Ενώ τα μίντια οργίασαν με τις δηλώσεις Φάρατζ στην Ευρωβουλή —κάποιοι μάλιστα καλοταϊσμένοι δημοσιογράφοι «προσβλήθηκαν» κιόλας για λογαριασμό μας!— ο οποίος απλά είπε το αυτονόητο που γνωρίζει όλος ο Ελληνικός λαός, η εκφυλισμένη Ευρώ-«Αριστερά» και η Πράσινη ουρά της (Κον Μπεντίτ κ.λπ.) συντάσσονται βέβαια με το Ευρωπαϊκό κατεστημένο —από όπου και τελικά τρέφονται. Παράλληλα, η εξαπάτηση των λαϊκών στρωμάτων εντείνεται ενόψει Ευρωεκλογών και δημοτικών εκλογών. Ο στόχος είναι να μειώσουν το αντί-ΕΕ ρεύμα που φουντώνει καθημερινά και απειλεί να συμπαρασύρει στο προβλεπτό μέλλον το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα που έχει οδηγήσει στη μαζική φτωχοποίηση τα θύματα της παγκοσμιοποίησης στην Ευρώπη. Οι Ευρώ-ελίτ, μάλιστα, δεν διστάζουν τώρα να προτείνουν την πλήρη κατεδάφιση των υπολειμμάτων του κράτους πρόνοιας που είχε κτιστεί στην διάρκεια της σοσιαλδημοκρατικής συναίνεσης, χάρη στους λαϊκούς αγώνες, αλλά και την άμεση γειτνίαση της Ευρώπης με τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» που, (ανεξάρτητα από τα όποια προβλήματά του), είχε αναμφισβήτητα λύσει σημαντικά προβλήματα στην κάλυψη βασικών αναγκών και την κοινωνική πρόνοια.
Όμως, αυτό συνέβαινε στην εποχή που δεν είχαν εξαπλωθεί οι πολυεθνικές, ούτε είχαν επιβάλλει ακόμη το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών κεφαλαίου και εμπορευμάτων. Δηλαδή, στην εποχή του «κράτους-έθνους», πριν την ανάδυση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, όταν ακόμη η ΕΟΚ δεν είχε καν συμπληρώσει τη διαδικασία ενοποίησής της μέσα στην Ενιαία Αγορά, που σήμαινε την πλήρη ενσωμάτωσή της στην ΝΔΤ. Τότε, ήταν εφικτή η βαρύτερη φορολόγηση των προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων για την καλύτερη κάλυψη των βασικών αναγκών όλων. Προφανώς, παρόμοια πολιτική σήμερα, με ανοικτές τις αγορές κεφαλαίου, θα σήμαινε την μαζική έξοδο του σε άλλους παραδείσους που δεν πάσχουν από παρόμοια «ελαττώματα» (Ινδία, Κίνα κ.λπ.). Αυτήν τη θεμελιακή αλήθεια της παγκοσμιοποίησης η εκφυλισμένη «Αριστερά» προσποιείται ότι δεν την καταλαβαίνει για να μπορεί να πουλά «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» στους οπαδούς της. Τώρα μαθαίνουμε ότι η Γερμανική καγκελαρία (με την αγαστή σύμπνοια της Βρετανικής συντηρητικής κυβέρνησης) διαπίστωσε ότι βασικός λόγος που η ΕΕ δεν είναι το ίδιο ανταγωνιστική με τα άλλα μπλοκ (κυρίως Αμερικανικό και Ανατολικής Ασίας) είναι ότι ξοδεύει συγκριτικά πάρα πολλά για την κοινωνική πρόνοια. Όπως δηλώνουν, ενώ στην ΕΕ αναλογεί μόνο το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού που ελέγχει το 25% του παγκόσμιου προϊόντος, η κοινωνική πρόνοια ακόμη απορροφά το 50% των παγκόσμιων σχετικών δαπανών .
