Και τα μνημόνια έπεφταν ράιτ θρου

Από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου έχουν περάσει μόλις οκτώ μήνες. Από του Ιανουαρίου δεκαπέντε. Μέσα από τη βουλή έχει προλάβει να περάσει μόλις ένα μνημόνιο και κάτι. Έξω από τη βουλή όμως τι περνάει;

Την Κυριακή το βράδυ, η ψυχή του μνημονίου, το ασφαλιστικό, πέρασε από την βουλή βάζοντας στον στόχο εκατομμύρια ψυχές που έχουν κατατεθεί εδώ και δεκαετίες στα ασφαλιστικά ταμεία. Η καρδιά του δουλεύει στο ΤΑΙΠΕΔ στην εντέλεια, στα χέρια του κρατάει τα κόκκινα δάνεια, στο μυαλό του έχει τις ελληνικές επιχειρήσεις.

Όμως το μνημόνιο του Αλέξη, του Αντώνη και του ΓΑΠ δεν είναι τα μόνα που εφαρμόζονται στη χώρα.

Μόλις πριν λίγες εβδομάδες, το μνημόνιο του ΟΛΠ εφαρμόστηκε και το λιμάνι του Πειραιά πήρε τον δρόμο για την Κίνα, ενώ διάφορα μικρά νησάκια διαλέγουν μεταξύ της σημαίας του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας και του Αζερμπαϊτζάν. Λίγο πιο πριν, τα περιφερειακά αεροδρόμια πέταξαν για Γερμανία, ενώ τα τρένα ετοιμάζονται για Ρωσία ή Κίνα. Ανάλογα εάν προτιμούν βουνό ή θάλασσα.

Την ίδια ώρα, η El Dorado συνεχίζει κανονικά την εξόρυξη χρυσού, αφού πλέον έλαβε και τις ευλογίες του υπουργείου Περιβάλλοντος. Το γεγονός πως ο αμίαντος, σε συνδυασμό με το αρσενικό που δείχνουν οι μελέτες, έχουν βάλει στο στόχαστρο του καρκίνου μερικές δεκάδες χιλιάδες πολίτες, θεωρούνται μάλλον παράπλευρες απώλειες και κακό φενγκ σούι.

Στους μήνες αυτούς όμως, υπάρχει ένα μνημόνιο που πέρασε σε ένα βράδυ, χωρίς μνημόνιο, με έναν νόμο και μάλιστα υπό το χειροκρότημα των πολιτών. Χρειάστηκαν μερικά εικοσιτετράωρα του καλοκαιριού του 2015 ώστε το πλαστικό χρήμα να μεταβληθεί από εργαλείο των πολυεθνικών και των τραπεζών, του Big Brother και του… αντίχριστου, σε ευλογημένο μέσο καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και της κίνησης της οικονομίας.

Όαση.

Παράλληλα, κάμερες μπαίνουν μέχρι και μέσα στα βαγόνια του μετρό, ενώ σύντομα θα έχουμε νέες ταυτότητες, όπου πλέον το τσεκ είναι θα γίνει must, και όχι μόνο για τους κλαρινογαμπρούς και τις νυφάδες τους.

Όροι όπως «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα» και «περιορισμοί στην ασυδοσία τραπεζών, πολυεθνικών, αστυνομίας» και λοιπών κέντρων που επιβουλεύονται την δημόσια ζωή, σταμάτησαν να έχουν νόημα. Πλέον, το μόνο που μετράει είναι το τετρακοσάρι την εβδομάδα από τον γκισέ της τράπεζας.

«Μεταρρυθμίσεις» που επί Σαμαρά θα χρειαζόταν από έναν χρόνο η κάθε διάταξή τους για να επιβληθούν, ενώ επί Παπαδήμου ίσως και να είχαν ρίξει την «Δικτατορία των αγορών». Ο Αλέξης έχει την δυνατότητα να περνάει μία τέτοια κάθε δύο Κυριακές. Και μάλιστα τις εργάσιμες.

Για τέτοιο ταλέντο μιλάμε. Και μιλώντας για ταλέντο…

Τα κάπιταλ κοντρόλς επιβλήθηκαν τον Ιούλιο επειδή η ηρωική κυβέρνηση αποφάσισε να πάει κόντρα στις επιταγές των δανειστών και να δώσει στον λαό το δικαίωμα να εκφραστεί για το επιβαλλόμενο πρόγραμμα. Πλέον, πιστεύω πως εάν δεν είχαν συντρέξει οι λόγοι τότε για την επιβολή τους, κάποιος θα έπρεπε να τα εφεύρει.

Την επόμενη των κάπιταλ, το πλαστικό χρήμα καθιερώνεται, γίνεται υποχρεωτικό και πριμοδοτείται. Τα POS, μέσα στα επόμενα δύο χρόνια το πολύ θα έχουν κατακλύσει την αγορά, κάνοντας ουσιαστικά αδύνατη την συναλλαγή με πραγματικό χρήμα στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.

Πλέον, εάν δεν υπάρχεις μέσα στο σύστημα, δεν θα υπάρχεις καθόλου.

Έτσι, μονομιάς οι μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις προχωρούν με βήμα ταχύ, ο τραπεζικός τομέας απλώνει τα δίχτυα του στο σύνολο της κοινωνικής ζωής, το μάτι της, τα σώματα ασφαλείας και οι υπηρεσίες παρακολούθησης αποκτούν πραγματικά όπλα, τα εργασιακά δικαιώματα και οι περιβαλλοντικοί νόμοι γίνονται ανέκδοτο για golden boys πολυεθνικών, το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα γίνεται εφάμιλλο της «δημόσιας και δωρεάν» Παιδείας. Και έπεται συνέχεια…

Αλλά άμα πάρουμε μία καλή δήλωση για την ελάφρυνση του χρέους με επέκτασή του στα χρόνια των παιδιών και των παιδιών των παιδιών μας, όλα θα πάνε καλά.

Μπράβο, είστε οι αριστερότατοι!

Όλα αυτά, ποιος Σαμαράς, ποιος Γιωργάκης και ποιος Παπαδήμος μπορούσε να το ονειρευτεί; Και ποιος Κυριάκος θα τολμούσε να τα διανοηθεί; Και μάλιστα μέσα σε διάστημα μόλις μερικών μηνών…
 rebeliskos.wordpress.com