Ποιός κυβερνά αυτό τον τόπο;

Πασίγνωστο και ιστορικό το ερώτημα συγκαταλέγεται στα άλυτα αινίγματα του νέου Ελληνισμού, όπως το «πού πάει ο Καραμήτρος» και άλλα δημώδη.

Όμως, με λίγη προσπάθεια το επιλύσαμε!

Στη σελίδα 1014 του 3^ουπαραρτήματος του Ν 4336 Φεκ Α 94/14.08.2015 (για όσους δεν θυμούνται, είναι το 3^ο Μνημόνιο που ψηφίστηκε παραμονές δεκαπενταύγουστου από 220 βουλευτές), διαβάζουμε τα ακόλουθα:

«Για την επιτυχία απαιτείται ο ενστερνισμός του προγράμματος μεταρρυθμίσεων από τις ελληνικές αρχές. Επομένως, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να λάβει οποιαδήποτε μέτρα ενδέχεται να κριθούν κατάλληλα για το σκοπό αυτόν, καθώς οι περιστάσεις μεταβάλλονται. Η κυβέρνηση δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου Συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη νομική έγκρισή τους».

Δηλαδή, αυτό που λεγόταν ατύπως στους πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους, έγινε επελθόντος του χρόνου, νόμος του κράτους. Όσοι τολμούσαν να το ξεστομίσουν δημόσια, αντιμετώπιζαν τη χλεύη των αφελών, των ιδεοληπτικών και των διατεταγμένων σε υπηρεσία. «Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα». «Δεν έχουμε δικτατορία» κ.λπ. Περασμένα ξεχασμένα.

Κάθε λέξη αυτού του νομικού κειμένου αναιρεί όλες τις λεγόμενες «θεμελιώδεις αρχές του πολιτεύματος» και τις διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, –δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις περί συνταγματικού δικαίου– αλλά ο σκοπός του σημειώματος είναι διαφορετικός: Να δείξει την καταπληκτική ευλυγισία του πολιτικού προσωπικού. Νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα.

Έτσι, η κυβέρνηση παριστάνει ότι κυβερνά, ότι κατεβάζει νόμους, ότι διαβουλεύεται και αποφασίζει και οι «κοινωνικοί εταίροι» και τα κόμματα τής αντιπολίτευσης παριστάνουν ότι πολεμούν τους νόμους της κυβέρνησης, κάνουν αγώνες, διαπραγματεύονται, και κερδίζουν ή χάνουν.

Φανταστικές μάχες και ναυμαχίες σε λεκάνες με νερό.

Για παράδειγμα, τον Ιανουάριο, η κυβέρνηση αμόλυσε στο διαδίκτυο ένα ανυπόγραφο και ασφράγιστο έγγραφο που το βάφτισε «νομοσχέδιο Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό». Το άρπαξαν αμέσως τα συνδικάτα, το ΚΚΕ και οι παραφυάδες του, και οι λοιποί παρατρεχάμενοι και τρεχατζήδες και άρχισαν τους αγώνες «να αποσυρθεί το νομοσχέδιο» και δος του διαδηλώσεις και κακό.

Όπως ξέρουμε το «νομοσχέδιο Κατρούγκαλου» είναι στην πραγματικότητα οι προτάσεις της κυβέρνησης προς τους Πιστωτές οι οποίοι το απέρριψαν αμέσως. Έτσι πράγματι το «νομοσχέδιο Κατρούγκαλου» θα αποσυρθεί ως …υπερβολικά γενναιόδωρο και θα αντικατασταθεί από την πρόταση των Πιστωτών, που θα γίνει τελικά νόμος του κράτους.

Η κοροϊδία κορυφώθηκε με το περίφημο αγροτικό. Ο Βασιλιάς του κάμπου, ο παρασημοφορημένος στρατηγός Μπούτας με προσωπικό ρεκόρ 1.350 τρακτέρ στον ταϊφά του το 1996 (τα στοιχεία από την Καθημερινη) –και άρα 5.400 σκασμένα λάστιχα– ανέλαβε να παίξει το ρόλο του «σκληρού». Με την άδεια της κυβέρνησης (κυριολεκτικώς) πραγματοποίησαν οι κολλήγοι του το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα και αποχώρησε νικητής και τροπαιούχος, έχοντας λάβει «κυβερνητικές δεσμεύσεις» για το ένα και για το άλλο. Στις 25 Φεβρουαρίου ο Μπούτας επιβεβαίωσε την συμφωνία με την κυβέρνηση, να «αποσύρει το αγροτικό νομοσχέδιο». Θρίαμβος! Να σημειωθεί ότι όσες αγροτικές ενώσεις δεν είχαν την περίφημη «βίζα Μπούτα» δεν μπόρεσαν καν να μπουν στο λεκανοπέδιο με τρακτέρ, απωθήθηκαν μάλιστα με ξύλο και χημικά.

Κλείνοντας, λοιπόν, την «μεγαλοπρεπή» κινητοποίηση, ο Μπούτας δεν χαρίστηκε στους «συναγωνιστές» του. Τους θύμισε τις πλέον ζοφερές στιγμές της συντριβής, το 1949, όσων έχαψαν τον κοπανιστό αέρα της κομμουνιστικής αριστεράς. Έτσι χρησιμοποίησε την φράση του Ζαχαριάδη: «Με το όπλο παρά πόδα», ὄπερ μεθερμηνεύομενον ἐστί: οὐαὶ τοῖς ἡττημένοις…

Έτσι περνάμε την ώρα μας στο ηλιόλουστο προτεκτοράτο.

Δημοσιεύθηκε από Λ.

πηγή: https://anarchypress.wordpress.com/