Φυσικά, κράτη-έθνη, τυπικά, υπάρχουν και σήμερα αλλά, όπως απέδειξε περίτρανα και η κοινοβουλευτική Χούντα μας, αποτελούν απλά τους τοποτηρητές και εκτελεστές των αποφάσεων μιας Υπερεθνικής Ελίτ, η οποία ελέγχει τους διεθνείς οικονομικούς μηχανισμούς, όπως τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Στην περίπτωση της Ευρωζώνης, μάλιστα, έχει καταργήσει την οικονομική κυριαρχία των εξαρτημένων χωρών–μελών της Ευρωζώνης που δεν ελέγχουν πια ούτε το ίδιο το νόμισμά «τους» και επομένως την οικονομική πολιτική τους. Σήμερα, οι Ευρώ-ελίτ ξέρουν πολύ καλά ότι για να ανταγωνιστούν τις χώρες των άλλων μπλοκ θα πρέπει να προσφέρουν παρόμοια πλεονεκτήματα στους επενδυτές των πολυεθνικών. Και αυτή είναι και η πεμπτουσία της παγκοσμιοποίησης: οι ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές φέρνουν εξίσωση των όρων ανταγωνισμού, εξισώνοντας προς τα κάτω —μέχρι μηδενικού επιπέδου— κάθε μη «επικερδή» δραστηριότητα, όπως η Κοινωνική Πρόνοια.
Αποτελούν, επομένως, ανέκδοτα για αφελείς αυτά που ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι αρκεί να νικήσει η «Ευρώ-Αριστερά» με αρχηγό… τον Τσίπρα για να αλλάξουν οι πολιτικές αυτές. Και είναι ανέκδοτα, όχι μόνο γιατί αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας ότι η εκφυλισμένη Ευρώ-Αριστερά που είναι από καιρό «τελειωμένη» στην Ευρώπη (ακριβώς γιατί δεν προσφέρει κανένα ρεαλιστικό πρόγραμμα εξόδου των λαϊκών στρωμάτων από την αθλιότητα) θα μπορούσε ποτέ να νικήσει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αλλά και γιατί η Μέρκελ, από την ταξική σκοπιά των βολεμένων της παγκοσμιοποίησης την οποία υποστηρίζει, έχει απόλυτα δίκιο. Πράγματι, αυτοί που επιβιώνουν σε μια άκρως ανταγωνιστική διεθνοποιημένη οικονομία είναι αυτοί με την μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα. Και η Ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα φθίνει συνεχώς και ασταμάτητα, παρόλο που η βασική αιτία για την Ευρωπαϊκή ενοποίηση, την δεκαετία του 80, ήταν ακριβώς η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς της. Ήταν τη δεκαετία 1979-1989, όταν άρχιζε να φουντώνει η παγκοσμιοποίηση, που οι Ευρώ-ελίτ διαπίστωναν πανικόβλητες ότι το Ευρωπαϊκό μερίδιο στις παγκόσμιες εξαγωγές παρέμενε στάσιμο, την στιγμή που το Αμερικανικό αυξανόταν κατά 3,5% και αυτό της Άπω Ανατολής κατά 48%! Όμως, οι τάσεις αυτές μείωσης της Ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας δεν αντιστράφηκαν ούτε με την Ενιαία Αγορά, ούτε με την Ευρωζώνη αφού, (σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας), το Ευρωπαϊκό μερίδιο στις παγκόσμιες εξαγωγές έπεσε από 35.8% το 1990, σε 29.7% το 2000, και το 2010 είχε πέσει παραπέρα στο 26.3% (βλ. TF, The Real Causes of the Catastrophic Crisis in Greece and the “Left”, Global Research, 16/1/2014) .
Με δεδομένο, επομένως, ότι οι αγορές θα μείνουν ανοικτές και απελευθερωμένες και μετά τυχόν νίκη του ΣΥΡΙΖΑ που δεν θέτει καν παρόμοιο θέμα, οι μισθοί και συντάξεις θα μείνουν καθηλωμένοι στα σημερινά άθλια επίπεδα (έτσι πετύχαμε το πλεόνασμα που παίρνουν δεδομένο οι οικονομικοί «εγκέφαλοι» του κόμματος) και θα χρησιμοποιούνται σαν βάση για τυχόν μικρό-αυξήσεις στο μέλλον, (πάντα σε σχέση με αύξηση της παραγωγικότητας). Ακόμη, η δημόσια Υγεία και Εκπαίδευση δεν πρόκειται ποτέ να επανέλθουν στα προ-κρίσης επίπεδα αφού θα πρέπει να διατηρούμε «υγιή» τον προϋπολογισμό, ενώ οι τιμές βασικών αγαθών θα αυξάνουν συνεχώς γιατί δεν πρόκειται βέβαια να επανα-κοινωνικοποιηθούν το ηλεκτρικό, το νερό, οι συγκοινωνίες κ.λπ. Τέλος, οι νέοι θα συνεχίσουν να φεύγουν μαζικά στο εξωτερικό, αφού και η μείωση της ανεργίας θα είναι οριακή και εξαρτώμενη από τον βαθμό που τα άθλια ημερομίσθια θα προσελκύσουν κάποιες πολυεθνικές, στην Ιρλανδικού τύπου «ανάπτυξη της μαζικής μετανάστευσης», η οποία θα ακολουθήσει...
http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/
Όμως, αυτό συνέβαινε στην εποχή που δεν είχαν εξαπλωθεί οι πολυεθνικές, ούτε είχαν επιβάλλει ακόμη το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών κεφαλαίου και εμπορευμάτων. Δηλαδή, στην εποχή του «κράτους-έθνους», πριν την ανάδυση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, όταν ακόμη η ΕΟΚ δεν είχε καν συμπληρώσει τη διαδικασία ενοποίησής της μέσα στην Ενιαία Αγορά, που σήμαινε την πλήρη ενσωμάτωσή της στην ΝΔΤ. Τότε, ήταν εφικτή η βαρύτερη φορολόγηση των προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων για την καλύτερη κάλυψη των βασικών αναγκών όλων. Προφανώς, παρόμοια πολιτική σήμερα, με ανοικτές τις αγορές κεφαλαίου, θα σήμαινε την μαζική έξοδο του σε άλλους παραδείσους που δεν πάσχουν από παρόμοια «ελαττώματα» (Ινδία, Κίνα κ.λπ.). Αυτήν τη θεμελιακή αλήθεια της παγκοσμιοποίησης η εκφυλισμένη «Αριστερά» προσποιείται ότι δεν την καταλαβαίνει για να μπορεί να πουλά «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» στους οπαδούς της. Τώρα μαθαίνουμε ότι η Γερμανική καγκελαρία (με την αγαστή σύμπνοια της Βρετανικής συντηρητικής κυβέρνησης) διαπίστωσε ότι βασικός λόγος που η ΕΕ δεν είναι το ίδιο ανταγωνιστική με τα άλλα μπλοκ (κυρίως Αμερικανικό και Ανατολικής Ασίας) είναι ότι ξοδεύει συγκριτικά πάρα πολλά για την κοινωνική πρόνοια. Όπως δηλώνουν, ενώ στην ΕΕ αναλογεί μόνο το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού που ελέγχει το 25% του παγκόσμιου προϊόντος, η κοινωνική πρόνοια ακόμη απορροφά το 50% των παγκόσμιων σχετικών δαπανών .
Φυσικά, κράτη-έθνη, τυπικά, υπάρχουν και σήμερα αλλά, όπως απέδειξε περίτρανα και η κοινοβουλευτική Χούντα μας, αποτελούν απλά τους τοποτηρητές και εκτελεστές των αποφάσεων μιας Υπερεθνικής Ελίτ, η οποία ελέγχει τους διεθνείς οικονομικούς μηχανισμούς, όπως τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Στην περίπτωση της Ευρωζώνης, μάλιστα, έχει καταργήσει την οικονομική κυριαρχία των εξαρτημένων χωρών–μελών της Ευρωζώνης που δεν ελέγχουν πια ούτε το ίδιο το νόμισμά «τους» και επομένως την οικονομική πολιτική τους. Σήμερα, οι Ευρώ-ελίτ ξέρουν πολύ καλά ότι για να ανταγωνιστούν τις χώρες των άλλων μπλοκ θα πρέπει να προσφέρουν παρόμοια πλεονεκτήματα στους επενδυτές των πολυεθνικών. Και αυτή είναι και η πεμπτουσία της παγκοσμιοποίησης: οι ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές φέρνουν εξίσωση των όρων ανταγωνισμού, εξισώνοντας προς τα κάτω —μέχρι μηδενικού επιπέδου— κάθε μη «επικερδή» δραστηριότητα, όπως η Κοινωνική Πρόνοια.
Αποτελούν, επομένως, ανέκδοτα για αφελείς αυτά που ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι αρκεί να νικήσει η «Ευρώ-Αριστερά» με αρχηγό… τον Τσίπρα για να αλλάξουν οι πολιτικές αυτές. Και είναι ανέκδοτα, όχι μόνο γιατί αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας ότι η εκφυλισμένη Ευρώ-Αριστερά που είναι από καιρό «τελειωμένη» στην Ευρώπη (ακριβώς γιατί δεν προσφέρει κανένα ρεαλιστικό πρόγραμμα εξόδου των λαϊκών στρωμάτων από την αθλιότητα) θα μπορούσε ποτέ να νικήσει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αλλά και γιατί η Μέρκελ, από την ταξική σκοπιά των βολεμένων της παγκοσμιοποίησης την οποία υποστηρίζει, έχει απόλυτα δίκιο. Πράγματι, αυτοί που επιβιώνουν σε μια άκρως ανταγωνιστική διεθνοποιημένη οικονομία είναι αυτοί με την μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα. Και η Ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα φθίνει συνεχώς και ασταμάτητα, παρόλο που η βασική αιτία για την Ευρωπαϊκή ενοποίηση, την δεκαετία του 80, ήταν ακριβώς η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς της. Ήταν τη δεκαετία 1979-1989, όταν άρχιζε να φουντώνει η παγκοσμιοποίηση, που οι Ευρώ-ελίτ διαπίστωναν πανικόβλητες ότι το Ευρωπαϊκό μερίδιο στις παγκόσμιες εξαγωγές παρέμενε στάσιμο, την στιγμή που το Αμερικανικό αυξανόταν κατά 3,5% και αυτό της Άπω Ανατολής κατά 48%! Όμως, οι τάσεις αυτές μείωσης της Ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας δεν αντιστράφηκαν ούτε με την Ενιαία Αγορά, ούτε με την Ευρωζώνη αφού, (σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας), το Ευρωπαϊκό μερίδιο στις παγκόσμιες εξαγωγές έπεσε από 35.8% το 1990, σε 29.7% το 2000, και το 2010 είχε πέσει παραπέρα στο 26.3% (βλ. TF, The Real Causes of the Catastrophic Crisis in Greece and the “Left”, Global Research, 16/1/2014) .
Με δεδομένο, επομένως, ότι οι αγορές θα μείνουν ανοικτές και απελευθερωμένες και μετά τυχόν νίκη του ΣΥΡΙΖΑ που δεν θέτει καν παρόμοιο θέμα, οι μισθοί και συντάξεις θα μείνουν καθηλωμένοι στα σημερινά άθλια επίπεδα (έτσι πετύχαμε το πλεόνασμα που παίρνουν δεδομένο οι οικονομικοί «εγκέφαλοι» του κόμματος) και θα χρησιμοποιούνται σαν βάση για τυχόν μικρό-αυξήσεις στο μέλλον, (πάντα σε σχέση με αύξηση της παραγωγικότητας). Ακόμη, η δημόσια Υγεία και Εκπαίδευση δεν πρόκειται ποτέ να επανέλθουν στα προ-κρίσης επίπεδα αφού θα πρέπει να διατηρούμε «υγιή» τον προϋπολογισμό, ενώ οι τιμές βασικών αγαθών θα αυξάνουν συνεχώς γιατί δεν πρόκειται βέβαια να επανα-κοινωνικοποιηθούν το ηλεκτρικό, το νερό, οι συγκοινωνίες κ.λπ. Τέλος, οι νέοι θα συνεχίσουν να φεύγουν μαζικά στο εξωτερικό, αφού και η μείωση της ανεργίας θα είναι οριακή και εξαρτώμενη από τον βαθμό που τα άθλια ημερομίσθια θα προσελκύσουν κάποιες πολυεθνικές, στην Ιρλανδικού τύπου «ανάπτυξη της μαζικής μετανάστευσης», η οποία θα ακολουθήσει...
http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου