Ο Σόϊμπλε, ο Βούρτσης, ο Φούχτελ και το παιδομάζωμα…

Ένα από τα βασικά κόλπα της Γκεμπελικής προπαγάνδας, που εφαρμόζεται κατά κόρον στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια, είναι ο βομβαρδισμός της κοινής γνώμης με πληθώρα πληροφοριών.

Πληροφορίες σημαντικές και ασήμαντες, αληθινές και ψευδείς, συγκλίνουσες και αντιφατικές, χρήσιμες και άχρηστες κατακλύζουν τα μέσα ενημέρωσης. Σερβιριζόμενες με τρόπο, που να συσκοτίζουν, να παραπλανούν και να αφήνουν μια μπερδεμένη και αβέβαιη εικόνα στον ενδιαφερόμενο.

Και βεβαίως πάντα καμιά είδηση δεν είναι…ολοκληρωμένη. Καμιά πληροφορία δεν είναι πλήρης. Τουναντίον τα θέματα τεμαχίζονται και επιμελώς τμήματα του ίδιου ζητήματος παρουσιάζονται ξεχωριστά, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές σε διαφορετικές θεματολογίες, ώστε ο πολίτης να μη μπορεί ποτέ να έχει την εικόνα του δάσους, αλλά να χάνεται σε ατελείωτες περιπλανήσεις από δένδρο σε δένδρο. Να έχει μεγεθύνσεις από διάφορες λεπτομέρειες του πίνακα, αλλά ποτέ μια γενική άποψη της εικόνας.

Έτσι για τον πολίτη που επιθυμεί να είναι ορθά ενημερωμένος για ότι τον ενδιαφέρει και τον αφορά, η ανεύρεση της ολοκληρωμένης αληθινής πληροφορίας καταντά ένα πραγματικό κυνήγι θησαυρού στον σκουπιδότοπο των Ελληνικών και όχι μόνο ΜΜΕ. Ένα ιδιότυπο βασανιστικό παζλ, όπου χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια και οξυδέρκεια, προκειμένου να μαζέψει τις διάφορες ψηφίδες, να τις αξιολογήσει, να τις κατηγοριοποιήσει, να τις συνδυάσει και να δημιουργήσει τελικά το πλήρες περιεχόμενο ενός θέματος.

Ένα τέτοιο κλασικό παράδειγμα αποτελεί και το θέμα της όψιμης μεταστροφής του κ Σόϊμπλε, ο οποίος ξαφνικά ψυχοπονέθηκε για τη «χαμένη γενιά του Ευρωπαϊκού Νότου».

Η είδηση πέρασε στην κοινή γνώμη περίπου σαν μια θεία επιφοίτηση, που έκανε τον κο Σόϊμπλε να αναβλέψει και από σκληρός και άτεγκτος διώκτης του διεφθαρμένου, τεμπέλικου και φιλήδονου Ευρωπαϊκού Νότου, να μετατραπεί εν μια στιγμή σε φιλεύσπλαχνο διάκονο της χειμαζόμενης από την ανεργία νεολαίας .

Και ενώ μέχρι χθες δήλωνε σε όλους τους τόνους ότι ο Γερμανός φορολογούμενος δεν μπορεί να πληρώνει τους τεμπέληδες εταίρους, αποφάσισε να ζητήσει από τη Κρατική αναπτυξιακή τράπεζα να επιδοτήσει προγράμματα για μικρομεσαίους στην Ισπανία και στη συνέχεια στις υπόλοιπες αποικιοκρατούμενες περιοχές.

Προηγουμένως σε μια άλλη έκρηξη «ευαισθησίας», ο ίδιος κύριος είχε επιπλήξει δημοσίως την Κομισιόν και την λοιπή Ευρωπαϊκή γραφειοκρατία για την ασύγγνωστη ολιγωρία της στην εφαρμογή αποφασισμένων προγραμμάτων καταπολέμησης της ανεργίας στο Νότο.

Ακόμη και οι πλέον δύσπιστες αναλύσεις γύρω από τις αήθεις αυτές δηλώσεις του Γερμανού Υπουργού οικονομικών δεν υπερέβησαν την άποψη ότι ο κος Σόιμπλε εν όψει Γερμανικών εκλογών επεχείρησε να γλυκάνει το προφίλ της Γερμανικής Καγκελαρίας, που ήδη έχει γίνει τόσο αντιπαθής στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε τα απόνερα της αντιπάθειας έχουν αρχίσει να επηρεάζουν τον μέσο Γερμανό ψηφοφόρο.

Οι πλέον υποψιασμένοι σκέφθηκαν ότι ο Τσάρος της Γερμανικής Οικονομίας σκέφθηκε ένα ακόμη τρικ κερδοφορίας για τις Γερμανικές τράπεζες, παρέχοντας με το αζημίωτο ρευστότητα στις διψασμένες επιχειρήσεις των PIGS.

Και κάπου εκεί τελείωσαν οι πολιτικές

(ψυχ)αναλύσεις.

Μετά από λίγα εικοσιτετράωρα έσκασε το φιάσκο του Ελληνικού Υπουργείου Εργασίας. 

Το οποίο Υπουργείο αφού είχε βομβαρδίσει με τόνους αισιοδοξίας και κυβερνητικής περιαυτολογίας τους δυστυχείς ανέργους περί τεράστιου επιδοτούμενου από την ΕΕ προγράμματος. Αφού επί εβδομάδες τα σεσημασμένα παπαγαλάκια παρηγορούσαν την κοινή γνώμη με απείρου κάλλους παραμύθια για την επί θύραις επιστροφή στην απασχόληση εκατοντάδων χιλιάδων λιμοκτονούντων. Μας πληροφόρησε αιφνιδίως, με μια απλή, απέριττη σεμνή ανακοίνωση, ότι το περί ού η πανήγυρης πρόγραμμα δεν έτυχε ποτέ εγκρίσεως από την Κομισιόν. Κατά  δήλωση των εκπροσώπων της Κομισιόν τέτοιο πρόγραμμα δεν είναι συμβατό με τα σχέδια της Κομισιόν αφήνοντας να εννοηθεί ότι ουδέποτε η Ελληνική Κυβέρνηση είχε μπει στον κόπο να εξετάσει τέτοιες «λεπτομέρειες» προτού παίξει μπιλιάρδο στην ψυχολογία χιλιάδων αναξιοπαθούντων οικογενειών….

Η  περίπτωση λοιπόν του κου Σόϊμπλε και του κου Βούρτση είναι φαινομενικά ασύνδετες. 

Και θα μπορούσαν να παραμείνουν έτσι στο διηνεκές, εάν δεν μεσολαβούσε ο κος Φούχτελ.

Όπως λέει μια πολύ γνωστή ελληνική παροιμία «από μικρό και από χαζό μαθαίνεις την αλήθεια».

Ο κος Φούχτελ προφανώς δεν είναι χαζός. Αντίθετα μπορεί να θεωρηθεί πανέξυπνος, αφού σε ελάχιστο χρόνο έχει παραμυθιάσει δεκάδες άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και όχι μόνο.Είναι όμως μικρός συγκρινόμενος με τον κο Σόϊμπλε τον τιτανομέγιστο αυτό αστέρα του παγκόσμιου πολιτικο-οικονομικού στερεώματος.

Για να προσφερθεί σε νέους η δυαδική επαγγελματική κατάρτιση σύμφωνα με το γερμανικό πρότυπο, «η Γερμανία διαθέτει πολλές διαθέσιμες θέσεις σε σχολές μαθητείας και επιθυμεί να καλυφθούν από νέους που προέρχονται από την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία» ανακοίνωσε ο κος Φούχτελ σε ημερίδα του Δημαρχείου Θεσσαλονίκης. Και όπως ο ίδιος διευκρίνισε ότι τα προγράμματα αυτά θα χρηματοδοτηθούν από ποσό 6 δις ευρώ, που θα διαθέσει η ΕΕ.

Χάρη σ’ αυτές τις κατατοπιστικές πληροφορίες η σύνθεση του παζλ μπορεί πλέον αβίαστα να ολοκληρωθεί.

Κατ’ αρχήν καμία επιφοίτηση και καμία αλλαγή νοοτροπίας δεν προέκυψε στον κο Σόϊμπλε. Ο κος Σόιμπλε ευφυής υπηρέτης επιχειρηματικών, τραπεζικών και λοιπών κερδοσκοπικών Γερμανικών συμφερόντων ανεζήτησε και ανεύρε για πολλοστή φορά ευκαιρίες κέρδους για τους ομίλους, που εξυπηρετεί.

Συνέλαβε κατ’ αρχήν την φαεινή ιδέα ενίσχυσης της κερδοφορίας των Γερμανικών τραπεζών μέσω δανεισμού μικρομεσαίων επιχειρήσεων του Ευρωπαϊκού Νότου, αυτονοήτως με επιτόκια πολλαπλάσια από αυτά που οι Γερμανικές τράπεζες χρεώνουν στις Γερμανικές επιχειρήσεις.

Έτσι με ένα σμπάρο ο κος Σόιμπλε στοχεύει πολλά τρυγόνια.. Κέρδη για τις Γερμανικές τράπεζες. Υποδούλωση των επιχειρήσεων του Νότου στο γερμανικό τραπεζικό κύκλωμα για πολλά χρόνια. Έλεγχο της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων του Νότου με το εργαλείο της διαφοράς επιτοκίων, ώστε οι Γερμανικές επιχειρήσεις να διατηρούν εσαεί ένα συντριπτικό πλεονέκτημα.

Παράλληλα όμως αυτός ο Γκουρού της σύγχρονης αποικιοκρατίας με την αδηφάγο μανία, που τον χαρακτηρίζει, αποφάσισε ότι και από τα κονδύλια  της ΕΕ για τον περιορισμό της ανεργίας η Γερμανία και οι Γερμανικές επιχειρήσεις θα έπρεπε να κατασπαράξουν την μερίδα του λέοντος.

Αυτό περιέγραψε ουσιαστικά εν τη αφελεία του ή ίσως εν τη αναιδεία του ο κος Φούχτελ.

Η Γερμανία, όχι η Ελλάδα ή οι λοιπές μαστιζόμενες από την ανεργία χώρες του Νότου, θα είναι εκείνη που θα διοργανώσει τις δράσεις των σχετικών προγραμμάτων, άρα θα εισπράξει είτε ως χώρα είτε ως επιχειρήσεις τα σχετικά κονδύλια. Διότι δήθεν αυτή διαθέτει τα σύγχρονα επαγγελματικά πρότυπα και διότι εξ άλλου οι «κατηρτισμένοι» επαγγελματίες του ευρωπαϊκού μέλλοντος οφείλουν να μάθουν την Γερμανική (αυτοκρατορική) γλώσσα.

Και εδώ βεβαίως τα «τρυγόνια» είναι πολλά. Εκτός από το ζεστό χρήμα της ΕΕ που θα τονώσει την ήδη σε υφεσιακή τροχιά Γερμανική οικονομία, εκτός από την καταναγκαστική εκμάθηση της γερμανικής σε χιλιάδες Ευρωπαίους νέους, οι γερμανικές επιχειρήσεις θα έχουν την ευκαιρία να τρυγήσουν τον ανθό της Ευρωπαϊκής επιστημονικής και εν γένει παραγωγικής ικανότητας.

Διότι είναι αυτονόητο ότι μετά το τέλος της «κατάρτισης» θα έχουν την δυνατότητα να κρατούν τους αρίστους επωφελούμενες από τις μορφωτικές και λοιπές ικανότητές τους και αποκτώντας έτσι ανέξοδα ένα ακόμη ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των επιχειρήσεων του Νότου, που θα περιορίζονται στην απασχόληση των εργαζομένων, που δεν θα ενδιαφέρουν τους επικυρίαρχους.

Πρόκειται για μια πεντακάθαρη μορφή “παιδομαζώματος” με όρους σύγχρονης νεοαποικιοκρατίας…

Κάπου εκεί η Κομισιόν ανακάλυψε ότι το Ελληνικό πρόγραμμα είναι «ασύμβατο», ενώ το Γερμανικό απολύτως συμβατό και κάπως έτσι ναυάγησαν τα μεγαλόπνοα σενάρια του κου Βούρτση…

Άυτή λοιπόν είναι η πραγματικότητα. 

Ο κος Σόϊμπλε δεν «αλλαξοπίστησε», όπως τεχνηέντως και ο ίδιος και η κατά τόπους ενορχηστρωμένη προπαγάνδα επεχείρησε να μας πείσει.

Αντιθέτως έστησε άλλη μία πλεκτάνη που θα εξασφαλίσει εξάρτηση των επιχειρήσεων του Νότου από τις Γερμανικές τράπεζες.

Υψηλότερα επιτόκια, που θα αποφέρουν μεγαλύτερα κέρδη στις τράπεζες, αλλά και ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στις δανειζόμενες με χαμηλότερο επιτόκιο γερμανικές επιχειρήσεις.

 Λεόντεια αφαίμαξη των κοινοτικών κονδυλίων, που θα τονώσει την ελλειμματική γερμανική οικονομία.

Ενίσχυση των γερμανικών επιχειρήσεων με τα κονδύλια «κατάρτισης» και επάνδρωσή τους με ότι καλύτερο στελεχιακό δυναμικό διαθέτει η Ευρώπη αυτή την περίοδο. Καταναγκαστική ταχεία εκμάθηση της γερμανικής σε χιλιάδες υψηλού επιπέδου ευρωπαίους πολίτες.

Αυτή επομένως είναι η μεγάλη εικόνα, που κρύβεται με τον τεμαχισμό της πληροφορίας και την δέουσα μιντιακή κοπτοραπτική…

Πρακτικό συμπέρασμα;

Ο πολίτης που επιθυμεί να έχει την πραγματική εικόνα χρειάζεται να απορρίπτει εκ προοιμίου την επίσημη εκδοχή των γεγονότων που τεχνηέντως σερβίρουν οι «έγκυροι και έγκριτοι» δημοσιογράφοι. Να αναζητά πληροφορίες δεύτερης και τρίτης διαλογής. Και τέλος να τις αξιολογεί και να τις συνδυάζει βρίσκοντας την εσωτερική σχέση, που τις συνδέει.

Πρόκειται σίγουρα για μπελαλίδικη δουλειά.

 Είναι όμως ό μόνος τρόπος για να αποφύγει να πιαστεί κορόιδο, από κατεστημένα κυκλώματα. Κυκλώματα που απαρτίζονται κατά τεκμήριο από άτομα μειωμένης ευφυΐας, εκπαιδευμένα όμως να ταΐζουν συστηματικά τις σοκαρισμένες κοινωνίες του Ευρωπαϊκού Νότου με τόνους Γκεμπελικής προπαγάνδας. Σε καθημερινή βάση….

 choricos