Το αφεντικό τρελάθηκε !!!

Να διευκρινίσω τρία πράγματα:

α) Δεν αποκαλώ εγώ «αφεντικό» τον Αντώνη Σαμαρά, αλλά ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, Στέλιος Σταυρίδης, ο οποίος δήλωσε ότι «Ο Σαμαράς είναι το πιο σκληρό αφεντικό για το οποίο έχω δουλέψει ποτέ».

β) Όταν το Κράτος πουλάει μια μονοπωλιακή επιχείρησή του, δεν καταργείται το μονοπώλιο, απλώς γίνεται ιδιωτικό.

γ) Η φάρσα της Επιτροπής Ανταγωνισμού που έχει ως στόχο τη «Διατήρηση ή αποκατάσταση της υγιούς ανταγωνιστικής δομής της αγοράς» και χρησιμοποιεί ως μέσο την «Καταπολέμηση των πρακτικών που περιορίζουν ή νοθεύουν τον ανταγωνισμό και καταλήγουν σε βλάβη των καταναλωτών» γίνεται ακόμη χειρότερη όταν σκεφτείς το καρτέλ των τραπεζών και πόσο αυτό…λειτούργησε «υπέρ» των καταναλωτών.

Το αφεντικό, λοιπόν, πουλάει αν και στην ουσία χαρίζει. Το αφεντικό καλεί επενδυτές, όχι για να δημιουργήσουν ή να κατασκευάσουν, αλλά να πάρουν τα έτοιμα. Το θέμα είναι, ποια είναι αυτά τα έτοιμα.

Πρόκειται για υποδομές! Είτε του ΟΠΑΠ, είτε της ΔΕΗ, είτε της ΕΥΔΑΠ είτε ό,τι άλλο χαρίζεται. Υποδομές που χρυσοπληρώσαμε οι φορολογούμενοι. Υποδομές που φτιάχτηκαν και με χρήματα της Ε.Ε., τα οποία αντιστοιχούσαν ξεχωριστά στον κάθε πολίτη αυτής της χώρας.

Υποδομές που επίσης χρυσοπληρώσαμε, είναι τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και οι δρόμοι. Κι αυτά πωλούνται ή μάλλον χαρίζονται. Δεν ξέρω σε ποιους. Ούτε θα μάθουμε. Μπροστά θα υπάρχει πάντα ένα ελληνικό όνομα για βιτρίνα κι από πίσω διάφορα funds που δεν ξέρουμε ούτε σε ποιον ανήκουν, ούτε την αξιοπιστία τους. Βασικά, το πρόβλημα είναι ότι όταν παρατήσουν ρημαγμένες μια μέρα τις υποδομές που χρυσοπληρώσαμε, δε θα υπάρχει κάποιος να του ζητηθούν ευθύνες. Απλώς θα κληθούμε να ξαναχρυσοπληρώσουμε τις υποδομές για να έχουμε νερό να πιούμε.

Θα μου πείτε «και τι έγινε που ξέρουμε τον ιδιοκτήτη του ΟΤΕ;». Θα σας πω «σωστό κι αυτό». Μήπως δεν εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις υποδομές που εμείς είχαμε χρυσοπληρώσει για να δημιουργηθούν; Όλα τ’ αφεντικά σε αυτή τη χώρα ήταν πάντα τρελά και μοίραζαν με το άλλοθι της κατάργησης του μονοπωλίου. Καμία διαφωνία ως προς αυτό.

Έτσι δε χαρίστηκε η Ολυμπιακή; Είδατε εσείς κάποιο μονοπώλιο να καταργείται; Ένα ιδιότυπο καρτέλ δύο αεροπορικών εταιρειών δημιουργήθηκε, το οποίο θέλει να μετατραπεί επίσημα σε μονοπώλιο, αλλά η Κομισιόν επιμένει να κρατηθούν τα προσχήματα για τα μάτια του κόσμου όπως μπορείτε να θυμηθείτε διαβάζοντας εδώ.

Όσο για τις τράπεζες, εκεί θα γίνει το μεγάλο γλέντι. Δύο πρέπει να απομείνουν. Η ALPHA και η ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Πριν εξαγοραστούν κι αυτές από κάποιο γερμανικό κολοσσό. Με δύο τράπεζες, τι ανταγωνισμός να δημιουργηθεί στα επιτόκια; Η τοκογλυφία επιτέλους θα αγιοποιηθεί και θα φορέσει το φωτοστέφανο του «υγιούς τραπεζικού τομέα».

Όλα τ’ αφεντικά της Ελλάδας ήταν τρελά. Όμως αυτό το αφεντικό είναι το πιο τρελό απ’ όλα. Θεωρεί επιτυχία του να χαρίσει ό,τι χρυσοπληρώσαμε οι πολίτες για να κατασκευαστεί. Θεωρεί επιτυχία του να δημιουργούνται ιδιωτικά μονοπώλια. Θεωρεί επιτυχία του ν’ αναρωτιέται ο Έλληνας γιατί πρέπει να πληρώνει ξανά και ξανά για να χρησιμοποιεί υποδομές που κατασκευάστηκαν με τους φόρους του.

Παρ’ όλα αυτά, καλείται να πληρώσει κι άλλους, μεγαλύτερους φόρους. Δίχως να γνωρίζει το λόγο. Δίχως να απολαμβάνει την ανταποδοτικότητα των φόρων. Γιατί, αυτό το αφεντικό είναι ταυτόχρονα και μπράβος. Αν δεν πληρώσεις, θα σου κάψει το σπίτι. Ή έστω θα στο πάρει. Δεν είναι κυβέρνηση, είναι συμμορία. Πουλάει ύδωρ και γη. Παραδίδει μεταλλεία, βαφτίζοντάς το επιτυχία ενώ τα ταυτόχρονα υποκρίνεται πως δε γνωρίζει τη σημερινή διεθνή πραγματικότητα στο χώρο.

Αυτή είναι η αλήθεια και κάθε «ναι μεν, αλλά…» είναι άλλοθι για τη σιωπή μας που γίνεται όλο και πιο συνένοχη κάθε μέρα που περνά από πάνω μας.

kartesios