Ο Έμπορος της Βενετίας reloaded

«Τι ματωμένο τέλος!»

Της  Άννας Χατζησοφιά «Κάτι κακό μου μαγειρεύεται     γιατί είδα στον ύπνο μου σακούλια με χρυσάφι»                                 Σάυλωκ Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Ο Βασάνιος θέλει να έχει την ευκαιρία του με την Πόρσια. Τώρα για τα μάτια της, για τα ψυχικά της χαρίσματα,  θα σας γελάσω, πάντως περιγράφοντας τις αρετές της στον Αντόνιο ξεκινάει λέγοντας, «Είναι μια πλούσια κληρονόμα στο Μπελμόντο». Άλλους τους είπαν προικοθήρες για λιγότερα, αλλά ούτε στις παλιές ελληνικές ταινίες δεν το έπαιρναν το κορίτσι ξεβράκωτο, πάντα κάποιος στο τέλος βρίσκονταν να το προικίσει το δόλιο και έτσι να θριαμβεύσει ο άδολος έρως. Ο Βασάνιος λοιπόν, είναι ζεν μεν και το ξέρει, αλλά είναι και αφράγκου δεν, και το ξέρει επίσης. Η άσωτη ζωή πάνω από τις δυνάμεις του κι ο επιδεικτικός βίος, τον έχουν αφήσει με μεγάλα χρέη. Την πέφτει λοιπόν πλαγίως στον φίλο του τον Έμπορο της Βενετίας, να τον χρηματοδοτήσει για άλλη μια φορά, για να κερδίσει την ωραία πάμπλουτη και να καθαρίσει δια βίου. Ο Έμπορος, παρ ότι ο νεαρός του χρωστάει ήδη τα κέρατα του, του χει μεγάλη αγάπη, δεν εξετάζουμε τι είδους, αλλά όλο και κάτι σποντίτσες αφήνει ο βάρδος ότι του τα μάσαγε χοντρά το νιάτο. Όμως δεν έχει ρευστό, κι έτσι αναγκάζεται να δανειστεί για να δανείσει. Και ο μόνος που δανείζει, με διάφορο βέβαια, είναι ο Σάϋλωκ, ο Εβραίος που ο Έμπορος μισεί περισσότερο κι από τις αμαρτίες του και που πάμπολλες φορές τον έχει φτύσει μέσα στο Ριάλτο. Ο Σάϋλωκ παραδόξως, για να κερδίσει λέει την «αγάπη» του τον δανείζει χωρίς τόκο, γιατί «πότε πήρε μέταλλο τόκο η φιλία απ τον φίλο της;». Και του ζητάει να υπογράψει ομόλογο, για τους τύπους βρε αδελφέ, με ρήτρα μία λίβρα από την σάρκα του, έτσι για αστείο. Ο επαρμένος και στην ανάγκη Βενετσιάνος δέχεται και το συμβόλαιο κλείνει. Μπορεί να είχε και μερικά περιττά κιλά και να το είδε σαν ευκαιρία για μία πλαστικούλα, εκεί στη μέση που του περίσσευε η σάρκα από την καλοπέραση και την πολυφαγία. Εν τω μεταξύ ενώσω ο Βασάνιος με δανεικά το παίζει πλούσιος πλαίυ- μπόι στην αυλή της Πόρτσια, ο κολλητός του Λορέντζο κλέβει την κόρη του Σάϋλοκ, που την αγαπάει αγνά και αυτός, και μαζί της σουφρώνει μερικά σακούλια με φλουριά και σμαράγδια απ την κάσα του πατέρα της. Να χουν να χτίσουν ένα φτωχικό παλάτσο για να στεγάσουν τον έρωτα τους τα παιδιά. Κάντε τώρα μια σούμα τι έχουμε; Δύο «άδολους» εραστές, δυο πλούσιες κόρες, ένα μισαλλόδοξο ρατσιστή έμπορο και έναν τοκογλύφο. Ο ελισαβετιανός μαέστρος υποταγμένος στην μόδα και την κυρίαρχη ιδεολογία της εποχής χρεώνει την φιλαργυρία στον άπιστο, αλλά επειδή είναι μέγιστος ποιητής του χαρίζει έναν από τους σπουδαιότερους μονολόγους που γράφτηκαν στο θέατρο. «…Είμαι Εβραίος. Δεν έχει ο Εβραίος μάτια; Δεν έχει ο Εβραίος χέρια, όργανα, ανάστημα, αίσθησες, συμπάθειες, πάθη; ….Αν μας τρυπήσετε δεν ματώνουμε, αν μας φαρμακώσετε δεν πεθαίνουμε; Κι αν μας αδικήσετε να μην εκδικηθούμε; Αν σας μοιάζουμε σ όλα τ’ άλλα θα σας μοιάσουμε και σ αυτό!» Έτσι αποφασισμένος να βελτιώσει το μάθημα που έχει διδαχθεί, ακονίζει το μαχαίρι του και ζητάει την καρδιά του οφειλέτη. Αλλά το παλιό τζάκι είναι αλλιώς και η αρχόντισσα Πόρτσια σπουδαγμένη νομικά στο Χάρβαρντ της εποχής, του την κάνει γυριστή και ενώ επιφανειακά τον δικαιώνει,  του απαγορεύει να χύσει έστω μία σταγόνα αίμα. Αλλά πως θα ξεριζώσεις καρδιά χωρίς να ματώσει; Ο Σάϋλωκ ηττάται κατά κράτος κι ενώ στόχος του από την αρχή ήταν το οφθαλμόν αντί οφθαλμού και ο θάνατος του  εχθρού του, η νέα γενιά, βελτιωμένο μοντέλο αρπαχτικών, δεν θέλει την ζωή του αντιπάλου της παρά μόνο όλη του την περιουσία, την ταπείνωση του και την απόλυτη υποταγή. Ο Σάϋλωκ πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά γιατί έπραξε αυτό που μόνο τα κυρίαρχα αφεντικά μπορούν και πρέπει να πράττουν και διάολε έχει και πολλά λεφτά για κατώτερη ράτσα. Ο Έμπορος της Βενετίας  ξαναπαίζεται αυτές τις μέρες,  σε σύγχρονη διασκευή, με νέα σκηνοθεσία, πιο cyborg. Η δράση έχει μεταφερθεί στις Βρυξέλες, οι ήρωες φοράνε Πράντα και Αρμάνι και ο ρυθμός είναι καταιγιστικός. Τα λεφτά αλλάζουν χέρια γρήγορα και  η Πόρτσια είναι επικεφαλής του  Eurogroup. Απόφαση να αφαιρεθεί η καρδιά του αντίδικου χωρίς να χυθεί μια σταγόνα αίμα. Μόνο που αυτό, ότι χειρουργικό νυστέρι λέιζερ και να χρησιμοποιήσεις, δεν είναι εφικτό. Τα τελευταία τρία χρόνια έχουν γίνει πολλές τέτοιες καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις, αλλά καμία δεν ήταν αναίμακτη. Ούτε η εγχείρηση επέτυχε ούτε ο ασθενής επέζησε. Αν μετρήσεις τους θανάτους αθροίζεις μία κωμόπολη θύματα. Αλλά η Πόρτσια αδιαφορώντας για τις παράπλευρες απώλειες ή και επιζητώντας τες, ετοιμάζει τις Louis Vuitton  βαλίτσες της κι αναχωρεί για το  επόμενο έργο του Σαίξπηρ Οθέλος. Τόπος: Κύπρος, αποικία της Βενετίας. Χρόνος: Παραμονή της ναυμαχίας με τον Οθωμανικό στόλο.  Ρόλος: Ιάγος. «Τι ματωμένο τέλος!»