Θλιβερή τούμπα

Αν παρακολουθήσετε τις τελευταίες συνεντεύξεις του Νίκου Μιχαλολιάκου θα διαπιστώσετε ότι δεν έχει δα και κανένα μεγάλο πρόβλημα για να τοποθετηθεί ως προς το Ολοκαύτωμα. Μπορεί, βέβαια, να μην αποδέχεται απολύτως τον χαρακτηρισμό καθώς εκτιμά ότι τα νούμερα είναι υπερβολικά. Επίσης, δεν θεωρεί ότι επρόκειτο για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας - «κατά των Εβραίων ήταν, δεν σκοτώθηκαν και Περουβιανοί». Αλλά, τέλος πάντων, παραδέχεται ότι κάτι έγινε και τολμά να αποκαλέσει τον Χίτλερ «εγκληματία πολέμου» - «όπως βέβαια ήταν ο Τσόρτσιλ, ο Ρούσβελτ και ο Στάλιν.». Εννοείται ότι αποκηρύσσει τον ναζισμό και τα ομοειδή κόμματα της Γερμανίας. Παρεμπιπτόντως, δηλώνει «αντισιωνιστής», αλλά όχι «αντισημίτης». Στο τέλος λέει ότι δεν μπορείς να ασχολείσαι με το Ολοκαύτωμα όταν ο ελληνικός λαός πεινάει. Και τι είναι πιο σημαντικό από την πείνα του ελληνικού λαού; Τίποτα. Και ο Τράγκας πάντα συνεχίζει παρακάτω. (Αν θέλετε να δείτε...)
Λογικά στη Βουλή θα εμφανιστούν τρία κείμενα υπό τη μορφή αντιρατσιστικής νομοθετικής πρωτοβουλίας. Και καλό θα ήταν κάποια στιγμή να τα δούμε το ένα δίπλα στο άλλο, όπως δημοσιεύονται τα συγκριτικά test drive. Ας πούμε πόσες γενοκτονίες καλύπτει το καθένα, τι προβλέπεται για λέξεις-κλειδιά και πάει λέγοντας. Ανάμεσα σε αυτά θα βρίσκεται και η προσαρμοσμένη -tailor made, που λένε στα νησιά μας- παρέμβαση της Ν.Δ., η οποία θα αναφέρεται στο Ολοκαύτωμα και στον ναζισμό. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ακούσει δημοσίως χρυσαυγίτη να προσβάλλει το Ολοκαύτωμα. Επίσης, έχω καιρό να τους δω σε ναζιστικό χαιρετισμό. Δεν έχουν πρόβλημα να τα κρατούν αυτά για τον εαυτό τους και τον καθρέφτη τους. Εν τέλει, σημασία δεν έχει να κάνεις σαπούνι τους Εβραίους, αλλά τα κομμούνια.
Ναι, το πράγμα είναι τόσο γελοίο, όσο δείχνει. Η κυβέρνηση θα προωθήσει μία λύση που υπαγορεύεται από τα απαξιωτικά βλέμματα της Δύσης. Θα διώκεται η φιλοναζιστική στάση, μόνο που δεν υπάρχει κανένας για να την υιοθετήσει - δεν νομίζω ότι θα δούμε σύντομα σβάστικες από τη Χρυσή Αυγή. Επίσης, θα διώκεται η προσβολή ή η άρνηση του Ολοκαυτώματος, όταν στην ουσία ουδείς ασχολείται με αυτό.
Δεν ξέρω αν πρόκειται για ολίσθημα ή για μία θλιβερή τούμπα. Όμως η στάση του πρωθυπουργού απέναντι στο θέμα είναι αυτοκτονική. Ο Σαμαράς θα μπορούσε να διεκδικήσει τον ρόλο ενός αστού ηγέτη που εξασφάλισε την παραμονή της χώρας στην ευρωπαϊκή σφαίρα, υιοθετώντας πολιτική φιλοσοφία και πρακτική διαποτισμένες από σύγχρονο, φιλελεύθερο πνεύμα. Ακόμα και αν δεν είναι έτσι, είχε το δικαίωμα να εγείρει βλέψεις. Και τι κάνει; Ξοδεύει πολιτικό κεφάλαιο για να ποντάρει στην παλαιοκομματική αντίληψη της Δεξιάς, όπου η συνοχή κατακτάται όχι δια της σύνθεσης, αλλά με τον διαχωρισμό, ενίοτε και με το μίσος. Η χώρα έχασε την ευκαιρία να αποκτήσει ένα σύγχρονο πλαίσιο, συμβατό με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Δεν εξέπεμψε ένα ισχυρό, κυρίως συμβολικό, μήνυμα. Και όλα αυτά γιατί; Επειδή στην κυβέρνηση δεν θέλουν να τρομάξουν τη σάρκα από τη σάρκα τους που βρήκε καταφυγή στα άκρα. Πόσο κοντόφθαλμο...
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
 Κώστας Γιαννακίδης
protagon