι αν αυτό σου φαίνεται τραβηγμένο, θυμήσου πόσο σε σόκαρε κάποτε το γεγονός ότι ο Καρατζαφέρης κατάφερε να μπει στη Βουλή κι ο Άδωνις στα τηλεοπτικά στούντιο. Για κοίτα γύρω σου πού είμαστε τώρα…
Ποσώς μας ενδιαφέρει αν μερικοί υποψήφιοι του Σύριζα πέρασαν στον δεύτερο γύρο, ή αν το ΚΚΕ διατήρησε τις δυνάμεις του και η Ανταρσύα πήρε λίγες εκατοντάδες ψήφους παραπάνω. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε εάν και πότε η αριστερά θα εξελιχθεί, θα συσπειρωθεί και θα αποκτήσει ρεύμα, τη στιγμή που η κοινωνία όχι μόνο στρέφεται προς τα δεξιά, αλλά βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο μίσος και την απάθεια.
Ζήσε όσο θέλεις στην άρνηση, αλλά έχε υπόψη σου ότι κρατάς ομήρους όλους εκείνους που θα μπορούσαν να αγωνιστούν πλάι σου, αν δεν ήσουν τόσο ανυπόφορα κολλημένος και ανθρωποδιώχτης.
Με πολλή αγάπη και καθόλου υπομονή,
Έλικας
ahairlessape
Απολιτίκ είσαι εσύ, που μιλάς για λαό τη στιγμή που αυτός ο λαός επικοινωνεί καλύτερα με τον Μπέο και τον Ψινάκη, παρά με σένα. Απολιτίκ είσαι εσύ, που βαφτίζεις “λαϊκή συνέλευση” μια χούφτα συντρόφων σου και καταλήγεις να τσακώνεσαι μαζί τους για ιδεολογικές αποχρώσεις που αφορούν μόνο εσάς και κανέναν άλλον. Απολιτίκ είσαι εσύ, που δεν αμφισβητείς παρωχημένες δοξασίες, φθαρμένα σύμβολα και μοντέλα κοινωνικής οργάνωσης που δεν λειτούργησαν ποτέ. Ούτε έχουν καμία ελπίδα να λειτουργήσουν.
Αν θέλεις πραγματικά να συμμετάσχεις σε ένα πολυσυλλεκτικό κίνημα που θα γιγαντωθεί και θα φέρει τα πάνω-κάτω, πρέπει να αφήσεις στην άκρη την αλαζονική σου πεποίθηση ότι κατέχεις τη μοναδική αλήθεια και οι υπόλοιποι οφείλουν να σε ακολουθήσουν. Πρέπει να αφουγκραστείς τι είναι αυτό που εμπνέει τις μάζες, και να τις παρακινήσεις να πιστέψουν σε ένα σύγχρονο όραμα με συγκεκριμένους στόχους. Πρέπει να επιβληθείς πολιτισμικά, εξουδετερώνοντας και αντικαθιστώντας ένα-ένα τα κοινωνικά πρότυπα και ήθη του μιντιακού εκχυδαϊσμού. Πρέπει να αναζητήσεις καινούργιες δομές, και να σεβαστείς την αποτελεσματικότητα του επαγγελματισμού και της αξιοκρατίας. Και πρέπει να σταματήσεις να ασχολείσαι όλη την ώρα με το πόσο λάθος είναι οι αντίπαλοι σου, αφού αυτό σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ότι έχεις δίκιο εσύ. Άσε που τους διαφημίζει κιόλας, ενώ εσύ παραμένεις στην αφάνεια.
Το διακύβευμα έχει πλέον να κάνει με την επιβίωση μας απέναντι στη θηριωδία του ναζισμού. Που μόλις φτάσει την κρίσιμη μάζα της -σιωπηλής έστω- ανοχής από την πλειοψηφία, δεν θα διστάσει να κάνει τη χούντα των συνταγματαρχών να φαίνεται σαν παιδική χαρά. Κι αν αυτό σου φαίνεται τραβηγμένο, θυμήσου πόσο σε σόκαρε κάποτε το γεγονός ότι ο Καρατζαφέρης κατάφερε να μπει στη Βουλή κι ο Άδωνις στα τηλεοπτικά στούντιο. Για κοίτα γύρω σου πού είμαστε τώρα…
Ποσώς μας ενδιαφέρει αν μερικοί υποψήφιοι του Σύριζα πέρασαν στον δεύτερο γύρο, ή αν το ΚΚΕ διατήρησε τις δυνάμεις του και η Ανταρσύα πήρε λίγες εκατοντάδες ψήφους παραπάνω. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε εάν και πότε η αριστερά θα εξελιχθεί, θα συσπειρωθεί και θα αποκτήσει ρεύμα, τη στιγμή που η κοινωνία όχι μόνο στρέφεται προς τα δεξιά, αλλά βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο μίσος και την απάθεια.
Ζήσε όσο θέλεις στην άρνηση, αλλά έχε υπόψη σου ότι κρατάς ομήρους όλους εκείνους που θα μπορούσαν να αγωνιστούν πλάι σου, αν δεν ήσουν τόσο ανυπόφορα κολλημένος και ανθρωποδιώχτης.
Με πολλή αγάπη και καθόλου υπομονή,
Έλικας
ahairlessape
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου