Φροϋδικά μεζεδάκια

Φροϋδικά μεζεδάκια

Ο Φρόιντ προσπάθησε να ξεβρακώσει τον άνθρωπο απ’ το πένθος. Όχι βαρύγδουπα, αλλά ερμηνευτικά. Έβαλε τις Σειρήνες να παραμιλούν και τα ζεύγη να παρατηρούν πως φυτρώνει ανάμεσά τους το χορτάρι. Έβαλε τόσο σεξ στα μυαλά που ακόμα και μια παρτίδα σκάκι αντιλαλεί εκσπερμάτωση. Κυρίως έχτισε μια ποίηση της αμηχανίας του ενστίχτου. Έβγαλε το γαμήσι απ’ το εικονοστάσι στην αγορά. Άνοιξε τα σκέλια των γυναικών, όχι ως γυναικολόγος ή λάγνος ιερωμένος, αλλά ως ποιητής που νοστάλγησε τα χθόνια βάθη. Τις ρίζες. Τα πλοκάμια κάθε διαστροφής που σκηνογραφεί τον ανθρώπινο βίο. Το πώς οι ανίσκιωτες ψυχούλες φασκιώνουν το τραύμα τους και το πώς οι βάρβαρες θρησκείες καταβροχθίζουν ωμό το φαλλό. Το πώς μαγαρίζουν οι εξουσίες το σύμπαν. Το πώς η αγαμησιά σε πάει στα πεδία των μαχών και ο ρομαντισμός σού προκαλεί αναγούλα. Ο Φρόιντ έβγαλε τους αρχαίους σκελετούς απ’ τα μπαούλα και τους έξυσε για να βγάλει ζουμί. Απ’ τα κόκκαλα του Οιδίποδα και τις στριγκλιές της Μήδειας έφτασε στις γυαλισμένες μπότες και στα σιρίτια του στρατηγού. Έφτασε στο δάσκαλο και το μαθητή. Έφτασε στη μάνα και στο γιό. Στον πατέρα και την κόρη. Έφτασε στον ευνουχισμό και την αφόδευση. Στην ευχαρίστηση που προκαλεί η μυρουδιά των εκκρίσεων. Τον αυνανισμό, την οφθαλμολαγνία. Σπίτωσε την αμαρτία στο καλυβάκι των ηδονών και το έκανε βασίλειο. Πέταξε την ενοχή στα σκουπίδια τής συναγωγής και κατούρησε απ’ τον άμβωνα τής παρόρμησης τη θεία μεταλαβιά τής στέρησης στο δισκοπότηρο της υποκρισίας. Πέταξε έξω τον τίμιο έμπορο, το οχτάωρο, τις χαρτορίχτρες. Έβαλε τους λογιστές πορτιέρηδες στα μπουρδέλα και τους νομοθέτες νυχτοφύλακες των παθών. Μα κυρίως άνοιξε τον ασκό του Αιόλου της καταπιεσμένης σεξουαλικότητας μιας ανθρωπότητας με σφαγές, αίμα, ελεημοσύνες, περιτομές, βιασμούς, σπαραγμούς, καταναγκασμούς, πείνες και δίψες, ζητιανιές και χρυσές χέστρες, υπερκατανάλωση, πλαστικά και ελονοσία, καυσαέρια, χωματερές, χριστιανούς, δήμιους, μαχαιροβγάλτες, μουλάδες, αρχιεπισκόπους, βασανιστές. Είπε, ας μην ρίχνουμε στάχτη στα μάτια μας. Και πως η Δημιουργία δεν τέλειωσε. Η Δημιουργία τώρα ξεκινά. Στα κρεβάτια και στις καρδιές των ανθρώπων.

πηγή:

http://dromos.wordpress.com/