Ωκεανός εξαιρέσεων: Η περίπτωση του Κώστα Σακκά

Τήν ώρα πού αποφυλακίζουν τόν δολοφόνο του Φύσσα καί ενώ έχουν προηγηθεί οι αποφυλακίσεις μελών της ναζιστοσυμμορίας,πολιτικοί κρατούμενοι τύπου Σακκά παραμένουν έγκλειστοι,οι νόμοι εδώ δέν ισχύουν γιατί είναι αναρχικός τιμωρείται ουσιαστικά γιά τις ιδέες του

Λόγω της σημερινής αποφυλάκισης αναδημοσιεύω άρθρο του 2013 σχετικό με την υπόθεση Σακκά

Lefteria

Οι αντιδράσεις για την συνέχιση της παράνομης προφυλάκισης του αναρχικού Κ. Σακκά συνεχώς εντείνονται και παίρνουν διαστάσεις ξεπερνώντας τα σύνορα της χώρας μας.

Μετά την ογκώδη και δυναμική πορεία  χιλιάδων διαδηλωτών το Σάββατο 29/6  σήμερα στις 6.00 μ.μ καλείται μοτοπορεία που θα ξεκινήσει από τα Προπύλαια που θα καταλήξει σε συγκέντρωση έξω απ το νοσοκομείο της Νίκαιας όπου νοσηλεύεται ο  αναρχικός Κ. Σακκάς ο οποίος έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από την Τρίτη 4 Ιούνη διεκδικώντας την άμεση αποφυλάκισή του.

Παράλληλα εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον Κ. Σακά γίνονται σε μια σειρά πόλεις, ενώσυγκεντρώνονται υπογραφές για την άμεση απελευθέρωση του, αφού «στο πρόσωπο του Κώστα Σακκά δοκιμάζονται οι ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα όλων μας, σε ένα συντονισμένο ρεσιτάλ κρατικού αυταρχισμού του οποίου θύματα μπορεί να είμαστε αύριο όλες και όλοι μας», όπως τονίζει σε ανακοίνωση της η «Κίνηση για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαιώματα της Εποχής μας»

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύεται στην Guardian και το βρήκαμε στην tvxs

Ωκεανός εξαιρέσεων: Η περίπτωση του Κώστα Σακκά.  

Όλα κινούνται με ταχύτητα φωτός, εκτός από την δικαιοσύνη στην περίπτωση του Κώστα Σακκά: Η απεργία πείνας του αναρχικού αφορά την ιστορία της παράνομης κράτησής του, μία ιστορία που δεν θα γινόταν πιστευτή κάποια χρόνια πριν.

Τι μπορεί να χωρέσει  μέσα σ’ ένα μήνα; Η 4η Ιουλίου σηματοδοτεί την συμπλήρωση ενός μήνα από τη μέρα που ο Κώστας Σακκάς ξεκίνησε απεργία πείνας απαιτώντας να μπει τέλος στην κράτησή του. Ο 29χρονος αναρχικός συνελήφθη στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 2010 και κρατείται έκτοτε στις φυλακές χωρίς να έχει εκδικαστεί η υπόθεσή του. Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, η προφυλάκιση μπορεί να διαρκέσει 18 μήνες, ή 30 μήνες σε εξαιρετικές μόνο περιπτώσεις. Την 4η Ιουνίου, οπότε και συμπληρώθηκε νομικά ο μέγιστος χρόνος προφυλάκισης του Σακκά, το Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε την χρονική επέκτασή της για ακόμα 6 μήνες.

Ένας ολόκληρος μήνας σε απεργία πείνας: σε σύγκριση με το ρυθμό των ευρύτερων κοινωνικών εξελίξεων τα τελευταία χρόνια, η ιστορία του Σακκά μοιάζει να κυλάει αργά, αν όχι υποτονικά. Εν πάση περιπτώσει, η ελληνική κυβέρνηση χρειάστηκε μόνο λίγες ώρες για να διατάξει και στη συνέχεια να κλείσει την ΕΡΤ. Εξίσου ταχεία ήταν και η απόφασή της να κατεβάσει τον κατώτατο μισθό στα € 586, ή να εισάγει την επιλεκτική εξαήμερη εβδομαδιαία εργασία, ή ακόμα και να περικόψει σημαντικά τα επιδόματα αναπηρίας- να πάρει δηλαδή αποφάσεις που φέρουν σημαντική μείωση του βιοτικού επιπέδου για χιλιάδες ανθρώπους. Αλλά και πριν από αυτό, σε εξίσου σύντομο χρονικό διάστημα ακύρωσε το νόμο 3838/2010 που έδινε την δυνατότητα απόδοσης της ιθαγένειας σε μετανάστες δεύτερης γενιάς και με γρήγορους ρυθμούς εφάρμοσε την επιχείρηση «Ξένιος Δίας» στέλνοντας μετανάστες χωρίς χαρτιά στα νεοσύστατα «κέντρα υποδοχής» σε όλη τη χώρα.

Ο Σακκάς συνελήφθη κατά την διάρκεια των συλλήψεων που είχαν στόχο την πάταξη της οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς».

Κι ενώ είναι ξεκάθαρος ως προς τις  αναρχικές του πεποιθήσεις, τόσο ο ίδιος, όσο και η ίδια η οργάνωση αρνούνται κατηγορηματικά την ενεργό συμμετοχή του σε αυτή.

Αν Σακκάς, όμως, ήταν πράγματι μέλος της οργάνωσης ή όχι, δεν είναι πλέον το ερώτημα, και μάλιστα ούτε οι ίδιες οι δικαστικές αρχές φαίνεται να ενδιαφέρονται τόσο να το απαντήσουν. Δεν έχει υπάρξει ξανά παρόμοια παραβίαση του νόμου περί προφυλάκισης στην χώρα από το 1996, όταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου πήρε μια σειρά καταδικαστικών αποφάσεων κατά της Ελλάδας, ακριβώς για τον ίδιο λόγο.

Ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας, ο οποίος τελικά καταδικάστηκε για το θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τον Δεκέμβρη το 2008, είχε αφεθεί προσωρινά ελεύθερος κατά τη διάρκεια της εκδίκασης της υπόθεσής του, καθώς είχε εντωμεταξύ λήξει ο μέγιστος χρόνος νόμιμης προφυλάκισης του.

Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια λογική εξήγηση πίσω από την επέκταση της προφυλάκισης του Σακκά ή πίσω από την απόφαση των δικαστικών αρχών να παραβιάσουν τόσο κατάφωρα τους νόμους.

Ωστόσο, τα πράγματα έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο πια στην χώρα που μία τέτοια εξέλιξη μοιάζει φυσιολογική.

Ένα ακόμα από τα κατ’ εξαίρεση γεγονότα που συμβαίνουν μέσα σ’ έναν ωκεανό

εξαιρέσεων και οι οποίες εν τέλει συνθέτουν την κανονικότητα που βιώνουμε καθημερινά.  Από το Μάιο του 2010, άλλωστε, όλα τα μέτρα λιτότητας και οι απολύσεις (ακόμη και αν προετοιμάζονται με ιδιαίτερη προσοχή στο λόγο των ΜΜΕ) ανακοινώνονται και εκτελούνται με τέτοιους ρυθμούς, που είναι σχεδόν αδύνατο κάποιος να τα παρακολουθήσει, να εκφράσει κάποια ανησυχία, πόσο μάλλον να αντισταθεί σε αυτά. Μέσα σε αυτό το κλίμα, μοιάζει φυσιολογικό να συνηθίσει κανείς να δέχεται αυτό το ασταμάτητο κύμα επιθέσεων- ενώ αν κάτι φαίνεται χωρίς νόημα, ή ακόμα και μάταιο, είναι η αντίσταση ενάντια σε αυτή τη νέα ομαλότητα.

Ποιο θα μπορούσε να είναι, όμως, το κίνητρο πίσω από την απόφαση των ελληνικών αρχών να καταπατήσουν τα δικαιώματα ενός αντιφρονούντα, να διατάξουν το κλείσιμο του δικού τους ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού, ή να απολύουν δημόσιους υπαλλήλους εν μία νυκτί;

Αυτή η ιστορία πέρα από την λογική δεν αναδεικνύει απλώς την «σκληρή στάση» του κράτους απέναντι σε έναν κατ’ ομολογία εχθρό του, αλλά κάτι πιο ανησυχητικό. Στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού διαλόγου σχετικά με την υπόθεση Σακκά, η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο δεν απολογήθηκε γι’ αυτή την άνευ προηγουμένου παραβίαση της νομιμότητας, αλλά, αντίθετα, εξαπέλυσε δριμεία επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ που «υπερασπίζεται κάθε λογής κατηγορούμενο για αναρχία και τρομοκρατία». Μία τέτοια δήλωση θα φάνταζε ακατανόητη στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, αν δεν ακούγαμε λίγες μέρες τον Βύρωνα Πολύδωρα να ζητάει από το κόμμα του να συνεργαστεί με τη Χρυσή Αυγή.Η περίπτωση Σακκά  συμπυκνώνει μία καθημερινότητα πνιγμένη στην αδικία που πια τείνει να γίνει κοινοτυπία στην χώρα – και ακόμη πέρα από αυτήν. Σε όλη την Ευρώπη, ιστορίες αστυνομικής βίας, περιπτώσεις κυβερνητικής αυθαιρεσίας και εισβολής στην ιδιωτική ζωή των πολιτών, όλα μετατρέπονται γρήγορα σε καθημερινό βίωμα των πολιτών. Μέρα με τη μέρα δημιουργείται όχι απλά μία αποξένωση μεταξύ κράτους και κοινωνίας, αλλά μια ολοκληρωτική ρήξη. Μέσα σε αυτούς τους αβυσσαλέα γρήγορους ρυθμούς της εποχής μας, ένας μήνας μοιάζει σαν μία ολόκληρη ζωή.

Για τον Κώστα Σακκά, είναι ακριβώς αυτό. Μέσα σε αυτό το μήνα ρισκάρει την ίδια του την ζωή.

Από Βαθύ κόκκινο