Η πολιτική παρτούζα, πριν από έναν χρόνο, που περιγράφτηκε ως η
"γόνιμη συνάντηση" της Κεντροδεξιάς με την Κεντροαριστερά και σε ρόλο
γκεστ σταρ την Αριστερά της ευθύνης στη μέση, προκάλεσε μια
τερατογένεση: την τρικομματική "κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας". Και όπως
συμβαίνει σε όλες τις τερατογενέσεις το μωρό ήταν μοιραίο να πεθάνει
πριν χρονίσει. Όπως συνέβη το βράδυ της Πέμπτης.
Ήταν μοιραίο. Η Ελλάδα που σχεδίαζαν θύμιζε τη "Μητρόπολη" του Φριτς Λανγκ. Μια ιδεατή χώρα κατασκευασμένη στα εργαστήρια του ΔΝΤ και των Βρυξελλών από μαθητευόμενους μάγους, με αναλογίες και παραμέτρους που κανείς δεν μπορεί να αλλάξει. Μια "Μητρόπολη" στην οποία οι άνθρωποι ήταν το μέσον και όχι ο σκοπός.
Αυτό ήταν το αφήγημα, το success story του κ. Σαμαρά. Είχε ημερομηνία λήξεως. Και αυτό το ήξεραν και οι τρεις του αμαρτωλού τριγώνου. Και αν δεν το ήξεραν, τους το είπε προχθές η τρόικα, η οποία "διαπίστωσε" δημοσιονομική τρύπα ύψους 4 δισ., περίπου, για φέτος και ζήτησε ισοδύναμα μέτρα ώστε να την καλύψει.
Αυτός είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, ο λόγος της κυβερνητικής κρίσης. Αυτό συζητούσαν επί δώδεκα ώρες στις τρεις συναντήσεις τους οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης, και όχι για την ΕΡΤ. Ήταν το "μοντέλο ΕΡΤ" που θα έπρεπε να εφαρμόσουν (όπως κυνικά ομολόγησε ο Γ. Στουρνάρας) και στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα Ταμεία, στις δημόσιες επιχειρήσεις. Στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας. Η ΕΡΤ ήταν το "κρας τεστ" και η αντίδραση των εργαζομένων, η αντίδραση της κοινωνίας τούς αιφνιδίασε. Βενιζέλος και Κουβέλης κατάλαβαν πως η απάτη της "αριστερής διαχείρισης των Μνημονίων" δεν πουλάει πια. Ότι ο κ. Σαμαράς και τα κέντρα διαπλοκής τούς ζητούσαν να αυτοκτονήσουν, πολιτικά και προσωπικά. Και εκεί έπεσαν οι τίτλοι τέλους.
Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης λειτούργησε για τον Φ. Κουβέλη. Κατάλαβε ότι αν δεν επιχειρούσε ηρωική έξοδο τώρα, ο ίδιος και η ΔΗΜ.ΑΡ. μέχρι το φθινόπωρο θα πήγαιναν στα αζήτητα. Μια σύντομη, θλιβερή παρένθεση στην πολιτική ιστορία της χώρας.
Το ερώτημα είναι γιατί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης δεν λειτούργησε για τον Ευ. Βενιζέλο. Τα ενδεχόμενα είναι δύο: ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ γνωρίζει ότι το κόμμα του είναι εδώ και καιρό στα αζήτητα και η συμμετοχή του στην κυβέρνηση θα βαστήξει το σωληνάκι που το κρατάει τεχνητά στη ζωή. Ή ότι ο ίδιος και το κόμμα του κρύβουν τόσους σκελετούς στο ντουλάπι που κάθε προσπάθεια ανυπακοής στις βουλές των εγχώριων και ευρωπαϊκών αφεντικών του θα είχε ποινικές επιπτώσεις; Διαλέγετε και παίρνετε.
Αλλά όλα αυτά αφορούν τον κ. Σαμαρά, τον κ. Κουβέλη και τον κ. Βενιζέλο. Τους εργαζόμενους, την κοινωνία, το 99% του λαού αυτής της χώρας αφορά ότι οι επόμενες εκλογές θα κρίνουν το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους για τις επόμενες δεκαετίες. Η τελική αναμέτρηση έφθασε και το διακύβευμα παραμένει το ίδιο: ή αυτοί ή εμείς.
Ήταν μοιραίο. Η Ελλάδα που σχεδίαζαν θύμιζε τη "Μητρόπολη" του Φριτς Λανγκ. Μια ιδεατή χώρα κατασκευασμένη στα εργαστήρια του ΔΝΤ και των Βρυξελλών από μαθητευόμενους μάγους, με αναλογίες και παραμέτρους που κανείς δεν μπορεί να αλλάξει. Μια "Μητρόπολη" στην οποία οι άνθρωποι ήταν το μέσον και όχι ο σκοπός.
Αυτό ήταν το αφήγημα, το success story του κ. Σαμαρά. Είχε ημερομηνία λήξεως. Και αυτό το ήξεραν και οι τρεις του αμαρτωλού τριγώνου. Και αν δεν το ήξεραν, τους το είπε προχθές η τρόικα, η οποία "διαπίστωσε" δημοσιονομική τρύπα ύψους 4 δισ., περίπου, για φέτος και ζήτησε ισοδύναμα μέτρα ώστε να την καλύψει.
Αυτός είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, ο λόγος της κυβερνητικής κρίσης. Αυτό συζητούσαν επί δώδεκα ώρες στις τρεις συναντήσεις τους οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης, και όχι για την ΕΡΤ. Ήταν το "μοντέλο ΕΡΤ" που θα έπρεπε να εφαρμόσουν (όπως κυνικά ομολόγησε ο Γ. Στουρνάρας) και στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα Ταμεία, στις δημόσιες επιχειρήσεις. Στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας. Η ΕΡΤ ήταν το "κρας τεστ" και η αντίδραση των εργαζομένων, η αντίδραση της κοινωνίας τούς αιφνιδίασε. Βενιζέλος και Κουβέλης κατάλαβαν πως η απάτη της "αριστερής διαχείρισης των Μνημονίων" δεν πουλάει πια. Ότι ο κ. Σαμαράς και τα κέντρα διαπλοκής τούς ζητούσαν να αυτοκτονήσουν, πολιτικά και προσωπικά. Και εκεί έπεσαν οι τίτλοι τέλους.
Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης λειτούργησε για τον Φ. Κουβέλη. Κατάλαβε ότι αν δεν επιχειρούσε ηρωική έξοδο τώρα, ο ίδιος και η ΔΗΜ.ΑΡ. μέχρι το φθινόπωρο θα πήγαιναν στα αζήτητα. Μια σύντομη, θλιβερή παρένθεση στην πολιτική ιστορία της χώρας.
Το ερώτημα είναι γιατί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης δεν λειτούργησε για τον Ευ. Βενιζέλο. Τα ενδεχόμενα είναι δύο: ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ γνωρίζει ότι το κόμμα του είναι εδώ και καιρό στα αζήτητα και η συμμετοχή του στην κυβέρνηση θα βαστήξει το σωληνάκι που το κρατάει τεχνητά στη ζωή. Ή ότι ο ίδιος και το κόμμα του κρύβουν τόσους σκελετούς στο ντουλάπι που κάθε προσπάθεια ανυπακοής στις βουλές των εγχώριων και ευρωπαϊκών αφεντικών του θα είχε ποινικές επιπτώσεις; Διαλέγετε και παίρνετε.
Αλλά όλα αυτά αφορούν τον κ. Σαμαρά, τον κ. Κουβέλη και τον κ. Βενιζέλο. Τους εργαζόμενους, την κοινωνία, το 99% του λαού αυτής της χώρας αφορά ότι οι επόμενες εκλογές θα κρίνουν το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους για τις επόμενες δεκαετίες. Η τελική αναμέτρηση έφθασε και το διακύβευμα παραμένει το ίδιο: ή αυτοί ή εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου