Που θα κάτσει η μπίλια;

“ Πολιτικά κόμματα – απομεινάρια του χθες εμποτισμένα με την πελατειακή αντίληψη εννοιών Κράτους – πολίτη και της λογικής “Κράτος – λάφυρο” αδυνατούν ή ακριβέστερα αρνούνται να δεχτούν ότι ο χρόνος τους τελείωσε.  ”

Φαίνεται και είναι πια κωμικοτραγικό αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορούσαν πριν έναν χρόνο την αξιωματική αντιπολίτευση για λογικές πόκερ και ζαριάς κάνουν ακριβώς αυτό που χλεύαζαν.

Έκαναν τους μικροκομματικούς τους υπολογισμούς και είδαν ότι… το σενάριο εκλογών θα ήταν ολοκληρωτικά καταστροφικό για τους ίδιους και όχι για τη χώρα όπως διατυμπάνιζαν.

Του Κώστα Καπνίση

Σε μια ατελείωτη πλην σημαδεμένη παρτίδα κακοπαιγμένου πόκερ διάλεξαν πλευρά. Αποφάσισαν να κρατήσουν την εξουσία για τον εαυτό τους και επεφύλαξαν για τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού την απόλυτη εξαθλίωση. Τα νέα μέτρα και το νέο Μνημόνιο είναι προ των πυλών.Το φανέρωσε το περίφημο «δίκαιο» φορολογικό νομοσχέδιο που όλο τον χειμώνα το έκλωθαν και το έκρυβαν για να μη τους το ματιάσουν ή για να μη το αντιγράψει ο «κακός» και «λαϊκιστής» ΣΥΡΙΖΑ. Η «δικαιοσύνη» τους μίλησε για άλλη μια φορά. Όσοι είναι άνεργοι ή ημιαπασχολούμενοι ή έχουν μια μικρή επιχείρηση ανάγονται εκ νέου στον εχθρό της πατρίδας ή της δικής τους ερμηνείας για το τι είναι πατρίδα που υπηρετούν πιστά. Είναι άλλωστε γνωστή η αντίληψή τους για το ποια είναι η «υγιής» επιχειρηματικότητα που είναι το «μέλλον» της χώρας.

Η πρόσφατη απόδειξη ήταν άλλη μια συνάντηση «κορυφής» με τέτοιους «υγιείς» επιχειρηματίες όπου και τους επιβράβευσαν για όλα όσα «πολύτιμα» συνεισέφεραν στον τόπο τα τελευταία είκοσι χρόνια. Προφανώς το να διαλύσουν τα όποια εργασιακά δικαιώματα είχαν απομείνει όρθια ήταν ένα από τα δωράκια τούτης της κυβέρνησης. Παλαιότερες κυβερνήσεις της τελευταίας εικοσαετίας σε συνεργασία με τον τραπεζικό κλάδο φρόντισαν να τους δανειοδοτήσουν μέχρι σκασμού για να επενδύσουν αυτοί οι «πατριώτες» προκειμένου να επεκτείνουν τις επιχειρήσεις τους, να δημιουργήσουν βιώσιμες θέσεις εργασίας και να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία. Το «ευχαριστώ» τους ήταν οι μαζικές απολύσεις, οι εικονικές πλην νομιμότατες «πτωχεύσεις» τους αλλά και η μεταφορά της έδρας των επιχειρήσεών τους στο εξωτερικό. Αυτή είναι η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται για το «καλό» της πατρίδας πάνω από όλα.

Την ίδια στιγμή μιλούν για μεγάλες επενδύσεις, λιβανίζουν την ιδιωτική πρωτοβουλία αλλά οι όποιες «επενδύσεις» είτε έχουν καταρρεύσει είτε προέρχονται από τον δημόσιο τομέα ξένων χωρών. Ποιες αλήθεια είναι οι ξένες εταιρείες οι οποίες όλο έρχονται και όλο σκαλώνουν ή συναντούν εμπόδια στον δρόμο; Ποιος ξένος μα και Έλληνας ιδιώτης επενδυτής θα τολμήσει να βάλει έστω και ένα ευρώ σε μια χώρα στην οποία τα καρτέλ και οι συμμορίες κάνουν πάρτι; Η χώρα πλέον θυμίζει Μπανανία και όχι μια χώρα δυτικού τύπου. Η κατάσταση έχει αρχίσει πια να εκνευρίζει ακόμα και τους μεγαλύτερους θιασώτες του καπιταλισμού. Ακόμα και προηγμένες χώρες δυτικού τύπου έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά με τα όσα τραγελαφικά βλέπουν να εκτυλίσσονται στην Ελλάδα. Έχει άλλωστε γραφτεί και ειπωθεί πολλές φορές και ίσως όχι άδικα ότι αυτό που επικρατεί στη χώρα δεν είναι καπιταλισμός αλλά κατσαπλιαδισμός.

Πολιτικά κόμματα – απομεινάρια του χθες εμποτισμένα με την πελατειακή αντίληψη εννοιών Κράτους – πολίτη και της λογικής Κράτος – λάφυρο αδυνατούν ή ακριβέστερα αρνούνται να δεχτούν ότι ο χρόνος τους τελείωσε. Όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τους έλεγε «Τελειώσατε. Καληνύχτα σας» εκείνοι πεισματικά επεδίδοντο σε επικοινωνιακά παίγνια επιπέδου νηπιακής ηλικίας και συμπεριφοράς. Έφτασαν μέχρι εδώ τη χώρα και τους πολίτες και συνεχίζουν να ασχολούνται με την εικόνα τους και μόνον. Βαφτίζουν εθνικό το προσωπικό τους συμφέρον και τίποτε παραπάνω. Είναι δήμιοι της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων και βιαστές της κοινής λογικής και αυτοπροσδιορίζονται ως «σωτήρες». Η αλήθεια βέβαια είναι ότι κανείς πια δεν τους πιστεύει. Από την άλλη μεριά όμως μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας τους φοβάται ή τουλάχιστον αυτό της έμαθαν. Να τους φοβάται.

Αρκετοί είναι όσοι υποστηρίζουν ότι μπροστά στην επικείμενη πτώση τους, την οποία βλέπουν και οι ίδιοι είναι ικανοί από εκδικητικότητα να κάνουν τα πάντα. Είναι αδίστακτοι. Δεν έχουν καμιά αναστολή να τιμωρήσουν τους πολίτες προκαλώντας μια εθνική καταστροφή. Ένα πρωτόφαντο κυβερνητικό συνονθύλευμα εθελόδουλο, μοιραίο και άβουλο κρατά τις τύχες της χώρας την πλέον κρίσιμη στιγμή. Ετοιμάζονται για νέα μέτρα που θα δώσουν τη χαριστική βολή σε μια κοινωνία που έτσι και αλλιώς σβήνει. Παίζουν πάλι μπροστά στα μάτια όλων και μάλιστα με έναν ξεδιάντροπο και χυδαίο τρόπο άλλο ένα στημένο «θρίλερ» της δόσης ή της δόσης των δόσεων. Ο κόσμος όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και αλλού τους έχει πια πάρει χαμπάρι. Οι περισσότεροι έγκυροι οικονομικοί αναλυτές μιλούν για κανονικό τούτη τη φορά κούρεμα του χρέους αλλά η ελληνική κυβέρνηση μαζί με τη γερμανική (τι σύμπτωση αλήθεια) είναι οι μόνες που δεν κάνουν καν κουβέντα για αυτό. Κι όμως αυτά τα «καλά» και υπάκουα παιδιά κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς τη «δόση» τους.

Ποιον αλήθεια απειλούν; Τους ίδιους; Ποιον αλήθεια νομίζουν πως φοβίζουν και τρομοκρατούν; Οι επόμενοι τρεις μήνες θα είναι αυτοί που θα ανοίξουν τις πύλες της κόλασης αν αυτή η αρρωστημένη και διαστροφική κατάσταση συνεχιστεί. Οι διεθνείς εξελίξεις είναι ραγδαίες. Η κυβέρνηση της Πορτογαλίας ήδη βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Το έργο πάλι γνωστό. Οι Γερμανοί θεωρούν και εκεί τις εκλογές «καταστροφικές». Προφανώς οι κάστες αυτών των αλαλαζόντων Αλλαρίχων – νεοφιλελεύθερων που έχουν αλώσει την άλλοτε Ευρώπη των λαών, του Διαφωτισμού και της Δημοκρατίας, είναι έτοιμες να καταργήσουν άπαξ και δια παντός σε μια επόμενη Σύνοδο «Κορυφής» και την εκλογική διαδικασία για να δρουν ανενόχλητοι.

 

Η Ευρώπη οδεύει με γοργό βηματισμό προς τον Μεσαίωνα. Το κατάμαυρο σκοτάδι τους είναι σήμα κατατεθέν. Οι στρατιές της νέας ακροδεξιάς που καλά μελετημένα έχουν προετοιμάσει τα τελευταία χρόνια και έχουν εγκαθιδρύσει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες σε ποσοστά γύρω στο 20% είναι έτοιμες να ξεχυθούν στους δρόμους της ευρωπαϊκής ηπείρου για να μακελέψουν τους λαούς και να υπερασπιστούν με νύχια και με δόντια τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό. Προς το παρόν δείχνουν τα δόντια τους και περιμένουν κρυμμένοι στα σκοτάδια. Εκεί που πάντα ήταν κρυπτόμενοι. Πρωτεργάτης και ενορχηστρωτής για τρίτη φορά μέσα σε 100 χρόνια είναι η Γερμανία. Που θα κάτσει αυτή τη φορά η μπίλια; Βρισκόμαστε πια στον 21ο αιώνα. Ούτε στον Μεσαίωνα μα ούτε και στον 20ο αιώνα.

Οι λαοί της Ευρώπης καλούνται και πάλι να δώσουν την απάντησή τους. Η Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια έγινε το πειραματόζωο. Μπορεί να γίνει και η απαρχή θετικών και ιδιαίτερα αισιόδοξων εξελίξεων που θα ανάψουν τη σπίθα της ελπίδας. Μια κυβέρνηση της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης της Αριστεράς η οποία θα πορευτεί μαζί με έναν αποφασισμένο για λευτεριά και αξιοπρέπεια λαό είναι μια καλή αρχή και ένα καλό κίνητρο για τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης που θα αναθαρρήσουν. Ιστορικά άλλωστε η Ελλάδα απέδειξε έμπρακτα στον Β’ ΠΠ ότι οι δυνάμεις του Άξονα δεν ήταν ανίκητες.

Η ώρα του προσκλητηρίου και της συμπαράταξης των υγιών, δημοκρατικών και προοδευτικών είναι τώρα. Άλλος χρόνος δεν υπάρχει. Αν πραγματικά οι ευρωπαϊκοί λαοί θέλουν να ξαναπάρουν στα χέρια τους τις τύχες της Ευρώπης και να μην αφανιστούν ή να ζήσουν ως ανδράποδα οφείλουν τώρα να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν αυτό που τους ανήκει αλλά μόνο με αγώνες κατακτάται. Την ίδια την Δημοκρατία και ότι καλό από αυτή απορρέει…

paganeli