Του Γ. Γ.
Και ξαφνικά, από του πουθενά προέκυψε κυβερνητικό πρόβλημα με αφορμή την «γκάφα» που έκανε «παρασυρμένος» -όπως ανασκεύασε τα λεγόμενα του- ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας, όταν σε εκπομπή του Σκάι αποκάλεσε την ΠΓΔΜ Μακεδονία.
Η Νέα Δημοκρατία σε ανακοίνωσή της ανέφερε πως ο κ. Μουζάλας «θα έπρεπε να σκεφτεί ακόμη και την παραίτησή του», ο Πάνος Καμμένος σαν «κυβερνητικός εταίρος» ζητά την παραίτηση του υπουργού δηλώνοντας ότι «δεν του αρκεί η συγγνώμη Μουζάλα», ενώ η κυβέρνηση θεωρεί υπερβολή την απαίτηση για παραίτηση γιατί ο υπουργός έκανε μια αστοχία «εν τη ρύμη του λόγου».
Εμείς δεν θα μπούμε σε παραπολιτικό σχολιασμό, αλλά θα σταθούμε στην καρδιά του θέματος. Δεν γνωρίζουμε κανένα κράτος στον κόσμο που να ζητάει από άλλη κρατική οντότητα να εγκαταλείψει το συνταγματικό της όνομα –με τον οποίο την αποκαλεί όλος ο κόσμος-, κι όλα αυτά στο όνομα ενός ηλίθιου εθνικισμού.
Σε επόμενη ανάρτηση θα αναφερθώ πολύ αναλυτικά σ’ αυτό το θέμα. Εδώ σαν εισαγωγή παραθέτω ένα κείμενο ενός δημοσιογράφου –υπεράνω υποψίας και τον οποίο δεν έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση-, του Δημήτρη Δανίκα. Δημοσιεύτηκε στην φυλλάδα του κομιστή την Κυριακή, 4 Μάη 2014:
Η Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας-έτσι ακριβώς- αναγνωρίστηκε από τις ελληνικές κυβερνήσει της δεκαετίας του '50.
Ουδεμία σημασία αν το έκανε η κυβέρνηση του Πλαστήρα, του Παπάγου ή του
εθνάρχη Καρά Αμάν Αλή. Σημασία έχει ότι αναγνωρίστηκε. Χωρίς ίχνος διπλωματικού αστερίσκου.
Η αναγνώριση έγινε για δύο λόγους. Ο πρώτος επειδή ο Τίτο ήταν στα μαχαίρια με τον Στάλιν. Αρα «σύμμαχος» των Δυτικών συμμάχων. Ο δεύτερος, επειδή η Ελλάδα, ως υποτελείς μπανανία, υπέκυπτε σε κάθε απαίτηση των αφεντικών. Δηλαδή του Λευκού Οίκου. Οποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία γι' αυτή τη μεγαλειώδη, πρωτοφανή, αφρικανικού τύπου εξάρτηση, δεν έχει παρά να διαβάσει το ντοκουμέντο του Αλέξη Παπαχελά «Ο βιασμός της ελληνικής δημοκρατίας» (εκδόσεις Εστία, 1997). Θα σας φύγει κάθε ίχνος πατριωτικής μαγκιάς.
Αποτέλεσμα αυτής της αναγνώρισης ήταν ότι επί σειρά δεκαετιών μπαινόβγαιναν στα σύνορα και τα τελωνεία Ελληνες πολίτες και προϊόντα με τη σφραγίδα «Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Η διάλυση και φετοποίηση της (ενωμένης) Γιουγκοσλαβίας φέρει την υπογραφή του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Ως υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Χωρίς αστερίσκο. Με τη διάλυση συνέβη το εξής αυτονόητο. Από το όνομα εξαερώθηκε ο πρώτος γεωγραφικός προσδιορισμός και έμεινε ο δεύτερος. Δηλαδή, «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Αποτέλεσμα ήταν το αυτονόητο. Το οποίο έζησα σε κάθε ταξίδι μου στο εξωτερικό, σε κάθε φεστιβάλ κινηματογραφικό. Με την εξής αυτονόητη απορία. Απ' όλους τους συναδέλφους. Κάθε χώρας. Δηλαδή: «Μα γιατί κάνετε τόσο ντόρο αφού στο παρελθόν είχατε αναγνωρίσει αυτή τη χώρα;».
Ετερο αποτέλεσμα. Το 1994 στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας, στην προμετωπίδα του Palazzo όπου γίνονται προβολές, κυμάτιζε, ανάμεσα στις άλλες, η σημαία της Βεργίνας. Φυσικά ως FYROM. Επειδή η ταινία «Πριν από τη βροχή» του Μίλτσο Μαντσέφσκι συμμετείχε στο διαγωνιστικό πρόγραμμα εκπροσωπώντας τη «Μακεδονία». Ακόμα χειρότερα; Η ταινία της «Μακεδονίας» εξήλθε με το πρώτο βραβείο και τον Χρυσό Λέοντα.
Evos κακού μύρια έπονται. Αν δηλαδή στα πλήκτρα του υπολογιστή σας χτυπήσετε τη λέξη FYROM, θα πέσετε πάνω στο λήμμα «Republic of Macedonia» της Wikipedia. Αν σκαλίσετε, θα μάθετε ότι δεκάδες χώρες και μέλη του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει αυτό το κρατίδιο με την ίδια ονομασία.
Και για να τελειώνω. Απευθυνόμενος στους ανιστόρητους ή σ' αυτούς που θέλουν να ξεχνούν, αντιγράφω απλώς τη διαπίστωση του Βρετανού ιστορικού Χίου Σέτον-Γουότσον: «Χαρακτηριστικό του ελληνικού κατεστημένου είναι η ηττοπάθεια. Πιστεύουν πως η Ελλάδα μπορεί να σωθεί με εξωτερική βοήθεια. "Αφήστε", λένε, "τους Αμερικανούς να μας κυβερνήσουν, αν πάει τίποτα στραβά, το λάθος είναι δικό τους". Αυτοί οι άνθρωποι συνδυάζουν την ηττοπάθεια με τον ξέφρενο εθνικισμό»! Ομως είναι γνωστό. Οτι την προδοσία πολλοί την αγάπησαν. Την εκτίμησαν και την εκτιμούν. Τον προδότη ουδείς!
http://tsak-giorgis.blogspot.gr
Και ξαφνικά, από του πουθενά προέκυψε κυβερνητικό πρόβλημα με αφορμή την «γκάφα» που έκανε «παρασυρμένος» -όπως ανασκεύασε τα λεγόμενα του- ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας, όταν σε εκπομπή του Σκάι αποκάλεσε την ΠΓΔΜ Μακεδονία.
Η Νέα Δημοκρατία σε ανακοίνωσή της ανέφερε πως ο κ. Μουζάλας «θα έπρεπε να σκεφτεί ακόμη και την παραίτησή του», ο Πάνος Καμμένος σαν «κυβερνητικός εταίρος» ζητά την παραίτηση του υπουργού δηλώνοντας ότι «δεν του αρκεί η συγγνώμη Μουζάλα», ενώ η κυβέρνηση θεωρεί υπερβολή την απαίτηση για παραίτηση γιατί ο υπουργός έκανε μια αστοχία «εν τη ρύμη του λόγου».
Εμείς δεν θα μπούμε σε παραπολιτικό σχολιασμό, αλλά θα σταθούμε στην καρδιά του θέματος. Δεν γνωρίζουμε κανένα κράτος στον κόσμο που να ζητάει από άλλη κρατική οντότητα να εγκαταλείψει το συνταγματικό της όνομα –με τον οποίο την αποκαλεί όλος ο κόσμος-, κι όλα αυτά στο όνομα ενός ηλίθιου εθνικισμού.
Σε επόμενη ανάρτηση θα αναφερθώ πολύ αναλυτικά σ’ αυτό το θέμα. Εδώ σαν εισαγωγή παραθέτω ένα κείμενο ενός δημοσιογράφου –υπεράνω υποψίας και τον οποίο δεν έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση-, του Δημήτρη Δανίκα. Δημοσιεύτηκε στην φυλλάδα του κομιστή την Κυριακή, 4 Μάη 2014:
Για τον ξέφρενο εθνικισμό
Η αναγνώριση έγινε για δύο λόγους. Ο πρώτος επειδή ο Τίτο ήταν στα μαχαίρια με τον Στάλιν. Αρα «σύμμαχος» των Δυτικών συμμάχων. Ο δεύτερος, επειδή η Ελλάδα, ως υποτελείς μπανανία, υπέκυπτε σε κάθε απαίτηση των αφεντικών. Δηλαδή του Λευκού Οίκου. Οποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία γι' αυτή τη μεγαλειώδη, πρωτοφανή, αφρικανικού τύπου εξάρτηση, δεν έχει παρά να διαβάσει το ντοκουμέντο του Αλέξη Παπαχελά «Ο βιασμός της ελληνικής δημοκρατίας» (εκδόσεις Εστία, 1997). Θα σας φύγει κάθε ίχνος πατριωτικής μαγκιάς.
Αποτέλεσμα αυτής της αναγνώρισης ήταν ότι επί σειρά δεκαετιών μπαινόβγαιναν στα σύνορα και τα τελωνεία Ελληνες πολίτες και προϊόντα με τη σφραγίδα «Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Η διάλυση και φετοποίηση της (ενωμένης) Γιουγκοσλαβίας φέρει την υπογραφή του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Ως υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Χωρίς αστερίσκο. Με τη διάλυση συνέβη το εξής αυτονόητο. Από το όνομα εξαερώθηκε ο πρώτος γεωγραφικός προσδιορισμός και έμεινε ο δεύτερος. Δηλαδή, «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Αποτέλεσμα ήταν το αυτονόητο. Το οποίο έζησα σε κάθε ταξίδι μου στο εξωτερικό, σε κάθε φεστιβάλ κινηματογραφικό. Με την εξής αυτονόητη απορία. Απ' όλους τους συναδέλφους. Κάθε χώρας. Δηλαδή: «Μα γιατί κάνετε τόσο ντόρο αφού στο παρελθόν είχατε αναγνωρίσει αυτή τη χώρα;».
Ετερο αποτέλεσμα. Το 1994 στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας, στην προμετωπίδα του Palazzo όπου γίνονται προβολές, κυμάτιζε, ανάμεσα στις άλλες, η σημαία της Βεργίνας. Φυσικά ως FYROM. Επειδή η ταινία «Πριν από τη βροχή» του Μίλτσο Μαντσέφσκι συμμετείχε στο διαγωνιστικό πρόγραμμα εκπροσωπώντας τη «Μακεδονία». Ακόμα χειρότερα; Η ταινία της «Μακεδονίας» εξήλθε με το πρώτο βραβείο και τον Χρυσό Λέοντα.
Evos κακού μύρια έπονται. Αν δηλαδή στα πλήκτρα του υπολογιστή σας χτυπήσετε τη λέξη FYROM, θα πέσετε πάνω στο λήμμα «Republic of Macedonia» της Wikipedia. Αν σκαλίσετε, θα μάθετε ότι δεκάδες χώρες και μέλη του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει αυτό το κρατίδιο με την ίδια ονομασία.
Και για να τελειώνω. Απευθυνόμενος στους ανιστόρητους ή σ' αυτούς που θέλουν να ξεχνούν, αντιγράφω απλώς τη διαπίστωση του Βρετανού ιστορικού Χίου Σέτον-Γουότσον: «Χαρακτηριστικό του ελληνικού κατεστημένου είναι η ηττοπάθεια. Πιστεύουν πως η Ελλάδα μπορεί να σωθεί με εξωτερική βοήθεια. "Αφήστε", λένε, "τους Αμερικανούς να μας κυβερνήσουν, αν πάει τίποτα στραβά, το λάθος είναι δικό τους". Αυτοί οι άνθρωποι συνδυάζουν την ηττοπάθεια με τον ξέφρενο εθνικισμό»! Ομως είναι γνωστό. Οτι την προδοσία πολλοί την αγάπησαν. Την εκτίμησαν και την εκτιμούν. Τον προδότη ουδείς!
http://tsak-giorgis.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου