Αναδημοσίευση από Αγκάρρα
Είτε Brexit είτε Bremain, κάνενα από τα δύο από μόνα τους δεν θα σήμαιναν κάτι θετικό για τον Βρετανικό λαό. Πρέπει να είναι σίγουρο πως ό,τι οικονομικές επιπτώσεις προκύψουν θα την πληρώσουν οι συνήθεις ύποπτοι, αφού υπάρχει και μεγάλη απουσία στην Βρετανία από ένα ισχυρό λαικό κίνημα.
Το αποτέλεσμα όμως είναι ενδεικτικό της δυσαρέσκειας με την ΕΕ και ό,τι αποδυναμώνει αυτή την μέγγενη των λαών μπορεί και πρέπει να τύχει εκμετάλλευσης και δεν είναι αρνητική εξέλιξη. Οι ενδοαστικές κόντρες και αντιθέσεις που από ότι φαίνεται είναι σχετικά έντονες εντός της ΕΕ πρέπει να απασχολήσουν το κομμουνιστικό κίνημα, όχι με την στοίχιση πίσω από τον ένα ή άλλο αστικό πόλο κάτω από αστικές σημαίες αλλά με την εκμετάλλευση των ρωγμών που δημιουργούνται.
Το σίγουρο είναι ότι η αριστερά στην Ευρώπη συνέβαλε στο να οδηγήσει κόσμο στην ακροδεξία από την στιγμή που ήταν απασχολημένη με το να γλύφει νυχθημερόν την ΕΕ και τις ανύπαρκτες ”Ευρωπαικές της αξίες” αντί να την κριτικάρει και να την κατονομάσει σαν αυτό που είναι: Ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός. Η αριστερά έπρεπε να είχε πάρει απόλυτο διαζύγιο από την ΕΕ εδώ και καιρό. Δεν το έκανε και την δυσαρέσκεια των Ευρωπαίων την κουβάλησαν άλλοι. Όσο συνεχίζει να αγκαλιάζει την ΕΕ σαν δήθεν ανάχωμα στον εθνικισμό τόσο θα μεγαλώνει η ακροδεξιά. Οι λαοί της Ευρώπης βλέπουν την χειροτέρευση της ευημερείας ζωής τους μέσα στην ΕΕ και φυσιολογικά στρέφουν τα βέλη στον βασικό πολιτικό παράγοντα της σύγχρονης Ευρώπης, την ΕΕ. Είναι χαρακτηριστική κατάντια και έγκλημα της Ευρωπαικής αριστεράς, και ιδιαίτερα της ακαδημαικής, ότι άφησε στο απυρόβλητο τον βασικό πολιτικό-οικονομικό φορέα των εξελίξεων που ζούμε στην Ευρώπη.
Από που κι ως που η Ευρωπαική Ένωση είναι κάποιου είδους εμπόδιο στην ακροδεξία όπως ισχυρίζονται αρκετοί από τα αριστερά;
Η Βρετανική ακροδεξία (με προεξάρχων το UKIP) γιγαντώθηκε στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο όπου βρήκε πεδιό λαμπρό ενώ στην Βρετανία δεν ήταν καν στην Βουλή. Ας θυμηθούμε και τον Καρατζεφέρη που βγήκε πρώτα ευρωβουλευτής με το ΛΑΟΣ. Η ΕΕ, με διάφορους έμμεσους και άμεσους τρόπους, αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες αναγέννησης της ευρωπαικής ακροδεξιάς.
Στα περισσότερα μέλη της ΕΕ η ακροδεξιά καλπάζει και ξέρουμε όλοι πως στήριξε η ΕΕ την ακροδεξιά στην Ουκρανία αλλά και σε άλλες χώρες (π.χ. βαλτικές) που χαιδεύει αυτιά νεοναζιστών για χάρην της καταδίκης του κομμουνισμού.
Δεν έχει υπάρξει καμία απολύτως μείωση ή καταπολέμηση της ακροδεξιάς και του εθνικισμού σε κάθε χώρα που μπήκε στην ΕΕ, για όσα χρόνια και να ήταν αυτό. Το ακριβώς αντίθετο, μεγάλωσε. Αυτό είναι αντικειμενικό δεδομένο.
Όπως μεγάλο κομμάτι της αριστεράς θέλησε να σώσει τον καπιταλισμό από τους καπιταλιστές που έχουν ”εμμονές”, έτσι μεγάλο κομμάτι της αριστεράς τρέχει να σώσει την ΕΕ προωθώντας την αστική προπαγάνδα περί οράματος και αξιών της ΕΕ που ακόμα και η αστική τάξη εγκαταλείπει. <<Σήμερα, η [ριζοσπαστική] φιλοσοφία δεν έχει τίποτε καλύτερο να κάνει απ’ το να “επαναδιεκδικεί”, να “επανανοηματοδοτεί”, να “επανοικειοποιείται”, να “ανασύρει” και να “ανανεώνει”, την αστική προπαγάνδα που η αστική τάξη έπαψε να χρειάζεται, σαν κάποιου είδους αποτρελαμένο ρακοσυλλέκτη που φαντάζεται ότι ανακάλυψε αμύθητης αξίας αντικείμενα στους σκουπιδοτενεκέδες και γεμίζει το σπίτι του σαβούρα φαντασιωνόμενος ότι το μετέτρεψε σε κρατικό μουσείο.>>
Είτε Brexit είτε Bremain, κάνενα από τα δύο από μόνα τους δεν θα σήμαιναν κάτι θετικό για τον Βρετανικό λαό. Πρέπει να είναι σίγουρο πως ό,τι οικονομικές επιπτώσεις προκύψουν θα την πληρώσουν οι συνήθεις ύποπτοι, αφού υπάρχει και μεγάλη απουσία στην Βρετανία από ένα ισχυρό λαικό κίνημα.
Το αποτέλεσμα όμως είναι ενδεικτικό της δυσαρέσκειας με την ΕΕ και ό,τι αποδυναμώνει αυτή την μέγγενη των λαών μπορεί και πρέπει να τύχει εκμετάλλευσης και δεν είναι αρνητική εξέλιξη. Οι ενδοαστικές κόντρες και αντιθέσεις που από ότι φαίνεται είναι σχετικά έντονες εντός της ΕΕ πρέπει να απασχολήσουν το κομμουνιστικό κίνημα, όχι με την στοίχιση πίσω από τον ένα ή άλλο αστικό πόλο κάτω από αστικές σημαίες αλλά με την εκμετάλλευση των ρωγμών που δημιουργούνται.
Το σίγουρο είναι ότι η αριστερά στην Ευρώπη συνέβαλε στο να οδηγήσει κόσμο στην ακροδεξία από την στιγμή που ήταν απασχολημένη με το να γλύφει νυχθημερόν την ΕΕ και τις ανύπαρκτες ”Ευρωπαικές της αξίες” αντί να την κριτικάρει και να την κατονομάσει σαν αυτό που είναι: Ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός. Η αριστερά έπρεπε να είχε πάρει απόλυτο διαζύγιο από την ΕΕ εδώ και καιρό. Δεν το έκανε και την δυσαρέσκεια των Ευρωπαίων την κουβάλησαν άλλοι. Όσο συνεχίζει να αγκαλιάζει την ΕΕ σαν δήθεν ανάχωμα στον εθνικισμό τόσο θα μεγαλώνει η ακροδεξιά. Οι λαοί της Ευρώπης βλέπουν την χειροτέρευση της ευημερείας ζωής τους μέσα στην ΕΕ και φυσιολογικά στρέφουν τα βέλη στον βασικό πολιτικό παράγοντα της σύγχρονης Ευρώπης, την ΕΕ. Είναι χαρακτηριστική κατάντια και έγκλημα της Ευρωπαικής αριστεράς, και ιδιαίτερα της ακαδημαικής, ότι άφησε στο απυρόβλητο τον βασικό πολιτικό-οικονομικό φορέα των εξελίξεων που ζούμε στην Ευρώπη.
Από που κι ως που η Ευρωπαική Ένωση είναι κάποιου είδους εμπόδιο στην ακροδεξία όπως ισχυρίζονται αρκετοί από τα αριστερά;
Η Βρετανική ακροδεξία (με προεξάρχων το UKIP) γιγαντώθηκε στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο όπου βρήκε πεδιό λαμπρό ενώ στην Βρετανία δεν ήταν καν στην Βουλή. Ας θυμηθούμε και τον Καρατζεφέρη που βγήκε πρώτα ευρωβουλευτής με το ΛΑΟΣ. Η ΕΕ, με διάφορους έμμεσους και άμεσους τρόπους, αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες αναγέννησης της ευρωπαικής ακροδεξιάς.
Στα περισσότερα μέλη της ΕΕ η ακροδεξιά καλπάζει και ξέρουμε όλοι πως στήριξε η ΕΕ την ακροδεξιά στην Ουκρανία αλλά και σε άλλες χώρες (π.χ. βαλτικές) που χαιδεύει αυτιά νεοναζιστών για χάρην της καταδίκης του κομμουνισμού.
Δεν έχει υπάρξει καμία απολύτως μείωση ή καταπολέμηση της ακροδεξιάς και του εθνικισμού σε κάθε χώρα που μπήκε στην ΕΕ, για όσα χρόνια και να ήταν αυτό. Το ακριβώς αντίθετο, μεγάλωσε. Αυτό είναι αντικειμενικό δεδομένο.
Όπως μεγάλο κομμάτι της αριστεράς θέλησε να σώσει τον καπιταλισμό από τους καπιταλιστές που έχουν ”εμμονές”, έτσι μεγάλο κομμάτι της αριστεράς τρέχει να σώσει την ΕΕ προωθώντας την αστική προπαγάνδα περί οράματος και αξιών της ΕΕ που ακόμα και η αστική τάξη εγκαταλείπει. <<Σήμερα, η [ριζοσπαστική] φιλοσοφία δεν έχει τίποτε καλύτερο να κάνει απ’ το να “επαναδιεκδικεί”, να “επανανοηματοδοτεί”, να “επανοικειοποιείται”, να “ανασύρει” και να “ανανεώνει”, την αστική προπαγάνδα που η αστική τάξη έπαψε να χρειάζεται, σαν κάποιου είδους αποτρελαμένο ρακοσυλλέκτη που φαντάζεται ότι ανακάλυψε αμύθητης αξίας αντικείμενα στους σκουπιδοτενεκέδες και γεμίζει το σπίτι του σαβούρα φαντασιωνόμενος ότι το μετέτρεψε σε κρατικό μουσείο.>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου