Η νίκη του BREXIT στο δημοψήφισμα στη Βρετανία είναι ένα
ιστορικό γεγονός. Το μεγαλύτερο μέρος των εργατών και των φτωχών -σε
πείσμα όσων βαφτίζουν μια τέτοια ψήφο «ακροδεξιά»- ψήφισαν υπέρ της
εξόδου από την ΕΕ, ψηφίζοντας ενάντια στη λιτότητα, τη φτώχεια, τη
μαζική ανεργία και το αποκρουστικό πλέον πρόσωπο της ΕΕ. Αυτό έγινε
σαφές και σε γειτονιές του Λονδίνου όπου κυριαρχούν οι Εργατικοί, αλλά
πλειοψήφησε η ψήφος υπέρ του Brexit. Αντιθέτως, οι πλούσιες περιοχές,
λ.χ. το Σίτυ, ψήφισαν συντριπτικά υπέρ της παραμονής στην ΕΕ. Και
ηττήθηκαν!
Το σκεπτικό και οι πολιτικές αφετηρίες προφανώς δεν είναι ίδιες για ολόκληρο το 52% του Brexit. Αυτό που δεν αλλάζει όμως είναι η ψήφος αποδέσμευσης από την ΕΕ.
Από σήμερα ξεδιπλώνονται δύο νέες εκστρατείες από τη μεριά των ισχυρών της ΕΕ: Η μία είναι η εκστρατεία του φόβου. Θα προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι θα συμβούν όλα τα «δεινά» στους λαούς σε περίπτωση αποχώρησης χωρών από την ΕΕ. Μόνο που γνωρίζουμε ότι ο φόβος και τα «δεινά» αφορούν τους χρηματιστές και τους τραπεζίτες, αφορούν τη μισητή γραφειοκρατία των Βρυξελλών και τις άρχουσες τάξεις των χωρών, κι όχι τους λαούς.
Η δεύτερη εκστρατεία τους θα είναι η προσπάθεια να φτιασιδωθεί το αντιδημοκρατικό πρόσωπο της ΕΕ, με τους ηγέτες της να παριστάνουν ότι «ακούνε» τους λαούς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη φενάκη! Οι πολιτικές που εφαρμόζονται σε όλη την ΕΕ δεν είναι αποτέλεσμα της αφροσύνης κάποιων «ηγετών της ΕΕ που δεν έχουν όραμα», όπως θέλουν κάποιοι να μας παρουσιάσουν. Οι πολιτικές αυτές αποτελούν βαθύτερη επιλογή του συστήματος για να βγει ο κόσμος του πλούτου από την κρίση του φορτώνοντας τα βάρη στους εργαζόμενους, τους φτωχούς, τους νέους, τους μετανάστες, τους άνεργους. Αποτελεί τη στρατηγική επιλογή των κυρίαρχων τάξεων σε όλες τις χώρες της ΕΕ, κι αυτό ούτε «φτιασιδώνεται» ούτε αλλάζει, όσες κοινές διακηρύξεις κι αν παρουσιάσουν.
Αυτό που πρέπει πραγματικά να αλλάξει, είναι οι θεμελιώδεις στοχεύσεις του κινήματος στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη. Να τεθεί στο επίκεντρο το θέμα της ρήξης και αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση από τη σκοπιά από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και της εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών. Σε πλήρη διαχωρισμό με τον αναδυόμενο σε χώρες της ΕΕ συντηρητικό, αντιδραστικό και ακροδεξιό «ευρωσκεπτικισμό». Από τη σκοπιά του διεθνισμού και της ισότιμης συνεργασίας λαών και χωρών, της ανεξαρτησίας της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και της λαϊκής κυριαρχίας. Από τη σκοπιά της ρήξης συνολικά με την ΕΕ και όχι μέσα από συναινετικές συμφωνίες «διαπραγμάτευσης» της θέσης της χώρας στην ευρωζώνη. Σε σύνδεση με τους αγώνες σε ολόκληρη την Ευρώπη, στο πλευρό των εργατών και της νεολαίας στη Γαλλία, του κινήματος Lexit που πάλεψε για ένα αριστερό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα στη Βρετανία, καθώς και του τεράστιου κινήματος αλληλεγγύης στους πρόσφυγες στη χώρα μας και σε μια σειρά από άλλες χώρες. Υπάρχει εναλλακτική έξω από το ευρώ και την ΕΕ και πρέπει να τη διεκδικήσουμε.
Σε αυτή τη σημαδιακή συγκυρία η πρωτοβουλία Αγώνα «ΔιΕΕξοδος» καλεί στην ιδρυτική της συνέλευση την Κυριακή 3 Ιούλη στο Άλσος Θησείου, στις 7 μμ.
Το σκεπτικό και οι πολιτικές αφετηρίες προφανώς δεν είναι ίδιες για ολόκληρο το 52% του Brexit. Αυτό που δεν αλλάζει όμως είναι η ψήφος αποδέσμευσης από την ΕΕ.
Από σήμερα ξεδιπλώνονται δύο νέες εκστρατείες από τη μεριά των ισχυρών της ΕΕ: Η μία είναι η εκστρατεία του φόβου. Θα προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι θα συμβούν όλα τα «δεινά» στους λαούς σε περίπτωση αποχώρησης χωρών από την ΕΕ. Μόνο που γνωρίζουμε ότι ο φόβος και τα «δεινά» αφορούν τους χρηματιστές και τους τραπεζίτες, αφορούν τη μισητή γραφειοκρατία των Βρυξελλών και τις άρχουσες τάξεις των χωρών, κι όχι τους λαούς.
Η δεύτερη εκστρατεία τους θα είναι η προσπάθεια να φτιασιδωθεί το αντιδημοκρατικό πρόσωπο της ΕΕ, με τους ηγέτες της να παριστάνουν ότι «ακούνε» τους λαούς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη φενάκη! Οι πολιτικές που εφαρμόζονται σε όλη την ΕΕ δεν είναι αποτέλεσμα της αφροσύνης κάποιων «ηγετών της ΕΕ που δεν έχουν όραμα», όπως θέλουν κάποιοι να μας παρουσιάσουν. Οι πολιτικές αυτές αποτελούν βαθύτερη επιλογή του συστήματος για να βγει ο κόσμος του πλούτου από την κρίση του φορτώνοντας τα βάρη στους εργαζόμενους, τους φτωχούς, τους νέους, τους μετανάστες, τους άνεργους. Αποτελεί τη στρατηγική επιλογή των κυρίαρχων τάξεων σε όλες τις χώρες της ΕΕ, κι αυτό ούτε «φτιασιδώνεται» ούτε αλλάζει, όσες κοινές διακηρύξεις κι αν παρουσιάσουν.
Αυτό που πρέπει πραγματικά να αλλάξει, είναι οι θεμελιώδεις στοχεύσεις του κινήματος στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη. Να τεθεί στο επίκεντρο το θέμα της ρήξης και αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση από τη σκοπιά από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και της εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών. Σε πλήρη διαχωρισμό με τον αναδυόμενο σε χώρες της ΕΕ συντηρητικό, αντιδραστικό και ακροδεξιό «ευρωσκεπτικισμό». Από τη σκοπιά του διεθνισμού και της ισότιμης συνεργασίας λαών και χωρών, της ανεξαρτησίας της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και της λαϊκής κυριαρχίας. Από τη σκοπιά της ρήξης συνολικά με την ΕΕ και όχι μέσα από συναινετικές συμφωνίες «διαπραγμάτευσης» της θέσης της χώρας στην ευρωζώνη. Σε σύνδεση με τους αγώνες σε ολόκληρη την Ευρώπη, στο πλευρό των εργατών και της νεολαίας στη Γαλλία, του κινήματος Lexit που πάλεψε για ένα αριστερό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα στη Βρετανία, καθώς και του τεράστιου κινήματος αλληλεγγύης στους πρόσφυγες στη χώρα μας και σε μια σειρά από άλλες χώρες. Υπάρχει εναλλακτική έξω από το ευρώ και την ΕΕ και πρέπει να τη διεκδικήσουμε.
Σε αυτή τη σημαδιακή συγκυρία η πρωτοβουλία Αγώνα «ΔιΕΕξοδος» καλεί στην ιδρυτική της συνέλευση την Κυριακή 3 Ιούλη στο Άλσος Θησείου, στις 7 μμ.
Από το προσωρινό συντονιστικό της Πρωτοβουλίας «ΔιΕΕξοδος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου