Γράφει ο 2310netΈνας από τους λόγους που με κάνουν αισιόδοξο για την επερχόμενη δυναμική επιστροφή του μαρξισμού είναι ότι τελευταία, τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα, πληθαίνουν οι φωνές που «συνομιλούν» με το έργο και τη ζωή του. Δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πρόκειται για μαρξιστές, αριστερούς ή κομμουνιστές που διαπιστώνουν την αναγκαιότητα να εμβαθύνουν πάλι στο έργο του, αλλά για ορκισμένους εχθρούς του, οι οποίοι προσπαθούν να τον αποδομήσουν.
Αυτοί οι εχθροί ανήκουν σε δύο κατηγορίες οι οποίες μεταξύ τους είναι συγκοινωνούντα δοχεία: από τη μια οι φιλελεύθεροι, από την άλλη οι φασίστες. Βασικά και οι δύο από την ίδια πλευρά είναι, αλλά λέμε τώρα… Ας δούμε αναλυτικά πως εμφανίζεται το φαινόμενο στη χώρα μας:
Οι (νεο)φιλελεύθεροι γραμματιζούμενοι
Εδώ ανήκουν αυτοί που –και καλά- έχουν διαβάσει Μαρξ, ξέρουν το Κεφάλαιο απ’έξω κι ανακατωτά και διαφωνούν με αυτό ιδεολογικά και επιστημονικά. Από Ανδριανόπουλο μέχρι Παπαγγελή, όλα τα νεοφιλελεύθερα μπουμπούκια παρουσιάζονται ως αναγνώστες του έργου του Μαρξ που έφτασαν στον φιλελευθερισμό απορρίπτοντας τις «μαρξιστικές» αηδίες.
Εκτός από τον Τζήμερο (αλήθεια δυσκολεύτηκα να αποφασίσω αν θα τον κατατάξω στους νεοφιλελεύθερους ή τους νεοναζί) που στα οργισμένα στάτους του καταρρίπτει τον μαρξισμό με ατάκες που θυμίζουν κακό σενάριο διαφημιστικών σπότ και μπορούν να απαγγελθούν μόνο με ύφος Στέφανου Χίου, βλέπουμε συχνά σε φιλελέ ιστοσελίδες να εμφανίζονται άρθρα «απάντησης» στις «μαρξιστικές ιδεοληψίες».
Συνήθως οι (νέο)φιλελεύθεροι opinion makers χρησιμοποιούν τον Μαρξ (ή ακόμα και τον Στάλιν) για να ασκήσουν κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ είναι παγκοίνως γνωστό ότι η σχέση που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Μαρξ είναι μικρότερη από αυτή που έχει η Άντζελα Δημητρίου με τον Μπρεχτ ή ο Γιάνης Βαρουφάκης με τη μόδα. Φυσικά και δεν είναι τόσο ηλίθιοι (καλά ας κρατάμε μικρό καλάθι). Θέλουν να εμφανίσουν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ως μια «σοσιαλιστική» ή ακόμα και «κομμουνιστική» εμμονή που δεν ταιριάζει με τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα. Ότι τάχα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προχωράει σε βαριές μεταρρυθμίσεις γιατί θέλει να μείνει πιστός στον Μαρξ! Έτσι, πιστεύουν πως αποδομώντας τον Μαρξ θα χτυπήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, είναι τόσο ανόητοι που δεν έχουν διαπιστώσει πως την πρωτιά στο χτύπημα του μαρξισμού την έχει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο το θέμα είναι μεγαλύτερο. Ο καπιταλισμός περνάει κρίση εδώ και κοντά μια δεκαετία. Τα εργαλεία της φιλελεύθερης οικονομίας προφανώς δεν καταφέρνουν, όχι να προβλέψουν ή να προλάβουν, αλλά ούτε καν να καταγράψουν το μέγεθος και το εύρος της κρίσης. Προφανώς η μαρξιστική εκδοχή της πολιτικής οικονομίας δεν τους εξυπηρετεί καθώς θα ήταν σαν να παραδέχονται ότι ζούσαν σε μια πλάνη, οπότε χτυπάνε τον Μαρξ με τη λογική της καμπούρας του γείτονα. Με άλλα λόγια (παραδέχονται αλλά δεν λένε ότι) η δική τους θεωρία αποδεικνύεται ανεδαφική αλλά για να μην χρειαστεί να απαντήσουν σε αυτό κατηγορούν τον Μαρξισμό για ανεδαφικότητα.
Οι Χρυσαυγίτες ούγκανοι που το παίζουν μορφωμένοι
Ξέρω τι σκέφτεστε: Εδώ θα έπρεπε να είναι ο Τζήμερος και όχι στην πάνω κατηγορία. Αλλά η ειδοποιός διαφορά είναι ότι εδώ ανήκει εκείνο το κομμάτι των νεοναζί που δεν είναι μόνο μούσκουλα και μαχαίρια, αλλά νομίζουν πως είναι διαβασμένοι εθνικιστές. Αφού λοιπόν διάβασαν λίγο bankingnews και δυο-τρεις συνεντεύξεις του Αρχηγού τους κατάλαβαν πως φταίει ο Μαρξισμός.
Λάθος. Δεν κατάλαβαν τι είναι ο Μαρξισμός
Πάλι λάθος. Κατάλαβαν πως φταιει ο Μαρξ γιατί ο καπιταλισμός δεν έχει καταρρεύσει.
Όχι, πάλι λάθος. Κατάλαβαν πως ο Μαρξ, ουγκ, τα δρώμενα, η νεολαία και ο καπιταλισμός να πούμε δηλαδή, ουγκ.
Τέλος πάντων. Δεν κατάλαβαν τίποτα.
Μάλλον, ό,τι δεν καταλαβαίνουν (και είναι πολλά) είναι Μαρξισμός.
Μαρξ=κακό. Χίτλερ=καλό. Αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο.
Αυτοί λοιπόν οι ναζί, προσπαθούν να κάνουν ιδεολογικό πόλεμο δίνοντας στον αόριστο αντίπαλο (που μεταξύ μας δεν είναι και τόσο αόριστος, απλά εμφανίζεται στο λεξιλόγιο τους ενίοτε ως «σύστημα», «κατεστημένο», «νέα τάξη πραγμάτων» κτλ.) μια ιδεολογική ταυτότητα που τους βολεύει να αποδομήσουν. Έτσι, όποιος ας πούμε δεν συμφωνεί με την αντίληψη να πνίγουμε τους πρόσφυγες, (τους λαθροεισβολείς στη δική τους γλώσσα) στη θάλασσα είναι μαρξιστής και έχει αυτή την άποψη επειδή είναι μαρξιστής.
Από την ιδιότητα κάποιου ως μαρξιστή προκύπτει με έναν δικό τους τρόπο και μια σειρά άλλων ιδιοτήτων: είσαι μαρξιστής άρα είσαι ομοφυλόφιλος, εβραίος, δούλος των αμερικάνων, δούλος των ρώσων (λίγο, γιατί τώρα παίζουν κι αυτοί μπάλα μαζί τους), δούλος των κινέζων, κτηνοβάτης, μασόνος, εραστής πακιστανών, πλούσιος, έχεις καταθέσεις, μετοχές και ακίνητα, είσαι κομμάτι του συστήματος, άπατρης, άθρησκος, βλάσφημος, κοπρολάγνος, κωλόπαιδο που καις την περιουσία του κοσμάκη, αμόρφωτος, θολοκουλτουριάρης, διορισμένος από το ΠΑΣΟΚ σε ΔΕΚΟ, ανθέλληνας, γραικύλλος, χοντρός, κοντός και άσχημος και βρωμάν οι μασχάλες σου ιδρωτίλα.
Αυτοί αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνοι θα ήταν τόσο για λύπηση που δεν θα άξιζε να γελάμε μαζί τους, αλλά δεν γίνεται αλλιώς…
Κατηγορία Bonus: Οι μαρξιστές της Αριστεράς και της Προόδου
Εδώ ανήκουν εκείνοι που επικαλούνται τον Μαρξ, ενίοτε με έναν τόνο διόρθωσης ή συσχέτισής του έργου του με την σημερινή συγκυρία, προσπαθώντας ακόμα και να επαναγράψουν την θεωρία του στο σήμερα. Έχουν διαβάσει λίγο Ζίζεκ και τον πέρασαν για μαρξιστή επειδή έχει μούσια και νομίζουν ότι αυτό είναι η σύγχρονη μαρξιστική θεωρία.
Κυκλοφορούν μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και Ποταμι, αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί ενώ κάθε δεύτερη κουβέντα τους αφορά στις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος.
Βέβαια ξέρουν τόσο Μαρξ, που αν τους αναφέρεις την πάλη των τάξεων θα σου απαντήσουν με το γνωστό «αυτά καλό είναι να μη γίνονται».
Αυτοί λοιπόν, μιλάνε για Μαρξ γιατί κατανοούν ότι έρχεται στο προσκήνιο και πάλι, λόγω της καπιταλιστικής σαπίλας. Βέβαια, οι συνθήκες πια είναι πολύ χειρότερες σε σύγκριση με προηγούμενες δεκαετίες, οπότε χρέος της γενιάς μας είναι όχι απλά να δώσει ξανά στον μαρξισμό την θέση που του αρμόζει αλλά και να τον διασώσει από τα μικρόβια που τείνουν να κολλήσουν πάνω του. Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου