Οι μοναδικές, ουσιαστικώς, αντιπροτάσεις στην πολιτική ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτές της Χρυσής Αυγής και του ΚΚΕ. Φαντάζομαι πως απευθύνομαι σε ώριμους αναγνώστες, οπότε δεν χρειάζεται να μπω σε πολλές λεπτομέρειες για να εξηγήσω γιατί το να εκτελέσουμε, για παράδειγμα, όλους τους μετανάστες και τους Αριστερούς, να αντικαταστήσουμε τις χριστοπαναγίες από τα δημόσια κτίρια με φωτογραφίες τού Χίτλερ ή το να νομιμοποιήσουμε τη σωματεμπορία και το εμπόριο ναρκωτικών κι όπλων δεν είναι ακριβώς το δικό μου όραμα για την ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα τού μέλλοντός μας. Από την άλλη, φυσικά, απαιτούνται περισσότερες εξηγήσεις γιατί η εναλλακτική τού ΚΚΕ δεν μπορεί να αποτελεί προτεραιότητα για τη χώρα. Ας υποθέσουμε πως εκλεγόταν πρωθυπουργός ο Δ. Κουτσούμπας, αποδεχόταν την εκλογή του γιατί παλαιότερα η Αλ Παπαρήγα έλεγε πως δεν ήθελε να κυβερνήσει σε ένα καπιταλιστικό σύστημα, σχημάτιζε αυτοδύναμη κυβέρνηση κι ανακοίνωνε την επόμενη ημέρα την έξοδο της Ελλάδας από την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ κι οποιοδήποτε άλλο, ομολογουμένως ιμπεριαλιστικό και νεοφιλελεύθερο, διεθνή οργανισμό. Από τη μία ημέρα στην άλλη η χώρα θα έμενε εντελώς απομονωμένη σε ένα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό σύστημα, το οποίο κι ο γράφων δεν θαυμάζει αλλά στο οποίο, καλώς ή κακώς και μέχρι να έρθει η σοσιαλιστική επανάσταση, καλούμαστε όλοι να ζούμε σε αυτό. Τον καπιταλισμό, άλλωστε, επικαλέστηκαν στο "Σπίτι του Λαού" για τις απολύσεις εργαζόμενων στις...κομμουνιστικές επιχειρήσεις τους ή όταν πουλούσαν τον "902" σε οφσόρ άγνωστων κεφαλαιοκρατών. Δεν θα είχαμε συμμάχους ούτε χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα γιατί κι αυτές είναι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις οι οποίες προωθούν τα δικά τους μονοπώλια. Με λίγα λόγια θα μετατρεπόμασταν σε μία χώρα πιο απομονωμένη ακόμα κι από την Αλβανία τού Χότζα, ζώντας με την ικανοποίηση πως κάναμε την επαναστατική μας γυμναστική και με την ψευδαίσθηση πως αυτή δεν ήταν αδιέξοδη...
Δεν υποστηρίζω πως αυτή η Ε.Ε. είναι η Ευρώπη των λαών ούτε πως το ευρώ είναι φετίχ κι αξίζει κάθε θυσία γι' αυτό ούτε πως είμαι ικανοποιημένος από τη μη διαγραφή σημαντικού μέρους τού δημόσιου χρέους ή από τις ιδιωτικοποιήσεις στις οποίες θα προχωρήσει η κυβέρνηση στο πλαίσιο πιθανών συμβιβασμών που θα κάνει για την εξεύρεση λύσης. Οι τεχνικές απομείωσης του χρέους που πιθανόν θα συμφωνηθούν και η επιδίωξη οι αποκρατικοποιήσεις να μην αφορούν εταιρείες που προσφέρουν κοινωνικά αγαθά, όπως η ΔΕΗ, να μην γίνουν μπιρ παρά και να υπάρχει κάποιας μορφής κρατικός έλεγχος είναι προφανώς καλύτερα από το τίποτα, αλλά δεν είναι κι ό,τι ακριβώς έχει ανάγκη η χώρα. Από εκεί και πέρα, όμως, η σταλινική ηγεσία τού ΚΚΕ μας προτείνει να ακολουθήσουμε τον ίδιο ακριβώς δρόμο που ακολουθήθηκε κυρίως στην ανατολική Ευρώπη μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κι ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα την εγκαθίδρυση στην ουσία δικτατορικών καθεστώτων με σοσιαλιστικό επίχρισμα...
Ο Περισσός μπορεί, βεβαίως, να επιμένει για δυτική προπαγάνδα και πως στη Σοβιετική Ένωση όλοι είχαν ένα πιάτο φαΐ, στέγη, παιδεία και υγεία. Θα συμφωνήσω με το τελευταίο, μόνο που ο άνθρωπος έχει ανάγκη πολλά περισσότερα από στοιχειώδη τροφή και σπίτι, τα οποία και ήταν το "τυράκι" τού υπαρκτού σοσιαλισμού στους υπηκόους του (όπως στην Ελλάδα ήταν, για παράδειγμα, ο διορισμός στο Δημόσιο ή κάποια επιδόματα) ώστε το σύστημα στην ουσία να είναι κατ' εξοχήν καπιταλιστικό, με τους μεγαλοαστούς να αντικαθίστανται από την κομματική νομενκλατούρα, η οποία νεμόταν και το μεγαλύτερο πλούτο τής χώρας, και την ελευθερία σε κάθε της μορφή να περιορίζεται στην αποθέωση της "σοφής" και "σεπτής" ηγεσίας. Με συγχωρείτε, αλλά από το νεοφιλελευθερισμό Μέρκελ-Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού, το νεοφασισμό τής Χρυσής Αυγής και το νεοσταλινισμό τού ΚΚΕ προτιμώ τον έντιμο συμβιβασμό τού Αλέξη Τσίπρα, με την προϋπόθεση βεβαίως ότι το κοινωνικό του συμβόλαιο θα έχει πρώτιστη μέριμνα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, τη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου προς όφελος των πολλών και την παροχή ίσων ευκαιριών για τη δημιουργία νέου...
tripioevro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου