Του Ισίδωρου Νερούτσου
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υποχρεούται να υλοποιήσει όλες τις δεσμεύσεις της στον λαό. Απολύτως όλες και στους 4 πυλώνες, τόσο της οικονομίας, της ανάπτυξης, της ανθρωπιστικής κρίσης, όσο και της Δημοκρατίας.
Το άλλο σκέλος των δεσμεύσεων της στον λαό, είναι η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη.
Πιθανόν οι δεσμεύσεις και η παραμονή στο Ευρώ να είναι αντιφατικές. Αν πράγματι είναι έτσι, που η πραγματικότητα οδηγεί την σκέψη στο συμπέρασμα αυτό, μακάρι το συμπέρασμα να αποδειχθεί λάθος, τότε καμία θυσία του λαού, δεν αξίζει για το Ευρώ. Η κυβέρνηση καλείται να πρωτοτυπήσει και να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις της, .. εις ολόκληρο.
Εάν αυτό είναι αδύνατον, λόγω των γνωστών έξωθεν πιέσεων, εκβιασμών και λόγω της εντολής του λαού, για παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, τότε ο λαός πρέπει οπωσδήποτε να δώσει την λύση, με δημοψήφισμα.
Είναι σαφέστατο ότι το χρέος δεν είναι διαχειρήσιμο. Και όχι μόνο το χρέος, αλλά όπως αποδεικνύεται κάθε μέρα που περνάει, και η κάθε δόση μικρή ή μεγάλη για αποπληρωμή ομολόγων ή ΔΝΤ, είναι αδύνατη.
Κάθε άλλη σκέψη περί του αντιθέτου, είναι φρούδα.
Νέα δανειακή συμφωνία, με οποιουσδήποτε όρους, δεν οδηγεί πουθενά. Αντίθετα βάζει ποιο βαθειά την χώρα στην υποτέλεια και την καταστροφή.
Η μόνη απόλυτα λογική πρόταση, του προεκλογικού ΣΥΡΙΖΑ, εντός του Ευρώ, και εναρμονισμένη με τις δεσμεύσεις, που ελπίζω να μη «ξέχασε», ο Κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ και ο Κύριος Βαρουφάκης, που να ισχύει και για όλες τις χώρες των λαών της Ευρώπης, είναι:
1ον Μια νέα Ευρωπαϊκή συμφωνία, που να περιλαμβάνει τους ίδιους όρους, που ίσχυσαν κατά την συμφωνία του Λονδίνου του 1953, για την Γερμανία.
2ον Η παραγωγική ανάπτυξη της χώρας, ώστε ο λαός να μην αποτελείται στην πλειοψηφία του από συνταξιούχους και άνεργους, αλλά από αξιοπρεπείς εργαζόμενους.
Το πραγματικό λοιπόν δίλλημα του λαού δεν είναι Υποταγή και Ευρώ ή δραχμή. Είναι λαϊκή κυριαρχία ή Εθνική αν θέλετε ανεξαρτησία και λαϊκή αξιοπρέπεια ή δανειοκρατεία και αυστηροί «μεταρρυθμιστικοί» κανόνες, υπό επιτήρηση εφαρμογής τους, για «αποπληρωμή» ενός χρέους, που ποτέ δεν μειώνεται, που ποτέ δεν αποπληρώνεται.
Τώρα ποιος έχτισε την καριέρα του πάνω στην έξοδο από το Ευρώ ή στο πάσει θυσία παραμονή στο Ευρώ, πιστέψτε με, λίγο πολύ λίγο ενδιαφέρει τον λαό μας και τους λαούς της Ευρώπης.
Λαπαβίτσας από την μια πλευρά Βαρουφάκης από την άλλη και στην μέση ο λαός.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υποχρεούται να υλοποιήσει όλες τις δεσμεύσεις της στον λαό. Απολύτως όλες και στους 4 πυλώνες, τόσο της οικονομίας, της ανάπτυξης, της ανθρωπιστικής κρίσης, όσο και της Δημοκρατίας.
Το άλλο σκέλος των δεσμεύσεων της στον λαό, είναι η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη.
Πιθανόν οι δεσμεύσεις και η παραμονή στο Ευρώ να είναι αντιφατικές. Αν πράγματι είναι έτσι, που η πραγματικότητα οδηγεί την σκέψη στο συμπέρασμα αυτό, μακάρι το συμπέρασμα να αποδειχθεί λάθος, τότε καμία θυσία του λαού, δεν αξίζει για το Ευρώ. Η κυβέρνηση καλείται να πρωτοτυπήσει και να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις της, .. εις ολόκληρο.
Εάν αυτό είναι αδύνατον, λόγω των γνωστών έξωθεν πιέσεων, εκβιασμών και λόγω της εντολής του λαού, για παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, τότε ο λαός πρέπει οπωσδήποτε να δώσει την λύση, με δημοψήφισμα.
Είναι σαφέστατο ότι το χρέος δεν είναι διαχειρήσιμο. Και όχι μόνο το χρέος, αλλά όπως αποδεικνύεται κάθε μέρα που περνάει, και η κάθε δόση μικρή ή μεγάλη για αποπληρωμή ομολόγων ή ΔΝΤ, είναι αδύνατη.
Κάθε άλλη σκέψη περί του αντιθέτου, είναι φρούδα.
Νέα δανειακή συμφωνία, με οποιουσδήποτε όρους, δεν οδηγεί πουθενά. Αντίθετα βάζει ποιο βαθειά την χώρα στην υποτέλεια και την καταστροφή.
Η μόνη απόλυτα λογική πρόταση, του προεκλογικού ΣΥΡΙΖΑ, εντός του Ευρώ, και εναρμονισμένη με τις δεσμεύσεις, που ελπίζω να μη «ξέχασε», ο Κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ και ο Κύριος Βαρουφάκης, που να ισχύει και για όλες τις χώρες των λαών της Ευρώπης, είναι:
1ον Μια νέα Ευρωπαϊκή συμφωνία, που να περιλαμβάνει τους ίδιους όρους, που ίσχυσαν κατά την συμφωνία του Λονδίνου του 1953, για την Γερμανία.
2ον Η παραγωγική ανάπτυξη της χώρας, ώστε ο λαός να μην αποτελείται στην πλειοψηφία του από συνταξιούχους και άνεργους, αλλά από αξιοπρεπείς εργαζόμενους.
Το πραγματικό λοιπόν δίλλημα του λαού δεν είναι Υποταγή και Ευρώ ή δραχμή. Είναι λαϊκή κυριαρχία ή Εθνική αν θέλετε ανεξαρτησία και λαϊκή αξιοπρέπεια ή δανειοκρατεία και αυστηροί «μεταρρυθμιστικοί» κανόνες, υπό επιτήρηση εφαρμογής τους, για «αποπληρωμή» ενός χρέους, που ποτέ δεν μειώνεται, που ποτέ δεν αποπληρώνεται.
Τώρα ποιος έχτισε την καριέρα του πάνω στην έξοδο από το Ευρώ ή στο πάσει θυσία παραμονή στο Ευρώ, πιστέψτε με, λίγο πολύ λίγο ενδιαφέρει τον λαό μας και τους λαούς της Ευρώπης.
Λαπαβίτσας από την μια πλευρά Βαρουφάκης από την άλλη και στην μέση ο λαός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου