Τα αφεντικά σκοτώνουν-Κάθε 15″ χάνει τη ζωή του 1 εργάτης εξαιτίας της εργοδοτικής αδιαφορίας

Ενώ σ’ όλο τον κόσμο λαμβάνουν χώρα εκδηλώσεις για τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τους νεκρούς και τραυματισμένους εργάτες, η Διεθνής Συνομοσπονδία Συνδικάτων (ΔΣΣ) προειδοποίησε αμελείς εργοδότες για τις συνέπειες όταν βάζουν σε κίνδυνο τις ζωές εργαζομένων.

 

Παγκοσμίως, ένας/μία εργάτης/τρια πεθαίνει κάθε 15 δευτερόλεπτα από εργατικό ατύχημα ή ασθένεια σχετιζόμενη με τις συνθήκες εργασίας.

Η Sharan Burrow, γενική γραμματέας της ΔΣΣ, είπε: Πάνω από δύο εκατομμύρια εργάτες πεθαίνουν χωρίς λόγο κάθε χρόνο επειδή οι χώροι εργασίας τους είναι γεμάτοι σκόνη, βρώμικοι και επικίνδυνοι. Οι κίνδυνοι είναι τόσο προφανείς όσο και εύκολα να αποφευχθούν, είτε πρόκειται για πτώσεις από μεγάλο ύψος, βαριά φορτία, ή έκθεση σε χημικά. Κάθε ένας θάνατος αντιπροσωπεύει και μία αποτυχία εκ μέρους του εργοδότη.

Οι καρκίνοι εξαιτίας του περιβάλλοντος εργασίας σκοτώνουν έναν εργάτη κάθε λεπτό, παγκοσμίως, λέει η Burrow. «παρ’ όλα αυτά η πίεση εκ μέρους των επιχειρησιακών συμφερόντων, σημαίνει ότι ακόμα και ο αμίαντος, ένα από τα πιο θανατηφόρα βιομηχανικά υλικά, έχει απαγορευτεί μόνο σε πολύ λίγες χώρες. Δεν πρόκειται για θεμιτή επιχειρησιακή δραστηριότητα – αλλά για εγκληματική συμπεριφορά.»

Εργατικά συνδικάτα σε πάνω από 70 χώρες δίνουν το στίγμα τους στη Διεθνή ημέρα μνήμης με ένα αίτημα για «σκληρή νομοθεσία, σκληρή επιβολή, και δυνατά σωματεία» ως τον μόνο τρόπο να σταματήσει αυτό το μακελειό στους χώρους δουλειάς.

Σύμφωνα με την Burrow, «Πολλές μελέτες δείχνουν ότι η παρουσία ενός συνδικάτου σε οποιοδήποτε χώρο εργασίας έχει μια σημαντική θετική επιρροή στην υγεία του εργατικού δυναμικού και την οικονομία. Συνδυασμένη με αποτελεσματική εφαρμογή της νομοθεσίας, η δραστηριοποίηση στο χώρο εργασίας έχει ως αποτέλεσμα, πιο υγιείς χώρους εργασίας. Οι υπεύθυνες επιχειρήσεις το γνωρίζουν αυτό και τελικά κερδίζουν κι αυτές – σε εκπαιδευμένο και άξιο προσωπικό, μειωμένα κόστη και μεγαλύτερη παραγωγικότητα. Αλλά υπάρχουν ακόμα κυβερνήσεις που προσβλέπουν στο να μειώσουν «ρυθμιστικά βάρη», αποδυναμώνοντας τους εργασιακούς νόμους και τους κανόνες ασφαλείας. Βάζουν σε κίνδυνο ζωές, και επίσης διακινδυνεύουν μείωση των κερδών που συνδέονται με την ασφάλεια. Οι καλύτερα ρυθμισμένες οικονομίες είναι συνήθως και οι πιο ασφαλείς και επιτυχημένες.

Δημόσιος έλεγχος στις εταιρείες, και των υψηλά ιστάμενων σε αυτές, βρίσκεται σε πιο ψηλά από ποτέ επίπεδα και θα συνεχίσει να αυξάνεται, πράγμα που σημαίνει ότι οι εταιρείες που προσπαθούν να αποκρύψουν βρώμικους και επικίνδύνους χώρους εργασίας στην αλυσίδα παραγωγής και προμηθειών τους, θα διακινδυνεύουν να σχηματίσουν κακή φήμη. Η καταστολή της ελευθερίας του τύπου και ο περιορισμός των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, που είναι προφανής σε όλο και περισσότερες χώρες, δε σταματά τη διάδοση των τραγικών συνεπειών της εταιρικής αμέλειας και της περιφρόνησης για τις ζωές των εργατών.

«Από την καταστροφή στο εργοστάσιο ενδυμάτων Rana Plaza μέχρι την έκρηξη στην πλατφόρμα εξόρυξης πετρελαίου στο Deepwater Horizon, οι πολυεθνικές που είχαν την ευθύνη υπέστησαν μία πρωτοφανή δημόσια κριτική και έλεγχο», είπε η Burrow. H ποινή φυλάκισης που αποδόθηκε αυτόν το μήνα στον CEO της Massey Energy Don Blankenship για το θάνατο 29 ανθρακωρύχων σε μια έκρηξη σε αναθρακωρυχείο των ΗΠΑ είναι μια υπενθύμιση ότι για ανεύθυνα αφεντικά, η αίθουσα συνεδριάσεων μπορεί να μην είναι πλέον ένας ασφαλής παράδεισος για αυτούς. Τα συνδικάτα προτιμούν να δουν ασφαλείς χώρους εργασίας παρά έναν εργοδότη πίσω από τα κάγκελα. Το δικαίωμα του να γυρνάς σπίτι σου ασφαλής μετά τη δουλειά και να ζεις μια ζωή χωρίς ασθένειες εξαιτίας της δουλειάς σου, είναι ένα πάγιο πρόταγμα των συνδικάτων ανά τον κόσμο.

πηγή: ituc-csi.org || Μετάφραση-Επιμέλεια για το Kollect: I’m possible