Ραντεβού στα… πρωινάδικα !!!

Ούτε παραγγελία να είχαν την απόδραση και το βίντεο του Ξηρού η τηλεόραση και η κυβέρνηση. Αλλά και πάλι είναι αξιολύπητος ο τρόπος με τον οποίο τρομπάρουν το θέμα σε μιαν απέλπιδα προσπάθεια να του δώσουν το…σχήμα του τρόμου.

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη

Εντάξει, ας δεχτούμε ότι τη Δευτέρα που ο Χριστόδουλος Ξηρός δημοσιοποίησε το διπλό μανιφέστο του γραπτά και προφορικά, το θέμα είχε μια ειδησεογραφική φόρτιση. Δεν έχεις κάθε μέρα έναν δραπέτη ισοβίτη να βγαίνει on camera μέσα από τη γιάφκα, ασχέτως αν το περιεχόμενο της διακήρυξής του παρουσιάζει πενιχρό ενδιαφέρον. Φυσικά και η δραματική αποστροφή της ομιλίας του πρωθυπουργού που βγήκε να εκμεταλλευτεί την περίσταση και να την εντάξει στο τρέχον πολιτικό παίγνιο βοήθησε αρκετά. Την Τρίτη όμως τίποτα δεν δικαιολογούσε την ένταση, την έκταση και τον σφαιρικό τρόπο με τον οποίο το θέμα (που δεν ήταν πια είδηση) καλύφθηκε από τα δελτία ειδήσεων, με τις απίθανες λεπτομέρειες γύρω από το πώς ο Ξηρός δάγκωσε το πόδι του Γιωτόπουλου προ εξαετίας μέσα στον Κορυδαλλό, γεγονός που εκείνες τις μέρες, προ κρίσης, δεν είχε προκαλέσει το παραμικρό ενδιαφέρον των καναλιών. Όπως το πάνε, σε λίγο θα το κάνουν πρώτο θέμα και στα πρωινάδικα.
Παραφράζοντας το γνωστό κλισέ, θα ’λεγε κανείς πως αν δεν υπήρχε ο Ξηρός θα ήθελαν πάρα πολύ να τον εφεύρουν, και εφόσον τους βρισκόταν ίσως και να ’χε κάποιο νόημα να του δώσουν μια φιλική σπρωξιά για να βγει στην παρανομία και να μεγαλουργήσει.
Όχι πως δεν υπήρχαν άλλες, πιο σοβαρές ειδήσεις εχθές, όπως η δήλωση Ντάισελμπλουμ ότι η Ελλάδα δεν έχει εκπληρώσει τα προαπαιτούμενα για τη δόση του τελευταίου τριμήνου του 2013 και ότι είναι άγνωστο πότε θα επιστρέψει η τρόικα, όπως το πολύνεκρο ναυάγιο πλοίου που μετέφερε μετανάστες στο Φαρμακονήσι ή όπως η απελευθέρωση του Κώστα Σακκά, κατόπιν συμφωνίας ανακριτή και εισαγγελέα.
Αλλά όπως και να το κάνει κανείς, τα νυχτοπερπατήματα του Γάλλου προέδρου της Δημοκρατίας δεν είναι αρκετά για να γεμίσεις ολόκληρη ώρα, ούτε τα καμώματα των αστέρων του Χόλιγουντ, οπότε θα ’πρεπε κανονικά το δελτίο να στραφεί στην γκρίζα κοινωνική πραγματικότητα, στις ανοιχτές πληγές που άφησαν πίσω τους το πρωτογενές πλεόνασμα και τα μνημόνια – και δεν κάνει.
Μέχρι τον Απρίλιο, όταν θα ανακοινωθεί επισήμως το πρωτογενές πλεόνασμα που η κυβέρνηση έχει βιαστεί με τις εξαγγελλόμενες παροχές να το προεξοφλήσει δύο και τρεις φορές, κάπως πρέπει να μαστορέψουν την πολιτική ατζέντα για να μην ξεφύγει τελείως το πράγμα και χαθεί η ευκαιρία να… βγει η Ελλάδα στις διεθνείς αγορές.
Και είναι επίσης και η τρομολαγνεία, η φιλοτέχνηση ενός τοπίου που να επιτρέπει σιγά σιγά το επαναλανσάρισμα τις θεωρίας των δύο άκρων από άλλο δρόμο ώστε να μπορέσει να ξαναλειτουργήσει το θαυματουργό σύνθημα «ησυχία, τάξις κι ασφάλεια». Εντάξει, αν πρόκειται για τέτοιο εθνικό σκοπό ας δώσουμε βήμα και στον Ξηρό και στον Γιωτόπουλο, ας δημιουργήσουμε μερικά φόβητρα, ας παίξουμε μερικά παιχνιδάκια αναζωπύρωσης της τρομοκρατίας, παρότι κάποιος πιο ψύχραιμος θα έλεγε ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο απλώς τη νομιμοποιούν.
Λυπούμαστε πολύ αλλά ούτε κι αυτή η συνταγή βγαίνει, όπως δεν γίνεται να βγει και οποιαδήποτε άλλη παρόμοια. Αυτά τα κόλπα είχαν την αποτελεσματικότητά τους σε καιρούς πιο ειρηνικούς. Ο κόσμος πια είναι υποψιασμένος, και πάνω απ’ όλα δεν έχει την πολυτέλεια να τσιμπάει σε φτηνά επικοινωνιακά τρυκ, είναι η ανάγκη που τον σπρώχνει έξω από τα τεχνητά διλήμματα και μακριά από την τρομολαγνεία.