Μ. Χατζιδάκις: Ενας κορυφαίος μουσικοσυνθέτης, διανοούμενος και ποιητής που "έφυγε" σαν σήμερα το 1994

Συμπληρώνονται 22 χρόνια σήμερα από την στιγμή που ένα μεγάλο κεφάλαιο του σύγχρονου πολιτισμού μας άφησε την τελευταία του πνοή. Ο Μάνος Χατζιδάκις.  (23/10/1925 – 15/6/1994)

Πριν προχωρήσουμε ας θυμηθούμε  πόσο επίκαιρα είναι τα λόγια του κορυφαίου Έλληνα, μουσικοσυνθέτη, διανοούμενου και ποιητή, όταν αναφέρεται στις δυνάμεις καταστολής.

 «Η αστυνομία», είχε πει ο μεγάλος διανοούμενος  έφτασε «να εκπροσωπεί ό,τι χολεριασμένο και άρρωστο κρύβει μέσα του ο άνθρωπος – για να προστατέψει μ’ έναν ακάθαρτο μανδύα τις έννοιες έθνος, πατρίδα, σπίτι, εκκλησία, κράτος και οικογένεια. Έννοιες ιερές, που έγιναν πανάθλιες απ’ όσους ανέλαβαν με αυθαιρεσία ανάξια να τις φρουρήσουν».

Ας αφήσουμε, λοιπόν, να μιλήσει ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκης, για τον εαυτό του μέσα από το άρθρο του «Ο λόγος για τους Έλληνες νέους του '88», που περιέχεται στο βιβλίο του «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (εκδόσεις 'Ίκαρος).

«Ζω μια περίεργη αλλά και παραδοσιακή κατάσταση τα τελευταία χρόνια εδώ στον τόπο μας. Επειδή τόλμησα και τολμώ να εκφράζομαι ελεύθερα και κατά την κρίση μου, χωρίς επιφυλάξεις, μια και δεν γίνεται να με σωπάσουν ή να με καταδιώξουν μου απέδωσαν την ιδιότητα του "εθνικού υβριστή"- αφού είθισται όλα τα καλά στον τόπο μας να παίρνουν και τον τιμητικό τίτλο του εθνικού.

Παράλληλα άρχισαν οι προτάσεις από εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς να καλύπτω ανεμπόδιστα την ελευθερία λόγου που θέλουν να προβάλλουν.
Με αναστάτωσε η εκδοχή και άρχισα να αρνούμαι. Κατάλαβα πως ήθελαν να μου φορέσουν το μανδύα του γραφικού, για να πάψω να είμαι επικίνδυνος όπως ακριβώς και στην περίπτωση των τρελών που τους φοράν ζουρλομανδύα με πλατύ χαμόγελο και αισθηματική κατανόηση...

Η κρατική εξουσία αγαπά τους εραστές της και καταδιώκει όσους την αντιπαθούν και την εχθρεύονται. Είναι μια εγωπαθής και ανεγκέφαλη Κυρία, που εννοεί να οικειοποιείται, με τους εκάστοτε επίσημους εραστές της, τις έννοιες Πατρίδα, 'Εθνος Εκκλησία, Οικογένεια και όλα τα καταλήξαντα σε αντιπαθή και ανυπόληπτα οχυρά των κρατούντων.

Και είδαμε τα χρόνια αυτά το Κομμουνιστικό Κόμμα π.χ., από την ώρα που δήλωσε μελλοντικός εραστής της Κυρίας και μάλιστα με «δημοκρατικές διαδικασίες», να γίνεται νόμιμο μέλος της πολιτείας να εκκλησιάζεται, να σκέφτεται "εθνικά", να συνυπάρχει και να... περιμένει.

 Πού καιρός για επανάσταση! Και γιατί άλλωστε; Να διορθωθεί τι και με ποιο τρόπο; Όλες οι επαναστάσεις καταλήγουν στην κατάκτηση της ανεγκέφαλης όπως είπαμε, Κυρίας. Της Εξουσίας. Αυτή n κατάσταση, ως γνωστόν, δημιουργεί Δίκαιον, μακράν των ονειρικών στόχων μιας επανάστασης...

Ο άνθρωπος σε μια 'έξυπνη" στιγμή του έβγαλε τον Θεό και τον Δαίμονα από μέσα του και τους εναπόθεσε στους ουρανούς Θέσπισε νόμους έχτισε εκκλησίες κι έγινε ανεύθυνος στη μοίρα του, μοιράζοντας τις ευθύνες έξω απ' αυτόν. Μια σειρά τελετουργιών προδικάζουν την επιρροή του καλού ή του κακού.
Κι έτσι αφέθηκε να τον καθοδηγεί η ανθρώπινη αδυναμία κι όχι μια σμιλεμένη ανθρώπινη κρίση.

Η πολιτεία, το Κράτος, ευνοεί την εκπαίδευση εκείνη που δεν απελευθερώνει τον άνθρωπο αλλά τον περιορίζει σε ειδικά πλαίσια επωφελή για το «σύνολο». Και n ανθρώπινη κρίση άρχισε να περιορίζεται στα καθ' ημάς και όχι στις δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης μας
Πώς να αντιδράσουμε όταν η μεγάλη πλειοψηφία ζει στην πλάνη πως εκπροσωπείται από τους τυχοδιώκτες του Τύπου και της Πολιτικής και πως n θέλησή της κυβερνά; [,..]

Και το κακό είναι πως οι πολίτες συνηθίζουν στην παρερμηνεία των λέξεων και τις κενές περιεχομένου σπουδαιοφανείς ορολογίες που επικίνδυνα έχουν επικρατήσει στους νεοελληνικούς καιρούς μας Κι όχι μόνο στον τόπο μας αν κι εδώ το κακό έχει παραγίνει...»

Διαβάστε ακόμα 

Ο Μάνος Χατζιδάκις και οι σημερινοί "διανοούμενοι"
Αναρχικός: Ένας μύθος σύγχρονης καταδίωξης 

Μάνος Χατζιδάκις:"Ο Νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι"

Οι νεαροί των Εξαρχείων ...