Του Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ
Υπάρχει κάτι θλιβερό στην έκπτωση των ισχυρών που τα χάνουν ξαφνικά όλα και βρίσκονται ξυλάρμενοι στο έλεος της ιστορίας και της φτώχειας. Και προκαλεί οίκτο στους οικτίρμονες και γέλιο στους ανοικτίρμονες ο τρόπος με τον οποίο πολλές φορές ο έκπτωτοι αντιμετωπίζουν τον ξεπεσμό τους -αρνούνται να αποδεχτούν τη σκληρή πραγματικότητα, εξακολουθούν να συμπεριφέρονται όπως πριν, μπαλώνουν τις στολές του μεγαλείου τους και ονειρεύονται να κερδίσουν πάλι αυτό που τους άρπαξαν οι σφετεριστές.
Η ιστορία και η λογοτεχνία βρίθουν από παραδείγματα. Γάλλοι αριστοκράτες που αναγκάστηκαν να το σκάσουν
ξεβράκωτοι για να γλιτώσουν από τους ξεβράκωτους, Ρώσοι πρίγκιπες που η επανάσταση τους κατάντησε θυρωρούς, πλούσιοι που επτώχευσαν και επείνασαν -κι όμως εξακολουθούσαν να ζουν στην κοσμάρα τους. Διότι ως γνωστό η συνείδηση καθυστερεί σε σχέση με την πραγματικότητα -ενίοτε μάλιστα τα στυλώνει τελείως. Και θύματα αυτής της καθυστέρησης δεν πέφτουν μόνο φτωχοί τω πνεύματι, αλλά και πλούσιοι σε πτυχία και φιλοδοξίες.
Πάρτε για παράδειγμα τον Ευάγγελο Βενιζέλο: Εμείς είμαστε ένα κόμμα που έχει πέσει κοινοβουλευτικά και εκλογικά, είπε στην τελευταία συνεδρίαση του πολιτικού του συμβουλίου. Εκφράζουμε όμως μια παράταξη και έχουμε συνείδηση μεγάλου κόμματος και δεν θέλουμε να εγκλωβιστούμε σε ένα ρόλο ο οποίος είναι δεύτερος ή τρίτος. Είχαμε δηλαδή θυρωρούς με συνείδηση φεουδάρχη. Πόρνες με συνείδηση κόμισσας. Τώρα αποκτήσαμε κι ένα μικρό κόμμα με συνείδηση μεγάλου κόμματος. Το οποίο μάλιστα δεν εγκλωβίζεται σε δεύτερους και τρίτους ρόλους -ας ήταν τρίτο στις προηγούμενες εκλογές και το στέλνουν οι δημοσκοπήσεις τέταρτο και αν, στις επόμενες.
Και πού βασίζεται η μεγαλόπνοη λογική Βενιζέλου; Μα στη συνείδηση της ιδιοκτησίας του. Αν οι ξεπεσμένοι φεουδάρχες αισθάνονταν φυσικοί ιδιοκτήτες πύργων, εκτάσεων και δουλοπάροικων, ο Βενιζέλος αισθάνεται φυσικός ιδιοκτήτης μιας παράταξης: Η κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ που πήγε εκλογικά στο ΣΥΡΙΖΑ... ανήκει στην δημοκρατική παράταξη. Δεν ανήκει στη Ριζοσπαστική Αριστερά, ή στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αποφαίνεται. Ήτοι: Η κοινωνική βάση ανήκει στην παράταξη, η παράταξη ανήκει στο ΠΑΣΟΚ, άρα στην ημερήσια διάταξη είναι η ανάκτηση των κλοπιμαίων.
Θα μπορούσε να δώσει κανείς εκατό απαντήσεις στον φεουδάρχη χωρίς φέουδο. Αλλά δεν πρόκειται να ακούσει -τρέχει κιόλας στο θυρωρείο του για να ξεπροβοδίσει τον Σαμαρά που αναχωρεί για την Κίνα...
Δημοσιεύθηκε στην "ΑΥΓΗ" την Τετάρτη 15 Μαίου 2013
Υπάρχει κάτι θλιβερό στην έκπτωση των ισχυρών που τα χάνουν ξαφνικά όλα και βρίσκονται ξυλάρμενοι στο έλεος της ιστορίας και της φτώχειας. Και προκαλεί οίκτο στους οικτίρμονες και γέλιο στους ανοικτίρμονες ο τρόπος με τον οποίο πολλές φορές ο έκπτωτοι αντιμετωπίζουν τον ξεπεσμό τους -αρνούνται να αποδεχτούν τη σκληρή πραγματικότητα, εξακολουθούν να συμπεριφέρονται όπως πριν, μπαλώνουν τις στολές του μεγαλείου τους και ονειρεύονται να κερδίσουν πάλι αυτό που τους άρπαξαν οι σφετεριστές.
Η ιστορία και η λογοτεχνία βρίθουν από παραδείγματα. Γάλλοι αριστοκράτες που αναγκάστηκαν να το σκάσουν
ξεβράκωτοι για να γλιτώσουν από τους ξεβράκωτους, Ρώσοι πρίγκιπες που η επανάσταση τους κατάντησε θυρωρούς, πλούσιοι που επτώχευσαν και επείνασαν -κι όμως εξακολουθούσαν να ζουν στην κοσμάρα τους. Διότι ως γνωστό η συνείδηση καθυστερεί σε σχέση με την πραγματικότητα -ενίοτε μάλιστα τα στυλώνει τελείως. Και θύματα αυτής της καθυστέρησης δεν πέφτουν μόνο φτωχοί τω πνεύματι, αλλά και πλούσιοι σε πτυχία και φιλοδοξίες.
Πάρτε για παράδειγμα τον Ευάγγελο Βενιζέλο: Εμείς είμαστε ένα κόμμα που έχει πέσει κοινοβουλευτικά και εκλογικά, είπε στην τελευταία συνεδρίαση του πολιτικού του συμβουλίου. Εκφράζουμε όμως μια παράταξη και έχουμε συνείδηση μεγάλου κόμματος και δεν θέλουμε να εγκλωβιστούμε σε ένα ρόλο ο οποίος είναι δεύτερος ή τρίτος. Είχαμε δηλαδή θυρωρούς με συνείδηση φεουδάρχη. Πόρνες με συνείδηση κόμισσας. Τώρα αποκτήσαμε κι ένα μικρό κόμμα με συνείδηση μεγάλου κόμματος. Το οποίο μάλιστα δεν εγκλωβίζεται σε δεύτερους και τρίτους ρόλους -ας ήταν τρίτο στις προηγούμενες εκλογές και το στέλνουν οι δημοσκοπήσεις τέταρτο και αν, στις επόμενες.
Και πού βασίζεται η μεγαλόπνοη λογική Βενιζέλου; Μα στη συνείδηση της ιδιοκτησίας του. Αν οι ξεπεσμένοι φεουδάρχες αισθάνονταν φυσικοί ιδιοκτήτες πύργων, εκτάσεων και δουλοπάροικων, ο Βενιζέλος αισθάνεται φυσικός ιδιοκτήτης μιας παράταξης: Η κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ που πήγε εκλογικά στο ΣΥΡΙΖΑ... ανήκει στην δημοκρατική παράταξη. Δεν ανήκει στη Ριζοσπαστική Αριστερά, ή στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αποφαίνεται. Ήτοι: Η κοινωνική βάση ανήκει στην παράταξη, η παράταξη ανήκει στο ΠΑΣΟΚ, άρα στην ημερήσια διάταξη είναι η ανάκτηση των κλοπιμαίων.
Θα μπορούσε να δώσει κανείς εκατό απαντήσεις στον φεουδάρχη χωρίς φέουδο. Αλλά δεν πρόκειται να ακούσει -τρέχει κιόλας στο θυρωρείο του για να ξεπροβοδίσει τον Σαμαρά που αναχωρεί για την Κίνα...
Δημοσιεύθηκε στην "ΑΥΓΗ" την Τετάρτη 15 Μαίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου